Naar Koh Chang vanuit Nederland
Kere Phet Waterval en Klong Nung waterval
Koh Chang
Naar Koh Chang vanuit Nederland
Het vertrek vanuit Nederland ging deze keer
enigszins chaotisch. Ik was de avond ervoor naar de giromaat gegaan om ook een
paar eurootjes mee te nemen om te ontdekken dat de automaat weer eens een
storing had. De automaat van de ABN/AMRO wist mij dat ik niet genoeg saldo had.
Ja, ja.
Dus ben ik zaterdag morgen nog even naar de giromaat gelopen. Omdat er 2 mensen
voor mij waren ben ik nog even de Bruna binnen gelopen, en toen ik weer buiten
kwam was de automaat vrij. Ik had alles ingetikt en de automaat begon te
ratelen. En dat was het enige dat hij deed. Maar geld en mijn pas kwamen er niet
uit.
Binnen waren ze al op de hoogte van een storing. En gelukkig kwam dan toch nog
vrij snel mijn pas eruit.
Uiteindelijk vrij simpel en snel op Schiphol gekomen. De incheckbalie beambte, laten we hem Jelle noemen, twijfelde of ik wel toegelaten zou worden in Thailand zonder visum. Ik heb Jelle verzekerd dat ik pas de 7de aan komen en de 6de weer vertrek. Da's dus precies 30 dagen. Heb ik van mijn reisbureau. Maar hij ging het toch maar even navragen bij zijn collega. Types Jelle moet je niet willen tegenkomen aan de balie. De man voor mij kon nog effe 3 kilo overgewicht gaan bijbetalen.
De vliegreis verliep weer probleemloos. Heb de 1e film, Die Hard 4, helemaal gezien. De rest van de voorstelling valt dan alleen nog maar tegen. En naar mijn idee kwamen we vroeger aan dan de vorige keer. Maar dat zou ook met het verschil in zomer/wintertijd te maken kunnen hebben. De man naast mij, die de hele reis niets had gezegd, begon vlak voor de landing tegen me te praten. Hij had graag goedkoop naar Pattaya gewild en dus de taxi willen delen.
Ik ben na aankomst zo snel mogelijk naar de immigratie gelopen voor dat daar gigantische rijen ontstaan. Daarna mijn koffer ophalen. Aan die band had ik geluk dat mijn koffer redelijk vlug tevoorschijn kwam. Want er werden volgens mij de bagage van 2 vliegtuigen tegelijk via 1 band verwerkt. Met als gevolg dat de band vast liep. En ik zag met weglopen, echt, die hele band vol liggen met koffers en zo.
Daarna de shuttlebus naar het busstation genomen. Dat was de vorige keer ook goed gegaan, dus moest deze keer fout gaan. ik stapte dus in de verkeerde, een blauwe in plaats van een oranje. Effe onthouden voor de volgende keer. Maar bij de volgende halte uitgestapt en al snel kwam er weer een oranje aan.
Op het busstation heb ik een kaartje gekocht voor de bus naar Laem Ngop. Kostte 250 Baht en de reis duurde inclusief pauze van een kwartier ongeveer 4 1/2 uur. Voor de liefhebbers heeft zo'n bus ook een toilet aan boord.
Toen we op de pier van Laem Ngop aankwamen begon het precies te regenen. En echt regenen. Heb toen zelf maar effe mijn koffer gepakt, want voor je het weet zet zo´n Thai mijn koffer in de diepste plas die er is. De koffer effe op een droog plekje weggezet om een kaartje voor de veerboot te regelen. Kon alleen een retourtje krijgen voor 120 Baht.
De aanblik van Koh Chang vanaf de pier zag er niet hoopgevend uit wat betreft het weer. Maar dat zal vast wel meevallen.
Maan eenmaal dichterbij werd het steeds beter.
En beter. En welkomer.
