Vanwege de toestand met mijn vader was mijn visum van 60 dagen niet meer geldig en ging toen ik Thailand op 1 maart binnen kwam mijn gewone 30 dagen visum lopen. Dat betekende dat ik al bij het inchecken op Schiphol een bewijs moest leveren dat ik maximaal 30 dagen in Thailand zou verblijven en dan het land zou verlaten anders had ik niet meegemogen. Dat was mij al verteld door de jongens op de markt, toen ik daar in februari eens langs ging. Daarom heb ik al in Pattaya bij het reisbureau All Seasons op de Pattaya Klang een ticket voor Cambodia gekocht.
Op 28 maart 2010 vertrok ik dus vanuit Pattaya met de bus naar Bangkok. Sinds half maart was Bangkok het toneel van politiek demonstraties waar je in Pattaya, behalve op tv, verder niets van merkt. Nu pas in de buurt van het vliegveld merkte je er iets van in verband met verhoogde militaire aktiviteiten of eigenlijk hun aanwezig in grote aantallen.
De vlucht zelf duurde maar een uurtje en onderweg werd de kans geboden om de aankomst en vertrek kaart voor Cambodia in verband met het visum in te vullen. Vlak na aankomst werden we eerst langs de douane geleidt. Hier moest de ingevulde aankomstkaart met paspoort en pasfoto ingeleverd worden. Geen foto betekende dat zij er een maakte voor 1 dollar. Dollars had ik niet, maar er mocht ook met Thaise Baht betaald worden. En ik moest 20 Dollar betalen voor het visum. Bij de douane waren ze zeer behulpzaam om mijn Baht te wisslen in Dollars. Ze zullen vast een mooie koers voor me geregeld hebben. 100 Baht voor de foto en 1000 baht voor het visum en 3 Dollar wisselgeld en zo ging ik met 3 Dollar op zak Cambodia in.
Buiten staan de taxi chauffeurs al op je te wachten. Heb ze allemaal genegeerd, ging eerst op zoek naar een ATM. Al snel zag ik iets wat er op leek, maar herkennen deed ik het niet op eerste gezicht. Het was er een van de ANZ bank met een blauw logo. Ik wist niet wat de koers van de Dollar ten opzichte van de euro precies was, maar herinnerde me een vraag van iemand een paar dagen eerder die 100 Dollar in Pattaya wilde wisselen en hoeveel Baht dat waard zou zijn. Toen ik dus later daarop langs een wisselkantoor liep had ik er naar gekeken. 100 Dollar is ongeveer 3200 Baht is weer ongeveer 80 euro. Dat was hoofd rekenen. Twijfelen deed ik hier nog wel over, zeker nadat ik dat briefje van 20 Dollar en die 3 briefjes van 1 Dollar had gezien. Dat kan iedere plaatboef zo namaken, was dat wel echt geld? Het woord "funny money" kwam in mijn gedachten. Volgens de ATM mocht ik tot wel 2000 Dollar opnemen 1600 euro. Klopt dat wel? Maak ik een rekenfout, heb toen besloten maar 200 Dollar op te nemen. Later een internetcafe in en kijken voor welk bedrag mijn rekening belast was.
Met 200 Dollar op zak een tuktuk (was mij aangeraden in Pattaya) naar een hotel genomen. Er was mij ook aangeraden naar de Riverside te gaan en daar een hotel te nemen. Volgens de chauffeur waren de hotels daar allemaal zo'n 50 Dollar per nacht, maar hij wist een goed hotel met kamers van 15 of 20 Dollar. Dat hotel werd het dus. Er waren kamers van 15, 20 en duurdere. Ik ben maar gaan kijken naar de kamer van 20 Dollar en heb mijn bagage er achter gelaten, zag er ten slotte hardstikke goed uit. En beneden aan de receptie gelijk 4 nachten afgerekend. Het hotel heet het Khmer City hotel en heeft free Wifi.
Nadat ik gedoucht had en mijn behoefte in het toilet gedropt had, wilde ik het hotel verlaten om eens rond te kijken en wat te eten. Toen bleek de deur helemaal niet op slot te kunnen. Dus ben ik eerst maar langs de receptie gegaan en een slotenmaker werd zo geregeld. Een uurtje later was het weer gerepareerd en kon ik alweer de nacht in.
Er was mij al verteld dat ik in Cambodia Dollars moest hebben. Hoe ik daar aan moest komen, wist ik op het moment voor ik in Phnom Penh landde nog niet, maar als westerling heb ik bij de ATM niet te kiezen in muntsoorten, maar alleen in hoeveel. En dat bleken alleen Dollars te zijn. Volgens de ATM kon ik tot wel 2000 Dollar pinnen. Toen ik 1000 Dollar wilde pinnen, lukte dit echter niet (mijn saldo was op dat moment voldoende). Ben er op de laatste dag van mijn verblijf in Phnom Penh mee bezig geweest en had die Dollars dan in Thailand wilde wisselen voor Baht. Het lukte uiteindelijk wel om 500 Dollar uit te ATM te krijgen.
