Het is waarschijnlijk aan de zussen Jan en Muk te danken dat Phuket deel uitmaakt van Thailand. In 1785 weerstonden zij een maandenlange Birmaanse belegering, voordat zij als mannen gekleed in de aanval gingen en de Birmaanse tegenstanders versloegen.
Deze tempel was me aangeraden door een Engels leraar die ik in Krabi ontmoette. Hij vertelde dat ik er met een brommer gewoon naar boven kon rijden. Maar deze tempel staat gewoon laag op de grond en niet op een berg. Kom ik hem toevallig later in Phuket tegen. Vertelde ik het hem. Volgens mij had ik de tempel die hij bedoelde daarvandaan op de berg aan de andere kant van de weg moeten zien. Maar daar heb ik niet opgelet. Volgens hem kun je de tempel vanaf verschillende plekken op Phuket zien. Maar wanneer ik op het brommertje zit, let ik liever op de weg. De gaten en Thaise medeweggebruikers. En de toeristen natuurlijk. Want iedereen is hier een natuur talent in het verkeer.
Maar een bezoekje aan Wat Chalong is verder niet verkeerd.
Promthep Cape is de plek op Phuket om afscheid te nemen van de ondergaande zon. Er is natuurlijk de mogelijkheid om wat eten en drinken te kopen en souvenirs. Maar de prijzen zijn er dan ook naar.
Verder is er een monument voor admiraal zijne koninklijke hoogheid prins Abhakara Kiartiwonges Prins van Jumborn. Deze prins is geboren ergens rond 1880. Hij was het 28ste kind van koning Chulalongkorn de grote (koning Rama V). Op 13 jarige leeftijd werd hij naar Engeland gestuurd om te studeren. Hij was de eerste Thaise prins die kadet werd op de Marine Academie van Engeland. Kortom dankzij zijn studie van Europese navigatie en strategische technieken werd hij zeer belangrijk voor de Thaise marine. Zijn studies bracht hij over op Thaise officiers om zo de buitenlandse officiers in de Thaise marine er uit te werken.
Verder zijn er nog wat offerbeeldjes aanwezig.
Maar het ging dus om de ondergaande zon. Het was best wel druk hier. Veel Thais met familie of liefjes. Ook kinderen en westerlingen aanwezig. Sommige met heuse professionele camera's. Ik deed het met mijn simpele cameraatje.
Op het moment dat de zon verdween begon iedereen de applaudiserenn. En weer op weg naar huis.
Nou hier kunnen we kort over zijn. Dat was het bezoek tenslotte ook. Stelt eigenlijk niets voor. Zeker niet vergeleken met de aquaria die ik in Pattaya en Bangkok gezien heb. Wel was er ook de mogelijkheid door een tunneltje te lopen om onder het aquarium door te lopen. En dus de vissen over je heen te zien komen. Haaien en roggen boven langs zien komen, blijft spectaculair. De tunnel was ongeveer 7 meter lang. En had zelfs zo'n loopband als op Schiphol. Maar die stond gelukkig uit. Heb niet veel foto's genomen, want overal waren stickers aanwezig om niet te flitsen.
Kathu waterval stelt niet veel voor. Maar het kan zijn dat het tijdelijk wateraanbod wat minder is. De andere 2 watervallen, kwamen ook al zeer weinig water uit. Daar ben ik tot aan de poort geweest, maar de bewaker vertelde dat er geen water was.
Dus bij Kathu was wel een beetje water, maar het stelde niet veel voor. Wel heb ik er even in gelegen. Het is altijd weer lekker fris.
Er was ook weer een trap aanwezig, ondanks dat ik geen water hoorde en verder niemand naar boven ging ben ik toch die ruim 400 trappen opgeklommen. Het was een redelijk goede trap. Dat kom je niet vaak tegen.
En aan het eind bleek dit de oorsprong van de waterval te zijn. Droog dus.
Maar onderweg maakte ik ook nog nieuwe vrienden.
Op weg van en naar de Kathu waterval kom je langs de Phuket Kabel Ski baan. Leuke baan. Best nog wel groot. Had nog nooit van het bestaan van zoiets gehoord. Was al laat dat ik hier langs kwam. Anders had ik het wel geprobeerd. Een uurtje kost 500 Baht. Tweede uur al beduidend minder. Zag er in ieder geval geinig uit. Ook al omdat ik een blondje zag, dat niet een keer van start af kwam. Ze werd er moedeloos van. Maar gaf niet op.
Hier een nog 2 videootjes.
In Wat Phra Thong vind je het beroemde, halfbegraven Boeddha-beeld. Het beeld werd ontdekt toen een jongetje zijn waterbuffel aan het haarknotje van het beeld bond. Het kind is kort daarna overleden. Toen in 1785 de Birmanen Phuket binnenvielen, probeerde ze het beeld te stelen. Maar ze werden aangevallen en verjaagd door een zwerm horzels. Ook anderen die poogden het beeld uit te graven, overkwam een onaangenaam lot.
De vlindertuin, oftewel Phuket Butterfly garden. Het is tegelijk ook een insectuarium. Ik vond de toegangsprijs wel iets aan de hoge kant voor Thaise begrippen. 300 Baht (6 euro), maar er zat dan een welkomstdrankje en na afloop een afdep doekje bij. En dat kon je wel gebruiken, want vooral het stukje door de vlindertuin is behoorlijk warm.
