De Vluchten naar Thailand

Ik ben met verschillende maatschappijen naar Thailand gevlogen. Ik zou er graag nog enkele willen proberen. Niet omdat ik klachten heb tijdens de vlucht, maar gewoon omdat je dan vaak ook in verschillende landen een tussenstop maakt. Je pakt dan ook nog even steeds andere luchthavens mee.

Zo heb ik gevlogen met Kuwait Airways, China Airlines, Royal Jordanian Air, SAS, Air France, Lufthansa en er zal er vast wel een of meer zijn die ik zo gauw vergeten ben. Met tussenstops ben ik dan ook in Koeweit, Amman, Kopenhagen, Parijs en Frankfurt geweest. Ook waren er in mijn ogen enige ongeplande tussenstops, zoals in Calcutta en ik meen Abu Dhabi.

Van de vluchtten met de verschillende maatschappijen herinner ik me niet zo gek veel meer wat betreft kwaliteit van bediening en eten. Drink is overal gratis te krijgen, merken kunnen per maatschappij verschillen. Wat wel onderscheid is de mate van het entertainment aan boord in de vorm van films en muziek. Hoewel het geluid soms wel eens te wensen overlaat, doordat soms jouw kant van het vliegtuig geheel zonder geluid zit, dat ze niet tijdens de vlucht kunnen herstellen. Of door de koptelefoons die ze uitdelen, soms zit je aardig te prutsen om het goed tegen je oor aan te krijgen. Beter zou zijn, wanneer je je eigen koptelefoon van je walkman kon aansluiten. De meeste mensen op vakantie hebben zoiets toch bij zich. Een alleen de overige zouden er dan eentje kunnen lenen. Bij Kuwait had ik mijn eigen scherm, waarop ik kon kiezen uit een aantal films, vlucht informatie en zelfs enige computerspelletjes. Bij SAS was het nog beter geregeld, alleen geen spelletjes. Ook daar had ik mijn eigen scherm en kon je kiezen uit een aantal kanalen, met verschillende programma's op het gebied van beeld en geluid. Zodat je de keuze uit kanalen met films, tv programma, nieuws, series en sport. Ook kon je kiezen uit enige kanalen met radio met keus uit diverse genres; rock, klassiek, populair, et cetera. De programma's op de diverse kanalen begonnen allemaal op hetzelfde tijdstip en duurde ongeveer 2 uur. Daarna werd alles weer herhaald, dus kon je op dat moment overschakelen naar een ander kanaal, naar iets dat je dan nog niet gezien had. Dus ik keek eerst naar enige films die me wel aanstonden en daarna herinner ik me nog iets te hebben gekeken dat ik eigenlijk al kon.

Om niet het risico te lopen dat je op de heenreis en terugreis met dezelfde programma's zit, raad ik aan om de terugreis altijd in de een andere maand dan de heenreis te boeken. 

In Calcutta ben ik het vliegtuig niet uitgeweest, maar konden er wel enige mensen in en uit stappen. Toen we weer wilden vertrekken had ik een bizarre ervaring. Het vliegtuig taxiede namelijk naar het begin van de startbaan. In mijn beleving lagen er 3 start of landingsbanen naast evenwijdig naast elkaar. Wij taxieden over de zuidelijkste aan het eind van die baan draaide we naar rechts. Ik zag toen links een vliegtuig aankomen welke voor ons langs de landing inzetten. Daarna taxieden wij verder naar de noordelijkste baan waarbij we de middelste baan dus kruisten. Toen we ongeveer halverwege waren zag ik het volgende vliegtuig al weer in zicht, dat natuurlijk ook achter ons op de middelste baan landden. Het paste allemaal perfect, maar het was toch effe schrikken. 

In Abu Dhabi, mocht ik er wel uit. Daarvoor kreeg je een ticket mee, zodat men wist dat je ook weer aan boord gelaten wordt wanneer je vliegveld weer gezien hebt. Het vliegveld was best mooi, het leek alsof je in de binnenkant van een enorme donut rondliep. Het was echt rond en allemaal winkeltjes met goud.

In Amman bijvoorbeeld ben ik steeds op zondag geweest. Daar is dan niets aan. Winkels dicht, iets te eten en drinken is zeer beperkt. Maar de Jordaniėrs zijn zeer vriendelijke mensen. 

Frankfurt is best wel groot, het ligt er een beetje aan waar je op de luchthaven landt en waarvan je verder vliegt. Maar soms moet je met een soort trein geheel naar de andere kant van de luchthaven. Qua winkels is het ook hier beperkt, en het vluchtbord doet zeer ouderwet aan met van de klapbordjes die steeds omdraaien wanneer ze bijgewerkt worden.