In alle winkels, restaurants, barren, taxi's,
enzovoorts worden de prijzen in Dollars gepresenteerd. Alleen bij een
pompstation zag ik prijzen in Cambodiaanse Riel. Koop je iets voor een halve
Dollar of een deel van een Dollar dan krijg je wisselgeld terug in Riel. Soms is
te zien bij kassa's welke koers ze hanteren, dan is er aan stickertje geplakt
met
1 Dollar = xxxx Riel
Zo zag ik koersen gehanteerd worden van 4000 tot 4300 Riel. En je weet dat bij
beide winkels een slechtere koers gehanteerd wordt dan bij de bank. Het is ten
slotte een winkel, geen bank. Dus heb ik eigenlijk nergens fooi gegeven. De
10.000 Riel die ik ongeveer op zak had toen ik het hotel uit liep heb ik op bed
laten liggen voor de schoonmaaksters van mijn kamer.
In Cambodia rijdt met gewoon rechts, maar zeer gemoedelijk, was mijn verteld. Het verkeer gaat inderdaad niet al te hard, maar er werd wel flink getoeterd wanneer iemand treuzelde of gewoon in de weg zat. Wanneer men links afslaat is, gaat men massaal al links de bocht afsnijden om vervolgens op de linker rijstrook terecht te komen, waarop het verkeer dat daar rechts rijd er weer hinder van heeft. Dit doet men zo massaal dat niemand zich hier blijkbaar druk over maakt, maar ik vond het een koddig gezicht.
Er zijn wel lekker brede trottoirs, met een lekkere lage opstap. Dat heeft ook zijn nadelen. Iedereen parkeert zijn auto op de stoep, waardoor je als voetganger de weg op moet om deze obstakels te omzeilen. In de buurt van verkeerslichten rijden brommers en fietsen gewoon de stoep op om zo dicht mogelijk bij het verkeerslicht uit te komen. Dat geeft ook hinder voor voetgangers, maar iedereen doet het.
De lucht in Phnom Penh is niet erg schoon. ik heb hier meer mensen met mondkapjes gezien dan elders. Maar de straten liggen ook bezaaid met vuil. Dat zal vast eens in de zoveel tijd opgeruimd worden, maar het ziet er niet uit.
Bij de rivier was het beeld wat opgeruimder. Een olifantenmenner zag ik de lading van zijn huisdier direct na zijn 'ongelukje' opruimen. Hij deed het in een blauwe vuiliszak, maar die liet het vervolgens op de stoep aldaar achter. Het is een begin zullen we maar zeggen.
Waar je ook loopt in Phnom Penh, taxi en tuktuk-chauffeurs lijken wanhopiger op zoek naar een klant dan de meisjes aan de barren. Ze strijden echt om de klant zijn gunst, maar het wordt gelukkig nog net geen vechten. Het leek me dat ze er ook wel lol in hadden. Maar vindt de chauffeurs hier irritanter dan in Thailand. Daar toeteren ze een keer, blijven verder op hun plek zitten, in Cambodia komen ze echt nog naar je toe, zelfs als je ze negeert.
Mijn hotel bevond zich aardig in het centrum van Phnom Penh, vlakbij de grote markt. Daar verblijven vond ik verder niet prettig. Het was er zeer heet en veel zwerfvuil op straat. Ook willen alle taxi en tuktuk chauffeurs je steeds ergens anders heen brengen, terwijl ik misschien al ben waar ik wezen wil. Bij de rivier was het wat prettiger. Jammer dat de boulevard daar opnieuw bestraat werd, dus veel zand en rommelig tijdens mijn verblijf op een deel van deze lekker lange boulevard.
Geen foto's van het nachtleven. Er is hier inderdaad ook een nachtleven. De eerst avond nadat ik wat gegeten had kwam een chauffeur naar me toe, waar ik naar toe wilde. Ik wist het ook niet. Hij stelde voor 'Sharkys'. Daar aangekomen, vroeg ik mij in eerste instantie af, waar hij me afgezet had. Stond in een donkere straat voor een portiek met een trap omhoog. Sharkys stond boven het portiek. Ik twijfelde, maar ben tocht de trap opgelopen. Buiten op straat was het weliswaar stil, maar de trap op lopend drong langzaam maar zeker muziek door, boven aan de trap bleek rechts een grote ruimte, onwerkelijk van wat ik me er beneden van voorstelde. In het midden was een grote achthoekige bar. Aan 2 zijde open voor in- en uitloop van het personeel. Veel westerlingen hier en meiden. En goeie muziek. Veel rock en pop. De meiden bleken allemaal freelancers te zijn. Ze werken dus niet in de bar, dus geen barfine. maar ze hopen wel op een klant. Het waren veel al wat oudere meiden en veel Vietnamees, maar ook Cambodiaans.
Uiteraard ben ik in nog een paar barren geweest. Pusscat, Candy, 69, DV8 zijn de namen die ik me nog herinner. Telkens als je ergens binnen kwam stormden de meiden op je af. Soms spraken ze erg slecht Engels en dan duurde het behoorlijk voordat ik me bestelling had. Maar uiteindelijk was er altijd wel iemand aanwezig die wel goed Engels sprak en dan kwamen we er wel uit. In de meeste barren zijn dezelfde spelletjes aanwezig als in Thailand, zoals 4 op een rij en een pooltafel.
Hier uitzicht over Phnom Penh richting rivier
De markt had geen behoefte om in die hitte onder die tenten door te lopen
He, er is een station. Dus je kunt er ook met de trein komen.
Veel mensen (vooral vrouwen) in pyama gezien
Een Cambodiaanse 7-11, zelfde, ietwat lichtere kleuren als de Thaise.
