December 2003
In december 2003 ben ik naar Thailand gegaan. Nok was toen al in Thailand. Zij kwam mij opwachten bij het vliegveld in Bangkok. Ik had al met haar afgesproken dat ik eerst ergens anders ging kijken. Ik had besloten naar Hua Hin te gaan. Zij kwam mij opwachten omdat ik altijd 2 koffers mee moet nemen. Een koffer met wat kleding voor mijzelf en een koffer met spullen van haar die naar Thailand gaat. Omdat ik geen zin heb met zoveel bagage te sjouwen, dat ik verder niet nodig heb, heb ik haar gezegd dat zij dat dan bij mijn landing op moest komen halen.
Mijn vrouw en haar dochter (pinkpop)
Op het vliegveld aangekomen heb ik haar toen een taxi voor mij laten regelen naar Hua Hin. De prijs die ze regelde was ongeveer 1500 Baht (= 30 euro). Op internet had ik er al naar gezocht en daar las ik op 2000 Baht (= 40 euro) moest rekenen. Dus voor mijn gevoel was ik niet te duur uit. Maar toen ik een paar dagen in Hua Hin was vroeger iemand mij wat ik betaald had voor de taxi. Toen werd mij verteld dat ik te veel betaald had. Tja. Er zijn altijd mensen die goedkoper uit zijn.
Die taxi rit duurder ongeveer 2 uur. Die chauffeur vroeg mij of ik al een hotel had. Ik vertelde hem dat ik er nog een moest zoeken. Hij had daar wel lol in. En hij wist de weg. Hij wist wel een leuk straatje met ook een hotel. En inderdaad ik kwam in Hua Hin in Soi Bintabaht. Het hotel daar had nog wel kamers beschikbaar. Het bleek het uitgaansstraatje van Hua Hin te zijn. Allemaal barren. Dat had ik goed geregeld.
Toen ik die eerste dag uit de taxi stapte, riep een meid van de bar aan de overkant; "Waar kom je vandaan?". Ik antwoordde toen; "Airport!!!". Die hele week dat ik daar was, heeft ze mij airport genoemd.
Het welkomstcomité van Hua Hin
Soi Bintabaht
De volgende morgen ben ik naar het strand gegaan. Ik had de avond ervoor al aan diverse mensen gevraagd, of het ver was. Iedereen zei dat het vlakbij was. Dat bleek ook zo te zijn. Hoewel ik het terwijl ik die eerste keer onderweg was, toch nog enkele keren gevraagd heb aan verschillende andere mensen. Op het strand aangekomen, heb ik een plekje uitgezocht om te gaan zitten en wat te eten. Ik was helemaal achterin gaan zitten. En heb een uitsmijter besteld. Voor dat die kwam ging er wel enige tijd overheen. De wind stond niet lekker, kwam recht van zee af. Ik had het gewoon koud. Ben toch nog een uurtje blijven zitten, afwachten of het nog beter werd. Maar ben toch weggegaan. De toegang naar het strand in Hua Hin, loopt door een soort stadspoort. Eenmaal van het strand af en door die poort, was het weer tropisch benauwd. Ik heb toen rondgevraagd naar een zwembad. Ben toen de rest van mijn verblijf in Hua Hin naar dat zwembad gegaan, in plaats van naar het strand.
Lekker zwemwater voor niets.
Toen ik de eerste keer naar het zwembad ging, wist ik niet waar het was. Maar daar zijn taxi's voor. Die eerste rit kostte mij 50 Baht. Daarna heb ik steeds goedkopere vormen van vervoer gehad, zelfs de stadsbus heb ik van binnen gezien. Ook ben ik een keer teruggelopen. Dat komt omdat er bij dat zwembad geen taxi standplaats is. Je moet dus wachten tot er een voorbij komt. Er komen wel genoeg brommer taxi's voorbij, maar dat vind ik niets. Tijdens die wandeling meende ik door een straatje heen het strand te zien liggen. Nadere inspektie leerde mij dat dat inderdaad het geval was. Ben toen een keer helemaal over het strand teruggelopen. Ook had ik een braderie gezien, bij een school. Met zelfs een draaimolen, zweefmolen en een treintje voor de kinderen.