Koeweit is ook een leuke luchthaven, daar kreeg ik een eetbon om in het restaurant iets te eten. Goed geregeld daar. Maar ook hier allemaal vriendelijke mensen. Persoonlijk vind ik het wel altijd lachwekkend om te zien mensen met van die lange witte gewaden, maar ik weet dat het zeer effectief is.

Toen ik met SAS vloog, kwam ik dus in Kopenhagen. Deze luchthaven is ook erg groot. Heb toen van de ene naar de andere kant moeten lopen, maar had op de heen weg alle tijd. Op de terugweg hadden we minder tijd. Kwam voornamelijk doordat er 3 passagiers niet waren komen opdagen, maar hun bagage was er wel. Dat kwam op mij zeer merkwaardig over, maar deze bagage werd er eerst uitgehaald en dat duurde dus even. Er werd toen wel iets harder gevlogen om verloren tijd proberen goed te maken en voor de aansluitende vluchten voor de diverse passagiers. Zo ook voor mij. Toen we landden had ik nog ongeveer een half uur voor de volgende vlucht naar Amsterdam. Op die grote luchthaven liep ik toen dus effe verkeerd waardoor nog meer tijd verloren ging. Even later kom je dan toch bij een poort aan, waar mij gevraagd werd of ik meneer Assenberg was. Dan zeg je ja en dan reageert men enigszins boos op mij omdat het vliegtuig op mij staat te wachten. Maar je loopt dan toch maar achter die vrouw aan. Dan komen we bij een deur die met een pas geopend moest worden en toen bleek ze ook nog eens de verkeerde pas te hebben. Zij op een drafje weer terug om de goede pas te halen. Daar moest ik wel weer om lachen. Dan sta je daarbuiten te wachten op een busje die je naar het vliegtuig moet brengen, maar die komt maar niet. Die vrouw helemaal gestresst weer bellen waar die auto blijft. Maar alles komt natuurlijk goed. En als je dan eindelijk zit, sta je natuurlijk zeker nog een kwartier aan de kant.

Persoonlijk vond ik mijn ervaring op het nieuwe vliegveld van Parijs stressen, maar dat was dan ook op de heenreis. Op de terugreis interesseert me helemaal niets als iets buiten mijn schuld om fout gaat. Maar toen ik met Air France vloog leek de wet van Murphy wel van toepassing. Ik ging hartstikke vroeg van huis. Ook omdat ik nog even langs een nichtje in Den Haag ging. Kwam zo'n 2,5 tot 3 uur van tevoren aan op Schiphol. Ik had thuis nog op internet gekeken en op teletekst en er waren geen bijzonderheden met de vlucht. Maar bij aankomst op Schiphol waar ik dacht eens een keertje tijd te hebben om het casino daar te bezoeken, bleek de vlucht naar Parijs geannuleerd. Dan ga je je direct maar bij de incheckbalie melden. Daar reageerde men enigszins verbaasd dat iemand zich meldde voor een geannuleerde vlucht. Maar ik kon direct instappen op een vlucht die op het punt van vertrekken stond. Maar ik kon mijn bagage niet daar inchecken dat moest aan de gate gebeuren. Dus ik moest met mijn instapkaart en volledige bagage door de paspoort en bagagecontrole en natuurlijk moest toen mijn koffer open. Op de heenreis is er altijd iets van nerveusiteit, de douanier had iets gezien op de controle in mijn koffer dat nadere controle behoefte. Maar toen mijn koffer open lag, kon hij het niet vinden. Dus moest mijn koffer nogmaals door de controle heen, hij zag het weer en toen ik ook het beeld zag wist ik het weer. Mijn vrouw had 2 hamers op de markt gekocht voor 5 euro. lekker goedkoop. Nou toe hij dat wist, was het in orde en kon ik verder. Het karretje dat ik had, was inmiddels door een andere passagier achter mijn rug weggeritst. En alle karretjes voorbij de douane waren weg. Toen heeft deze douanier er een voor mij van voor de douane controle gehaald. Toen ik dus weer op weg was naar mijn vlucht naar Parijs werd mijn naam omgeroepen. Dan zet je de pas er flink in, want je werd net omgeroepen. Bij de poort aangekomen werd mij weer de beroemde vraag gesteld:"Bent U meneer Assenberg?". Ik bevestig, en toen bleek dat ik te laat was. Ik vraag dan natuurlijk wat het nut was dat ik omgeroepen werd, want vanaf dat ik omgeroepen werd had ik geen oponthoud meer. maar goed ik moest weer terug naar de incheckbalie. Vol ongeloof daar hoe ik die vlucht had kunnen missen. Dus ik uitleggen van de douane controle. Ik werd toen overgeboekt naar een vlucht van de KLM naar Parijs. Bij de incheckbalie van de KLM werd mij verteld dat er op mijn ticket 2 stikkers zaten van mijn bagage. En dat deze doorgestuurd werd naar Bangkok. Die heb ik onthouden.

