In Chiang Mai kun je uit diverse vormen van transport kiezen.
Zoals in het hele land de taximeter. Een persoonlijk vervoersmiddel.
De tuktuk in grote delen van het land. In Pattaya bijvoorbeeld kan ik mij niet herinneren een tuktuk gezien te hebben. Ook de tuktuk is een persoonlijk vervoersmiddel.
Ook ben ik een paar keer met een tuktuk naar een van de attracties geweest die ik tijdens dit bezoek aan Chiang Mai heb gebracht. Maar zoŽn lang stuk in zoŽn vervuilende motorlucht, sloeg toch al gauw op mijn keel. Dat is dus geen aanrader.
De bahtbus. Deze zie je eigenlijk ook in heel Thailand rijden. Alleen de bahtbus wordt dan wel een taxibus genoemd, maar rijdt vaak een redelijk vaste route tegen een standaard tarief. Wil je je echter even op een plek, afwijkend van deze route, afgezet worden, dan is dat heel vaak wel mogelijk. Er wordt dan wel een iets hogere bijdrage verwacht. Dus het afdingen kan beginnen.
De bahtbusjes in Chiang Mai vind ik niet zo prettig als die ik in andere delen van Thailand gebruikt heb. Maar dat komt door het gesloten karakter van de cabine zoals je ziet. Het kan er soms wel eens aardig warm zijn.
Ook is het zo dat het als een bus fungeert en dus stappen er ook andere mensen in en uit. Dus je ontmoet vaak de vreemdste snuiters. Maar die andere mensen ontvangen wanneer ik in het bahtbusje zit de allerallervreemdste snuiter die ze ooit gezien hebben.
Een ander verfrissend vervoermiddel, zou de fietstaxi kunnen zijn. Echter niet voor de fietser en ook niet wanneer er erg veel verkeer is.
Wel zag ik eens een wat oudere slecht ter been zijnde Thaise vrouw, de tuktuk gebruiken om boodschappen te doen. Dus wandelde de chauffeur met zijn fiets met het oude vrouwtje de markt langs. En zo deed zij haar boodschapjes. Toch nog zelfstandig.
Waar Chiang Mai vooral van belang is voor Thailand, is de universiteit. Regelmatig zit je dus met studenten in een taxi.
Deze 3 kinderen zijn alle drie 6 jaar oud. Maar gaan wel zelfstandig met het bahtbusje naar en van school.
Later kwam ik nog een wat oudere studente tegen. Die al 20 jaar oud is. En ze werkte ook. Ze werkte in de Japanse wijk van Chiang Mai, met Japanners. En daarom studeert ze Japans. Maar wel in uniform, zoals het hoort.
Ben inmiddels weer uit Chiang Mai vertrokken. Omdat een rechtstreekse vlucht vanuit Chiang Mai naar Pattaya niet mogelijk was, werd het een vlucht naar Bangkok. Pen ging ook mee. We hebben geboekt via het hotel. Het werd One-Two-Go. Deze vlucht kostte 1800 baht (36 euro) per persoon. Dat was dus al een stuk goedkoper dan mijn heenvlucht met Air Asia.
Maar Pen heeft wel heel veel bagage en ze had ook nog het een en ander gekocht dat volgens haar in Pattaya niet te krijgen is. Dus ik vreesde het ergste.
Bij het inchecken, wat wel erg lang duurde. Het vluchtnummer op mijn ticket was voor mij amper te lezen. Het was ons alfabet, maar daar hield het wel mee op. Ik herkende een 1 en een 9, maar wat daartussen zat, kon ik niet ontcijferen. Ook de 2 letters ervoor leken op BG. Pen had het ook steeds over OK, terwijl ik een BG zag. Op de monitor op de luchthaven van Chiang Mai zag ik alleen vlucht OX 129. Waarvan de 1 en de 9 dus op de juiste plaats zaten van ons ticket. Maar dat bleek dus wel ons vliegtuig te zijn.