Tijdens mijn verblijf zat er ook regelmatig een Engelsman met zijn Thaise vrouw aan de bar. Die vrouw had een verschrikkelijk schelle stem, werd zelfs een beetje irritant. Maar zij wilde ook naar Pattaya gaan. Net als ik. En hadden nog geen hotel geregeld, net als ik. Toen ik hem hoorde, dat alles in Pattaya vol zou zitten. Heb ik besloten Jean-Luc maar eens te bellen. Of hij nog plek had. Gelukkig bleek dat het geval te zijn. Ik had met Jean-Luc afgesproken dat ik zaterdag 27 december 2003 aan zou komen. Ik wist alleen nog niet hoe laat.
Ik ben toen op 2e kerstdag uit Hua Hin vertrokken met de trein. De trein naar Bangkok kostte 45 Baht. Dat is nog net geen 1 Euro. De reis duurde wel ruim 5 uur. Maar hij stopte dan ook op diverse kleine stationnetjes. In de trein zijn veel handelaren aanwezig die koele drankjes verkopen en iets te eten. Heb uiteraard af en toe een koud blikje aangeschaft. Die handelaren reden maar een bepaald stuk van de rit mee, en dan werd hun plek weer door andere ingenomen. Ook liep er regelmatig iemand met een bezem door de trein. Ook de conducteur werd vervangen.
Het station
Je kunt hier vandaan dus 2 kanten op.
Ik hing de hele rit zowat uit het raam en heb heel veel foto's gemaakt. De rit voerde zelfs over de rivier Kwai. Maar we waren er al voorbij, voordat je dat goed en wel besefte. Een jaar later had ik van die foto's helaas niet veel meer over. Door een storing moest mijn PC opnieuw geladen worden en bleek ik alle foto's kwijt te zijn en natuurlijk geen back-up, want Windows XP is toch super!!!
In Bangkok wilde ik een avondje overnachten om de volgende dag een volgende trein naar Pattaya te nemen. Maar dat ging niet door. het was namelijk vakantie en dan reden er geen treinen naar Pattaya. Maar ik moest wel een kamer hebben om te kunnen slapen. Aan de overkant van het station zat een hotel. In het straatje buiten zag het hotel er niet aangenaam uit. Maar het was het enige hotel dat ik zag in die buurt. De lobby zag er weer veel belovend uit. En het viel me weer mee. De kamer die ze voor me hadden was niet veel soeps. Ik had er alweer spijt van dat ik de kamer al betaald had, maar het was toch maar voor een avond. Er was natuurlijk alleen koud water om te douchen, maar dat heb ik wel vaker meegemaakt, da's niet echt een probleem. Wel het toilet, zo'n gat in de grond. Daar kan ik echt niets mee.
Mooi toiletje, hè?
Omdat ik nog niet gegeten had, ben ik eerst maar eens even wat gaan eten. Buiten had ik allerlei kraampjes gezien, waar gegeten kon worden. Ik had toen wat stokjes vlees uitgezocht en laten bakken. Maar het viel me op, dat het erg snel klaar was. En inderdaad bleek het nog rauw te zijn. Ik heb het snel uitgespuugd en ben aan de overkant naar de Kentucky Fried Chicken gegaan. Hoewel ik daar in Thailand ook niet zo dol op ben. Ik ben namelijk al een paar keer vreselijk ziek geweest, waarbij ik kotsen en diaree bijna tegelijk had. En van die keren dat het mij gebeurd was, was ik bijna altijd bij de Kentucky Fried Chicken geweest.