Er is informatie over de ontwikkeling van insecten en vooral de verschillende soorten. Mij zette het bord, een soort van stamboom hoe de verschillende insecten zich tot elkaar verhouden, aan het denken. Op de foto is het niet goed te zien, maar onderaan de boom staan de insecten zonder vleugels, daarna de gevleugelde en bovenaan de insecten die zich als larven ontpoppen. Helemaal links staan dan de vlinder soorten. Wat mij op viel dat ik al deze insecten enigszins eng vind, behalve de vlinders. Waarom? Volgens deze boom zijn zij maar een kleine groep van alle insecten soorten, en alleen deze vind ik mooi om te zien en niet eng.
Ook zijn er enige vogelspinnen uit diverse delen uit de wereld te zien. Hier de tarantula uit Venezuela.
Ik ben hier wat meer vlinders tegen gekomen dan in de vlindertuin die ik in Chiang Mai bezocht heb. Maar het blijft lastig een vlinder goed op de foto te nemen. Ze vliegen daarvoor toch wat te onrustig. Maar het viel me op dat er ook een keer een vlinder meer in glijvlucht voorbij kwam. Maar ik heb er een op de foto kunnen zetten.
Hier een videootje.
Ook Phuket wil een big Boeddha. Hij is alleen nog in aanbouw. Het is al een imposant bouwwerk dat op zal gaan vallen wanneer het af is en zijn gouden glans heeft.
Zoals je ziet staat het nog in de steigers. Er wordt hard gewerkt zag ik. Ik zag iemand van een berg zand een emmer vullen. Met de emmer liep ze naar de andere kant van diezelfde berg en daar werd de emmer weer geleegd. Er werd dus hard gewerkt.
Boven zijn uiteraard nog meer beeldjes te vinden. Hier de kleine Boeddha.
En nog iemand.
En dit lijkt mij een maquette van hoe het eruit moet komen te zien.
Boven op de berg heb je weer een schitterend uitzicht over het eiland Phuket en zicht op de omringende eilandjes in de buurt. Het was jammer dat het wat heiig was toen ik hier was.
Ik ben er naar toe gegaan op de brommer. Er zijn overal borden die de wegwijzen. De eerste borden die ik zag waren in Thais en Engels en later alleen nog maar in het Thais. De weg naar boven is in het begin redelijk asfalt, maar de laatste 4 km was het alleen nog maar zand en grind. Vooral bij tegenliggers en inhalende auto's is dat behoorlijk stof happen. Hopelijk pakken ze dat ook aan, wanneer het beeld gereed is. Het was nu gelukkig niet zo druk. Maar ik ga ervan uit dat wanneer het beeld eenmaal klaar is het wel drukker zal worden. Wanneer je dan eindelijk boven bent dan heb je nog een trappetje te gaan van nog geen 100 treden, maar dat is voor mij nu een lachertje na die berg van ruim 1200 treden op Krabi.
In Patong vindt het uitgaansleven plaats rondom Thanon Bangla (Bangla Road). Het is een drukke straat 's nachts. Gezegd wordt dat de barren open blijven tot 03.00 uur, maar ik heb steeds meegemaakt dat ze al om 02.00 uur sluiten. En steeds wordt er gezegd morgen zijn we tot 03.00 uur open dan is er geen politie.
Dat de politie blijkbaar streng is, blijkt ook wel uit het verbod op brommers, motors en auto's op de Bangla Road. Iedere avond vanaf 18.00 uur gaat de weg dicht voor het verkeer. Echt iedereen houdt zich er aan. En als er al een brommer langskomt dan wordt deze aan de hand meegevoerd of door te steppen er mee.
De barretjes en gogo bars bevinden zich in de noordelijke zijstraten van Bangla Road. In de zuidelijke zijstraten zijn restaurants en zo gevestigd. Voor tafeldanseressen hoef je echt geen gogo bar binnen stappen. Het vindt overal plaats lijkt wel.
Dat zijn 2 zusjes werd me verteld.
En alles wordt uit de kast getrokken om de mannen te verleiden.
En hier de bazin van de Star bar die tequila weggeeft aan een van haar meisjes.
Op 7 maart 2007 verlaat ik dan Phuket om weer naar Pattaya te gaan. Het was even zoeken naar een reisbureautje dat ook treinkaartjes verzorgd, maar ik heb er een gevonden. Ik had bijna een buskaartje gekocht, want bij de meeste reisbureautjes wisten ze te vertellen dat er geen treinen komen op Phuket. Dat wist ik zelf natuurlijk ook wel.
Ik wil dan ook op het station van Surat Thani op de trein stappen. Maar indien iemand een treinkaartje in Phuket wilt regelen. Het reisbureau bij de ingang van het Patong Inn hotel kan dat regelen. Het is te vinden aan het strand, vlak bij Thanon Bangla.
Het kaartje kostte 1800 Baht. De bus is natuurlijk goedkoper. Maar ik wordt 's morgens met een bus opgehaald bij mijn hotel. Om 7.15 uur 's morgens, dat dan wel. De trein gaat pas om 18.22 uur. En zal de volgende morgen om ongeveer 9.30 uur in Bangkok aan komen als alles goed is.
Daarvandaan hoef ik dan alleen nog naar het Ekkamai busstation te gaan voor de bus naar Pattaya. En over een hotel in Pattaya maak ik mij al helemaal geen zorgen. Dat lukt zeker wel.