De eerste balie waar ik dacht te moeten zijn, stuurde me naar een ander loket, dat nog gesloten bleek te zijn. Maar we bleken naar het verkeerde loket gestuurd te zijn. Want effe verderop zag ik een balie van One-Two-Go. Daar alle koffers op de weegschaal, bleek het om 68 kilo te gaan. Ik hield mijn hart vast. Ik kreeg een bonnetje mee om het teveel effe af te rekenen. Maar er stond maar 15 kilo aangegeven als extra gewicht en dat kostte slechts 750 Baht (12,50 euro). En dus maar 50 baht per kilo. Waar Air Asia 80 Baht rekende.
Dus ik ga ervan uit, uitgaande van een normale geaccepteerde bagage van 15 kilo, zoals ook bij Air Asia, dat ik ruim 23 kilo gematst ben. Toch nog 1000 Baht (20 euro).
De vlucht duurde hier maar 50 minuten en er werd een zakje borrelnootjes uitgedeeld en iets te drinken. Daarmee was de vlucht zo voorbij. En bij Air Asia werd er niets weggegeven, maar kon je wel iets te drinken kopen. Dus One-Two-Go is goedkoper en bied nog gratis frisdrank tijdens de vlucht aan.
Na aankomst op Bangkok Suvarnabhumi International Airport duurde het een hele poos, voor de koffers kwamen. Nadat de koffers er waren, hebben we onze chauffeur opgezocht die op ons stond te wachten. Het was voor mij de eerste maal om 's avonds naar Pattaya te gaan. Vlakbij voor het binnen rijden van Pattaya hing een schitterend verlicht welkomstbord voor toeristen. Dat zie je dus alleen wanneer je 's avonds in Pattaya aankomt. En omdat ik in de taxi zat heb ik geen poging kunnen ondernemen het te fotograferen.
Dus vanaf nu ben ik in Pattaya en ga ik ook weer eens naar het strand. Maar zo af en toe heeft Pen ook plannen bedacht. Zo gingen we die chauffeur, Atjan, en zijn vrouw eens thuis op zoeken. Die bleek er dus als waarzegger bij te beunen. En volgens hem is er vorig jaar in mijn familie overleden. Dat zou best kunnen, maar dan hebben ze het niet nodig gevonden om het mij ook te vertellen. Een paar dagen later werd ik ziek, toen hoorde ik van Pen dat hij dat ook voorspeld had. Lekker makkelijk omdat dan achteraf te horen.
Pen is best wel een beetje lui, merkte ik bij haar op de kamer. Ze had haar nichtje, Koy, gevraagd te komen helpen met wassen en strijken. En ik moest erbij vermelden dat Koy op zoek is naar een vriend. Dus als er iemand geïnteresseerd is?
In Pattaya wordt er op onnoemelijk veel plekken door livebands muziek van bekende bands en artiesten ten gehore gebracht. De Bamboo bar is de beste denk ik. Maar er is ook de Blues Factory. Ook goeie muziek. Ben met een paar meiden een paar keer naar de Bamboo bar geweest, maar dat is wel een dure tent. Daarna gingen we dan steeds naar de DJ bar in soi 8.
Hier wat foto's uit de Bamboo bar.
Hier wat foto's uit de DJ bar.
Er moest weer een typisch Boeddhistisch uitstapje gemaakt worden. Atjan en zijn vrouw haalde ons al vroeg op en we gingen naar de markt.
Daar werden wat levende waterdieren ingeslagen. Onder andere palingen, schildpadjes en kikkers.
Daarna gingen we nog 2 tempels in de buurt af en daarna naar Viharasien. Het park ten zuiden van Pattaya. Vorig jaar was ik daar ook al geweest.
Het bleek dat al die waterdieren daar in de vrijheid gelaten werden, want dat zou geluk brengen.
Er waren in de vijver trouwens veel vissen aanwezig en zelfs een knots van een schildpad.
En verder blijft het een schitterend mooi park.
Nog 2 foto's die ik niet wil vergeten.
In Thailand kom je ook poffertjes tegen. Heel lekker, maar absoluut niet zoasl we het in Nederland kennen. Er zit volgens mij rijst in.
En nu ben ik er eindelijk achter wat ijsbergsla is.