De taxi´s aan de overkant vroegen hier niet naar welk hotel men wilde alleen naar welke plaats op het eiland. Ik had van te voren mijn doel bepaald op White Sand Beach. En dat was ook de eerste stop voor de taxi die de westkustlijn op ging.
De rit ging over en door een paar rotsen heen. En was soms erg steil. De eerste stop die de taxi maakte was het noord punt van White Sand Beach waar ik uitgestapt ben. Ik stond direct voor een restaurant die ook kamers verhuurde voor redelijke prijzen.
En hier heb ik mijn intrek dus ingenomen. 500 baht per nacht. Het is weliswaar een klein kamertje met fan en airco. En zelfs een TV met zo´n 100 zenders in de aanbieding. Deze keer geen BVN. Een schappelijke badkamer weliswaar met bad, maar daar maak ik liever geen gebruik van. Het lijkt op die bezinkbakken die de mensen thuis in hun woningen hebben.
Uiteraard zijn er op Koh Chang brommertjes te huur. Ik heb er 1 gehuurd voor 200 baht per dag. Hoewel ik die de vorige dag heb ingeruild, omdat ik iets aan hoorde lopen. Blijkbaar hadden ze dat verwacht. En volgens de verhuurder was het nieuwigheid en hoefde alleen op nieuw afgesteld te worden. Maar ik kreeg direct een andere mee.
Maar wanneer je een brommertje huurt, heeft die vrijwel altijd een bijna droge tank. Dus ging ik eerst op zoek naar een pomp. In andere plaatsen staan er dan van die benzine drums met een handpomp en zo´n kijkglas zoals we dat vroeger in Nederland ook zagen. Dan vulde ze dat glas met het handpompje naar de gewenste hoeveelheid voor de klant en lieten ze dan leeg lopen in de tank van de brommer.
En ik stond dus voor deze kraam te vragen waar ik brandstof kon kopen voor de brommert. Dat doen ze hier dus in flessen. En allerlei soorten flessen en maten. Ook die 2 liter PET-flessen.
Het toerisme op Koh Chang concentreert zich voornamelijk aan de westkust van het eiland. Hier vind je de meeste hotels, resorts, winkels, restaurants, et cetera. Ook de stranden bevinden zich aan deze zijde van het eiland.
De plaatsen die men van Noord naar zuid kan aan
doen, zijn: White Sand Beach, Klong Prao Beach, Kai Bae Beach, Bai Lan Bay en
Bang Bao Bay.
Aan de oostzijde zijn eigenlijk geen zandstrandjes en dus minder aantrekkelijk.
Hoewel er wel enige resorts te vinden zijn, kom je er sporadisch toeristen
tegen. Hoewel dit ook met de tijd van het jaar te maken kan hebben. Het is ten
slotte nog volop regentijd.
White Sand beach
Vanaf de aankomst pier zullen de meeste toeristen dan ook naar de westkust vervoerd worden. De wegen aan de westkust hebben dan ook de slechtste conditie. Veel gaten en zo in het wegdek. In het midden van de weg door White Sand Beach staat een rood/wit geverfd dranghek om een plaatselijk gat af te bakenen. En dat is heel wat voor Thaise begrippen.
De weg naar de westkust gaat over een behoorlijke steile wegen en scherpe bochten.
Er is jammer genoeg geen rondweg om het eiland helemaal rond te kunnen rijden. Volgens de kaart van Koh Chang die ik heb aangeschaft, is men nog bezig het laatste stuk af te ronden. Maar ik stuitte op dit kleine probleempje.
De wegen die toegang geven tot de westkust voeren
door de rotsen, de weg kenmerkt zich dan ook door scherpe bochten en steile
hellingen van soms wel 45 graden. Indien men na de eerste toeristen
trekpleisters, White Sand Beach en Klong Prao Beach, hier nog verder zuidelijk
wil, komen er weer enige bochtige en steile wegen aan. Wel bevinden zich hier
dan enige adembenemende uitzicht mogelijkheden.
De wegen aan de oostkust zijn aanmerkelijk beter in conditie en hebben minder
last van heuvels.
