Tijdens mijn verblijf viel de WK
classificatie wedstrijd Thailand tegen Taiwan. De wedstrijd stond gepland voor
12 november 2015 in het Rajamangala stadion.
En Thailand gaat aan kop in hun groep
Aangezien ik een week voor de wedstrijd al in Bangkok was, wilde ik die tijd benutte om een kaartje te bemachtigen. Iemand had mij verteld dat ik het beste dit bij het stadion kon doen. Dat leek mij ook verstandig zodat ik al een verkenning van de route naar het stadion deed. Dus ik ongeveer een week voor de wedstrijd naar het stadion. Met de skytrain naar station Ramkamhaeng, en daarna nog een stukkie met een motortaxi. Want een taxi zou wel vast lopen in het drukke verkeer in de stad en tuktuks zag ik niet.
Heb mij bij het stadion laten afzetten en ben er helemaal omheen gelopen. Om het hele sportcomplex aldaar. Dat is dus inclusief het stadion, het binnen stadion en alle velden en het zwembad. Het was niet extreem druk, er werd wat getennist en ik zag mensen boogschieten.
Maar ik vond geen ticketbox, en mensen die ik vroeg wisten wel van de wedstrijd maar niet hoe ik een kaartje kon kopen. Ja, via internet. Maar ik vond het ook opvallend dat ik geen aankondigingspamfletten zag hangen van deze wedstrijd aldaar.
De dag van de wedstrijd ben ik dus zonder kaartje op weg naar het stadion. Weer met de skytrain. Pas na aankomst op station Phaya Tai zag ik een paar mensen van wie ik vermoeden dat zij ook naar de wedstrijd gingen. 2 meiden met een blauw sportshirt. En even later veel meer blauwe shirts. Op het perron waar de kaartjes gekocht worden, zag ik lange slierten van rijen wachtende mensen voor de toegangspoorten tot het hoger gelegen perron. Nadat er mensen naar beneden kwamen, de trein was gearriveerd, mochten de mensen door de poortjes. Ik dacht “zo’n lange rij, dat wordt misschien pas de volgende trein, of die daarna”. Maar ik vergiste mij daar goed in. We pasten er nagenoeg allemaal in, slechts enkelen moesten op de volgende trein wachten.
Het was sneuer voor mensen op weg naar het vliegveld, maar het is slechts 3 haltes en dan stapt het gros uit.
Ik stapte weer uit op station Ramkamhaeng, en wist nog niet goed hoe ik bij het stadion ging komen, zoveel mensen en die hadden allemaal vervoer naar het stadion nodig. Maar beneden bij deze halte van de Skytrain stond een gigantische hoeveelheid brommertaxis om de gunsten van een klant te bedelen, al snel had ik er ook een en snelde we op weg door het verkeer.
Bij het stadion had ik nog geen
kaartje. Al snel kwam ik de eerste handelaar tegen. Hij vroeg 1000 Baht voor een
kaartje. Ik ben verder gaan kijken. En later zag ik iemand anders, die me geen
handelaar leek, eerder iemand met een kaartje teveel. Hij wilde 200 Baht hebben.
Na betaald te hebben, zag ik dat het kaartje gekocht was bij ThaiTicketMajor en
dat deze 100 Baht kostte.
Ook mooi; net dat ik het kaartje had werd (in het Engels) omgeroepen waar de
officiële kaartjes verkocht werden. In het binnen stadion!!!
Mijn kaartje betrof vak S (South) dus. Er zijn 4 vakken; S, N, W en E. S en N zijn de vakken achter de doelen. Na binnenkomst moest ik dus naar vak S. Op de tribune zag ik eigenlijk geen vrije zitplaats meer, dus ben blijven staan. Regelmatig kwam er voor de wedstrijd iemand langs van de McDonalds met burgers en cola. Er werd gezongen en geklapt.
Viel mij op dat tijdens het Thais volkslied velen mee zongen. In de bioscoop doen ze dat niet.
Tijdens de wedstrijd de hele tijd drumgeroffel. Het werd uiteindelijk 4 – 2 voor Thailand een verdiende overwinning.