Ik ben vroeg terug gegaan naar mijn kamer. Ook al door het drukke verkeer. In Pattaya en ook in Hua Hin had ik de ervaring met het verkeer dat het meestal eenrichtingswegen zijn, waar ik rond loop. En je moet niet vergeten dat men in Thailand links rijdt. Ik stak de weg over, maar bedacht mij en liep weer terug. Ik zag namelijk geen verkeer aankomen. Tot ik mij plots realiseerde dat het verkeer links rijdt. Ik draaide mij fluks om en zag het verkeer aankomen opstormen. Recht op mij af. Ik wist nog net veilig op zij te springen. Dus ben ik maar naar de kamer gegaan. Om de volgende morgen vroeg verder te reizen.
Die zaterdagmorgen stap ik weer het station op. En het duurde even voor ik er erg in had. Maar in de hal, stond iedereen overeind en ze stonden ook allemaal stil. Er werd een soort gebed gezongen. Toen het afgelopen was, ging sommige mensen weer zitten en andere liepen weer door. Ik heb daar een taxi geregeld en mij naar Pattaya laten brengen.
In Pattaya heb ik voor het eerst dus oud en nieuw meegemaakt. Het is net als in Nederland met drinken, eten en vuurwerk. Het verschil is de temperatuur. Je loopt er rond in een korte broek, dus voelde de hele avond de knallen tegen mijn benen. Dat was wel een beetje vervelend.
Na een paar dagen is mijn nu ex-vrouw mij komen halen, om naar Pratchinburi te gaan. Mijn moeder ging toen ook mee. Vanuit Pratchinburi zijn we vervolgens een keer naar Buri Ram geweest en een keer naar een enorme markt ook op een aardig stukje rijden. In Buri ram zijn we naar een monument geweest op een berg. Eerst zijn we gestopt bij een oom van Nok, die daar woont. Ik begreep dat hij een hoge politieoom is. Hij woonde in ieder geval in een kast van een huis. Dat had ik in eerste instantie niet eens in de gaten. Ik lag namelijk in de achterbak van de pickup van Nok.Samen met haar broer, Tiap. En zat daarbij met mijn rug tegen de cabine aan, zodat ik achteruit keek. Toen ik uitstapte moest ik mij eerst eens even mijn benen strekken. En terwijl ik dat deed en uit die achterbak kwam, stond ik zowat tegen het huis aan, het leek mij gewoon een deel van een appartement. Ben natuurlijk ook binnen geweest, vond het allemaal erg rommelig, maar ieder leeft zoals hij zelf wenst. Toen we weer weggingen en ik weer in de achterbak had plaatsgenomen, zag ik hoe groot het huis werkelijk was.
We zijn toen een stuk verder gereden en op een gegeven moment gingen we omhoog. Boven aan gekomen, bleek zich daar een monument te bevinden dat al 1500 jaar oud was.
oude monument.
Ik heb mij laten vertellen dat een Duitser hier vandaan een stuk steen had meegenomen. Maar het had hem alleen maar ongeluk gebracht. Baan kwijt, vrouw weg, huis weg. Toen heeft hij die steen maar terug gegeven.
Op de terugweg zijn we nogmaals bij die oom langs geweest. Om wat te drinken en van het toilet gebruik te kunnen maken. Hier is mijn moeder met tante en oom erachter.
De dag daarop zijn we naar die markt gegaan. Ook weer zo'n lang stuk rijden.
Tiap had een bril gekocht van een verkoopster. Zij vroeg de hoofdprijs, maar Tiap wilde hem eigenlijk niet kopen. En noemde een zeer laag bedrag. Uiteindelijk kocht hij hem daar dus voor.
Tiap en zijn nieuwe bril.
Later zijn we nog een paar dagen teruggeweest in Pattaya. Naar het strand in Jomtien en zo.
Aan het strand is van alles te beleven.
Donuts! Vooral die met die gele vulling (custard) vind ik erg lekker!!!
Taa, verkoopt mij altijd ijsjes.
Soi Pattayaland
Leuke gogo's!!!