In Parijs aangekomen, op zoek naar mijn nieuwe vertrekpunt. Ik zag geen borden en als ik ze wel zag, kon ik ze niet lezen. Frans is toch een verdomd moeilijke taal voor iemand met 2 jaar MAVO-frans. Maar ik kan de weg vragen. De eerste vertelde mij dat ik de roltrap omhoog moest nemen en dan de lift naar beneden. Omhoog gaan om naar beneden te kunnen, dat kunnen ze alleen in Frankrijk verzinnen. Maar goed, roltrap omhoog, lift gevonden en naar beneden gegaan. Daar aangekomen, waar nu naar toe? Nog steeds geen leesbare borden. Dan maar weer vragen. Ik zag een man, leek een Arabier, aan zijn monitor waarbij geen klanten aan zijn balie waren. Ik hem gevraagd. Deze man bleek zeer behulpzaam. Hij zocht het een en ander op, op zijn monitor en schreef het voor mij op. Ik moest de lift nemen naar een verdieping lager, bij uitgang 7 (of zo) naar buiten gaan en de bus nemen naar terminal 2 gate B. De eerste stap is dus een verdieping lager te gaan, da's geen probleem. Een verdieping lager en bij poort 7 naar buiten. Maar geen bus, maar bij poort 6 staat wel een bus. Met het briefje naar de buschauffeur toe. Deze vertelde me dat ik nog een verdieping lager moest zijn. Dus weer naar binnen, wel even een deur zoeken want poort 6 en 7 bleken allebei van eenrichting open te gaan. Binnengekomen, weer met de lift een verdieping lager gegaan. Poort 7 naar buiten en daar gaat de bus. Enigszins paniekerig want wanneer komt de volgende bus? Deze bleek 10 minuten later al aan te komen. Bij instappen gelijk weer met mijn briefje van de behulpzame arabier naar de chauffeur gestapt. Het was de goede bus volgens deze man, maar je raakt wel enigszins verontrust wanneer je je ineens in Frankrijk op de snelweg bevindt, met alleen handbagage. De rit duurde wel een kwartier en ik heb de chauffeur wel een paarkeer lastig gevallen. Uiteindelijk ben je dan op de goede plaats aanbeland en je ziet ook borden met je vluchtnummer, maar ik had nog geen instapkaart. En hoewel ik vanaf aankomst in Parijs ruim 2 uur had om de volgende vlucht te halen, was er al 1,5 uur voorbij. Aan de incheckbalie zou ik de eerstvolgende zijn, alleen die dame daar zat wel een half uur aan de telefoon. Toen ze mij eindelijk te woord stond zij ze na een blik op mijn ticket, dat ik niet verder kon omdat ik geen bagage had, waarna ik ze op de 2 stickers wees, waarop ze alleen zei OK en mij mijn instapkaart gaf.

Uiteindelijk die keer nergens even kunnen winkelen of het casino bezocht wat mijn bedoeling was. Bij aankomst in Bangkok, ik probeer altijd zo snel mogelijk bij de paspoortcontrole te zijn, om zover mogelijk vooraan te staan. Daarna ga ik voordat ik mijn bagage op ga zoeken, eerst naar het toilet. Want ik heb de stoelgang dan wel een paar uurtjes opgehouden. Deze keer merkte ik bij terugkomst dat mijn bagage er niet was. Wel stond er een Thaise dame met een bord met een naam, die op de mijne leek. Dat zei ik haar dan ook en ik moest met haar meekomen. Ik kreeg enige formulieren in te vullen en het adres van mijn verblijf in Thailand op te geven. Ik had deze keer al gebeld met de Belgium Beer Bar, dus wist dat ik daar zou verblijven. En de volgende dag werd mijn bagage keurig netjes bezorgd in mijn hotel. En ik kreeg 3000 Baht ongemakken toeslag. Daarvan heb ik dus de taxi naar Pattaya betaald en een korte broek en enige toilet artikelen.

Thuis