Er zijn uiteraard volop internetcafé's te vinden hier, maar ik heb het geluk schuin tegenover de 15 Palms te zitten. Binnen in het restaurant is er een draadloze verbinding mogelijk. Het restaurant/café bevindt zich vrijwel direct aan het begin van White Sand Beach aan de zee zijde.
Maar zijn deze hutjes nu voor toeristen of voor de lokale bevolking?
Dit is een hele mooie waterval aan de westzijde. Toegang is 400 baht (8 euro). Redelijk begaanbaar, maar het blijft altijd uit kijken geblazen.
En uiteraard is er volop gelegenheid te zwemmen in het frisse water.
Deze waterval stong niet op de kaart die ik aangeschaft had, maar kwam er wel bij uit toen ik rondreed. Het bevindt zich vlak voor de het Koh Chang Grand Lagoona. Dit resort kun je bijna niet missen, wanneer je de westelijke kustlijn volgt, eindig je hier op de stoep. Het laatste stuk van de weg is een beton platenweg.
Ik zag alleen een slagboom die dicht was en ik was niet alleen, anderen parkeerden allemaal hun brommertje in het gras en stapte over de slagboom heen.
Dit was het eerste bordje, dat was duidelijk.
Maar verder stonden alleen deze bordjes. Alleen de eerste tekens was ik zeker van, naam tok (=waterval), naar de rest kon ik wel raden.
En voor aankomst bij de waterval moest nog even dit bruggetje genomen worden.
De mensen voor me, waren al te water toen ik er ook in wilde. plots dook er een bewaker op of we een toegangsticket hadden. Niemand had dat natuurlijk, we moesten nog effe 50 baht voldoen.
Het water kwam behoorlijk hard en best aardige hoeveelheden naar beneden. Dat en de zwarte venijnig uitziende scherpe rotsen maakten het eigenlijk wel een gewaagde onderneming onder de waterval door te gaan.
Dit zijn nog wat beelden van het resort aan het eind van de weg.
Aan de oostzijde van het eiland kom je langs de Thaan Mayom waterval. De toegang kost hier weer 400 baht, maar voor dat geld mag je dezelfde dag ook de Klong Plu waterval bezoeken. Jammer dat ik daar een dag eerder al was en ze daar niets verteld hebben. Ook dit is een mooie flinke waterval, maar ook hier is de toegang wel enigszins gewaagd. Gelukkig had ik hulp aan een gids, die aanwezig was. Maar wat betreft zwemmen gaf hij duidelijk aan waar het wel was toegestaan en waar absoluut niet. Jammer, dat die badmeester daarna verdwenen was. Maar ik was dan ook de enigste bezoeker op dat moment.
Kere Phet Waterval en Klong Nung waterval
Voorbij de Thaan Mayom waterval, verder naar het zuiden, vind je deze 2 watervallen. Toegang lijkt me gratis. Er was eigenlijk helemaal niemand aanwezig hier. Een scheiding in de beplanting wees me op een bospaadje. Maar daar was al enige tijd niemand meer langs gekomen vermoedde ik.
Bij de Kere Phet waterval heb ik het pad een tijd gevolgd, indachtig wat over slangen eens had gelezen.
Maar ik hoorde het water wel, maar zag het niet. En omdat het pad steeds moeilijker werd en er echt niemand verder in de buurt was, ben ik maar terug gegaan.
Bij de Klong Nung waterval was het niet anders, maar hier was ik na een kleine klauter partij al gauw bij het water. Het zou mogelijk zijn om het water wat stroomopwaarts te volgen, maar omdat ik ook hier als enigste was, heb ik hier verder maar vanaf gezien.
Wanneer je de westkust volgt naar het zuiden kom je bij Bang Bao Bay. Hier zag ik een strandje, met een strandtentje en een paar mensen. Het is er niet druk, het water is er helder en er is eigenlijk geen golfslag. Dat laatste komt waarschijnlijk doordat het in de luwte van een ander eiland ligt.
