Wintersport
In 2008 had ik mijn ex-vrouw Nok beloofd naar haar
zus in Augsburg, Duitsland te brengen.
Daarvandaan had ik mij voorgenomen door te rijden naar Oostenrijk. Een bezoek
aan de vakantiebeurs bracht ook nog de mogelijkheid van Garmisch-Partenkirchen
naar voren. Dat zou ik dan ter plaatse wel zien.
Bij de herbegroeting van mijn ex-schoonzus, haar man Jurgen en hun 4-jarig dochtertje Laura, raadde Jurgen ook nog een bezoek aan de Konigsschlösser in Füssen aan. Dit plaatsje ligt net als Garmisch-Partenkirchen tegen de Oostenrijkse grens aan. De beide plaatsen liggen zo'n 50 km van elkaar. Dus leek mij wel een goed plan om daar eens een blik te gaan werpen.
Vlak voor het plaatsje, waarbij je al een hele tijd tegen allerlei bergen aan kijkt, wordt via een bord aan de weg de nadering van de kastelen aangemerkt. Er zijn 2 kastelen, Neuschwanstein en Hohenschwangau.
Dit is niet het slot
Voor de tour heb ik voor Neuschwanstein gekozen, deze vond ik meer op een kasteel lijken dan de andere.
Bij het ticketkantoor hing al een briefje dat er geen bus naar het kasteel ging vanwege gladheid, dus het moest lopen worden of in een koets. Het kaartje per kasteel kostte 9 Euro. Op het kaartje staat de tijd vermeld dat je op het binnenplein van het kasteel moet zijn, om de toer te mogen beleven. Ik had toen nog een goed uur voor ik er moest zijn. Het leek me verder niet zo erg druk. De wandeling naar het kasteel kostte me een goed half uur. Onderweg zag ik steeds meer mensen, maar voornamelijk al op de terugweg. En uiteraard de nodige luie donders in de open koets.
Op het binnenplein van het kasteel werd het geval
met de tijd wat duidelijker. Er stond een grote elektronische klok met de
nummers die op dat moment voor de toer opgeroepen werden. Ongeveer om de 5
minuten starten een nieuwe rondleiding. Toen ik eindelijk aan de beurt was,
mocht je het kasteel werkelijk binnen. Bij het begin van de toer werd gevraagd
welke taal ik sprak en kreeg een bandopname mee. Ze hadden vele talen, ik denk
zelfs enkele Aziatische, zoals Japans. Er liepen ook wat Japanse toeristen in
het kasteel rond.
Het bandje met de Nederlandse toer lag helaas niet klaar, blijkbaar komen er
niet zoveel Nederlanders daar. Het bleek uiteindelijk ook om een Belgisch toer
te gaan.
De bouw van het kasteel Neuschwanstein is op 5
september 1869 begonnen. Het kasteel moest van koning Ludwig II onder andere
bestaan uit: een toegangsgebouw, ridder gebouw, dames vertrekken, een paleis met
kapel.
Toen Ludwig II in 1886 overleed, onder dubieuze omstandigheden, was het kasteel
nog niet klaar. De dames vertrekken was men nog niet aan toegekomen en van het
paleis was alleen de keuken, de koninklijke vertrekken en de troonkamer gereed.
Het kasteel is daarna ook nooit meer afgemaakt.
Je mocht binnen geen foto's maken. Maar het was best mooi. Je liep via de trap in een toren, in een rondje dus, naar boven. Daar waren enige vertrekken te bewonderen, later liepen we nog wat verder naar boven, volgens mij via dezelfde toren, om nog meer vertrekken te mogen aanschouwen. Ik heb personeelsvertrekken gezien, die hadden het zo slecht nog niet en het slaapvertrek van de koning. Hoewel het kasteel dus volgens mij nooit bewoond is geweest en er tijdens de toer niets aangeraakt mag worden, vertoonden de aankleding van het meubilair wel enige slijtage plekken.
De toer duurde al met el zo'n 20 minuten, daarna werd je via allerlei gangen en trappen weer naar buiten geleid. Hierbij kwam je langs de souvenirwinkel en de keuken van het kasteel. Bij het afdalen had ik de indruk veel verder naar beneden te lopen via de trappen dan ik omhoog had moeten klimmen. Maar uiteindelijk bleek daar natuurlijk niets van te kloppen.
Op de terugweg naar beneden had ik wel trek gekregen in iets lekkers. Ik had onderweg al iets lekkers geroken, maar bij dat kraampje was het toen nogal druk en wist toen ook niet waar het om ging. Wat ik toen zag, leek op oliebollen, maar perfect rond en bestrooid met poedersuiker. Iemand bij het stalletje stond ze te bakken zoals bij ons oliebollen gebakken worden, maar oliebollen zijn zelden perfect rond en deze ballen wel. Het was er heerlijk om in te happen. Ze werden "Quark bällchen" genoemd als ik mij goed kan herinneren.
Hier nog een fotootje van het andere kasteel; slot Hohenschwangau.
Na het bezoek aan Füssen vervolgde ik mijn weg richting Garmisch-Partenkirchen. Omdat ik geen ski mogelijkheden zag, heb ik besloten Oostenrijk binnen te vallen. Bij Seefeld zag ik mensen skiën. Dus daar ben ik gestopt, om een hotel te zoeken.
In Seefeld zijn verscheidene locaties om te skiën,
ik heb mij beperkt tot de Baan Rosshütte.
Lag namelijk vlakbij mijn hotel.
En aangezien ik een niet zo ervaren skiër ben, heb
ik me voornamelijk op eenvoudige pistes begeven.
Hoewel ik de eerste piste toch eigenlijk wel een maatje te moeilijk vond en dus
ook eng. 2x gevallen, dus weet je het wel.
Hier ging ik met de stoeltjeslift naar boven, maar...
boven zag het er toch moeilijker uit, dus...
effe moed verzamelen, en...
gaan.
En wat dat kleintje kan, kan ik toch ook?
Dus voortaan met de sleeplift omhoog en effe moed verzamelen en afglijden. Denk dat ik toch nog zo'n 2 minuten deed over die makkelijke piste.
Vanaf beneden ziet dit er toch niet moeilijk uit?
Oh, oh, dat is toch wel diep.
Je kunt bij de Rosshütte trouwens nog met een treintje omhoog, naar de berghut aldaar.
Daar kun je dan eten, dat kan beneden ook, maar hier kun je dan ook nog van het uitzicht van de omgeving genieten
Of je kunt er lekker zonnebaden.
Hier is de Geschwandtkopflifte; ook een aardige locatie voor de skiliefhebber.
En niet onbelangrijke gezellig.
Er is ook de mogelijkheid om te schaatsen.
En ik heb oudere mensen bezig gezien met curling. En uiteraard langlaufen is ook mogelijk. En ik zag mensen bezig met dat Noorse wandelen, maar dat kun je thuis toch ook doen.
En er zijn via reisbureaus in Seefeld ook nog andere plannen te maken, zoals een dagje naar Füssen.
Hier dan nog effe wat ik gefilmd heb aan elkaar gebreën.