Na de wedstrijd, wilde ik zo snel mogelijk weg uit deze drukte. Buiten de hekken stonden weer brommertaxis op passagiers te wachten, ik was ook nu weer snel op weg terug naar station Ramkamhaeng. Tijd voor een biertje!
In augustus vond in Bangkok een aanslag plaats bij deze tempel. De tempel ligt vlak langs de Skytrain en is gelegen in de buurt van de Nederlandse ambassade.
Ik loop daar, wanneer ik in Bangkok ben vaak langs. Net boven de weg en onder het spoor van de Skytrain. Dus een paar foto's van hoe het er nu is van gepaste afstand.
Het hotel had ik gevonden dankzij TomTom. Onderweg naar Wat Muang in Ang Thong was het gaan regenen en flink ook. Dus ik schoot niet echt op. TomTom leidde mij effe na 16.00 uur Ang Thong in, langs een big C. Met een MK restaurant. Na het eten, met booking.com hotels gezocht. Er was er één, die kosste 440 Baht, de volgende lag 11 km verderop. 440 Baht is lekker goedkoop, maar ik wilde niet de goedkoopste, dus via TomTom hotels gezocht. Ik vond het Ang Thong hotel. Toen ik het hotel zag liggen, schatte ik het in rond de prijsklasse van 1000 Baht. Groot erf, ruime parkeergelegenheid, kwam gelijk een piccolo op me af, die mij de receptie wees. Ik zag een conferentie zaal. Ik dacht dat gaat wat meer kosten dan 440 Baht.
De naam op het gebouw staat volledig in het Thais, maar hotel kan ik ontcijferen, en het personeel spreekt volgens mij geen Engels. En de prijs slechts 400 Baht.
En waarom zo goedkoop, daar kwam ik achter toen ik ging douchen. Geen warm water. Ach, dat overleef ik wel.
Wat Muang is gelegen in Ang Thong.
Van Wat Muang wordt gezegd dat er het grootste boeddha beeld van Thailand staat. Daar leek het inderdaad op.
Verder zijn er veel beelden in aparte vakken, die elk een aparte scene voorstellen. Het was als een sprookjesbos, maar dan gewelddadiger en bloedig. Soms ook met expliciete details.
Er is ook aan de details gedacht.
Nadat het bezoek aan Wat Muang en ik weer weg
wilde rijden, moest ik even wacht tot hij overgestoken was.
Hij had geen haast.
Op weg naar een andere bezienswaardigheid, kwam ik langs deze tempel. En zag er bijzonder genoeg uit voor een stop.
Ben ook helemaal naar de top geweest. Daar vandaan kon ik Wat Muang ook zien liggen. Dat leek helemaal niet zo ver.
Lopburi is geen wereldstad, maar het is een stad. En vooral bekend vanwege de vele apen die er rond lopen.
Eens per jaar is er een speciaal weekend. Een feest. Maar dat was nu dus niet.
Het was al weer laat toen ik in
Lopburi aankwam, dus via TomTom een hotel in Lopburi gezocht en gevonden.
Ik reed het terrein op, zag een parkeerplek en ging naar de receptie om te
vragen of ze een kamer hadden.
Vanaf de vraag “om te slapen” kreeg ik al een vermoeden. De kamer zelf kostte 350 Baht. Een Thais stelletje dat achter mij aan de receptie kwam, werd 700 Baht in rekening gebracht. Het is dus per persoon. Alle kamers hebben een carport. Op de kamer had ik niets aan te merken. TV en WIFI, geen koelkast, een enorme spiegel aan de muur naast het bed.
En op TV porno. Een shorttime-hotel dus.
Het Golden Jubilee Museum is helemaal opgezet ter ere van de Thaise Koning Bhumibol.
Zijn jeugd, zijn werken en alles wat er aan hem gelinkt kan worden.
Entree was in ieder geval gratis, moest mij wel als bezoeker inschrijven. Enkel naam en nationaliteit.
Hier prins pils bij de Thaise koning.