De toegang naar dit strand moet even via dit stabiele bruggetje. Maar ik zag hier Thais met de brommer overgaan, dus zal vast wel stevig zijn. Alle toeristen parkeren hun brommer natuurlijk vlak voor de brug.
Wanneer je er langs kom, doe dit plaatsje dan effe aan. Stal je brommertje bij de 7-ELEVEn.
Hierna loop je de pier op. De pier is best wel smal, maar doordat aan weerszijde huizen op palen zijn gebouwd, waar winkeltjes en restaurants zijn gevestigd, merk je daar weinig van.
Aan het eind van de pier staat de toren. Hier kun je zelfs, via een wenteltrap naar boven. Maar alleen tot de 1e verdieping.
Waar je in Thailand ook kom, er is overal wel een tempel. Deze bevindt zich bij Klong Prao Beach, zoals de naam al aangeeft. Een behoorlijk grote tempel. Er zijn er meerdere maar deze leek me verreweg de grootste.
De vele reisbureautjes verraden de vele activiteiten die te beleven zijn op en rond het eiland. Helaas is het te rustig momenteel om iets te ondernemen alleen.
Veel is gebaseerd op duiken. Het is zelfs mogelijk om duikles in het Nederlands te krijgen. Maar hoe zou dat in het Vlaams gaan.
Er is de mogelijkheid om te vissen, of om te kanoën. Voor het kanoën had ik mij gemeld bij een reisbureau en werd door gestuurd naar de Kai Bae Hut op Kai Bae Beach. Daar aangekomen bleek ik de enige geïnteresseerde te zijn. Daar had ik niet zo'n zin, dan ben je de enigste waar ze op letten.
Verder is het mogelijk te gaan snorkelen. Er is een trip waarbij je 4 eilandjes aan doet op 1 dag en er volop gesnorkeld wordt. Omdat zout water in mijn ogen mij nog steeds afschrikt ben ik hier dan ook niet aan begonnen.
Vanuit Koh Chang is de aanbieding te gaan zwemmen met dolfijnen het aantrekkelijkst. Hiervoor moet je namelijk naar Chantaburi op het vaste land. De trip behelst echter, behalve de dolfijnen show en een kleine 3 kwartier echt te water bij de dolfijnen, een bezoek aan een tempel. En na het zwemmen, dus met nat pak, winkelen en een bezoek aan een edelstenen fabriek.
Tijdens de rit naar het zuiden (westzijde) kwam ik dit bord tegen.
En ik werd nieuwsgierig over welke avonturen ze het hadden. Dus ben het pad gaan volgen om bij het volgende bord aan te komen.
Hier moest ik een pad naar boven volgen, om bij de junglebar uit te komen.
De activiteiten betroffen echte survival trainingen, beetje te actief voor mij. Maar voor de liefhebber.
Voor barren en cafés met levende muziek kun je op een aantal plaatsen terecht. De meeste vind je op White Sand Beach, maar ook Klong Prao Beach heeft wat barretjes, maar die liggen zo op het oog enigszins verspreid. Doordat ik een kamer op White Sand Beach heb, ben ik met de andere locaties op het eiland niet bekend.
Schuin tegenover het Plaloma Beach Resort ligt een barren complex.
En wat meer naar het Noorden vind je nog wat cafés met levende muziek. Een er van is de Sabay Bar. Hier viel ik in een verjaardagfeestje. Ondanks alles smaakte dat gebak best wel, al was het wel een heel lullig klein taartje. Dat zou ik alleen net voldoende vinden, en hier eten ze het nog niet eens op.
Hier nog een Amsterdammer met Toi.
Maandag 15 oktober ga ik alweer naar Pattaya. Ik
word om 11.00 uur opgehaald bij de bungalow en naar de veerboot vervoerd.
Aan de overkant stappen we in een minibus naar Pattaya. Kostte 450 Baht (= 9
euro).