Ik was oorspronkelijk van plan geweest om deze reis op de brommer te doen. Ongeveer 250 km door de bergen heen. Leek me een mooie trip. Helaas was het weer ook deze dagen erg onbestendig en had ik geen zin om nat op een brommertje te zitten, en dus de bus maar genomen. De reis vanuit Chiang Rai naar Nan duurde ruim 5 uur. Kostte 206 Baht.
Het is een mooie route door de bergen. Onderweg helaas ook een paar buien gehad, maar zat dus droog in de bus. Het was een niet al te grote bus, terwijl er dagelijks maar 1 bus deze route rijdt. Er waren meer passagiers dan stoelen, dus een aantal mensen moesten staan. Nou ging ook weer niet iedereen naar Nan, sommigen stapten eerder uit, maar toch pas na een aantal uur staan in die slingerende bus. Iedereen in de bus werd geregeld heen en weer geslingerd in de bus, wanneer deze een bocht maakte of omhoog of omlaag ging. Het onbekende meisje dat naast mij zat, sliep gewoon terwijl haar hoofd heen en weer geslingerd werd. Tot ze dan soms met haar hoofd op mijn schouder lag. Verder moet ze aan die reis een pijnlijke nek overgehouden hebben.
Eenmaal aangekomen op het busstation van Nan, bracht een riksja mij naar een hotel. Dat bleek het Dhevaraj hotel te worden. Ik zag dat dit best een duur hotel kon wezen, en hoorde al gauw aan de receptie dat ze alleen een suite hebben voor 2000 Baht. Ben eigenlijk geen suite-persoon, maar voor een keer, 2 nachten, moet kunnen. De kamer had 2 kamers, een woonkamer en een slaapkamer. In de woonkamer stond zelfs een barretje. Heel lastig, wanneer je iets uit de koelkast wilt halen, moet je dan eerst omdat barretje heen.
Verder heeft het hotel een zwembad, karaoke avonden en fietsverhuur.
Nan (spreek uit: Naan) is een betrekkelijk rustig plaatsje. Omdat het weer nog steeds deze dag bewolkt was, ben ik in de stad gaan rond fietsen. Bij een eventuele bui zou ik dan snel weer in de buurt van mijn hotel zitten.
In Nan staan zoals ik in feite alle plaatsen in Thailand gezien heb, natuurlijk tempels. Hier wat foto's van de tempels in Nan. Natuurlijk heeft iedere tempel een naam, maar die heb ik hier eens niet genoteerd.
Bij het fort van Nan staat ook een mooi beeld. Geen idee wie het was en wat hij heeft gedaan, maar als ik dat voetstuk eens laat lezen, kom ik daar misschien nog wel eens achter.
De rivier die langs Nan stroomt, heet de Mae Nam Nan. Ik heb een 2 tal bruggen ontdekt, ben over de een naar de overkant gefietst en via de ander weer terug gekomen.
Naast de brug staan allerlei eettentje zoals dat in heel Thailand gebruikelijk is. En er staat zo'n wachthuisje. Deze hier was een stuk groter, heb daar tijdens de bui even lekker gezeten. Samen met andere mensen die niks te doen hadden.
Bij de brug is een park waar de mensen zich aan het water kunnen vermaken met wat sportieve oefeningen. Daartoe zijn enige attributen neergezet, met een instructiebord.
Op het bord staat, hier helaas niet duidelijk in beeld gebracht, welke oefening hier gedaan kan worden. Rechts op het bord staat onder het plaatjes van de man en vrouw/kind het aantal keren dat de oefening gedaan dient te worden. Vrouw en kind hoeven deze oefening dus minder vaak te doen dan de man.
Zoals ik boven al aangaf, wilde ik eigenlijk vanuit Nan naar Phayao gaan. Maar de bus naar Phayao ging pas om 13.30 uur. Daar wilde ik niet de hele dag op wachten. Had ik ook niet verwacht, had verwacht dat er ieder uur wel een bus zou gaan, aangezien Phayao slechts 140 km is. De andere plaats, Phrae, ligt op 120 km en daarvoor waar wel meerdere mogelijkheden. In ieder geval de bus naar Chiang Mai ging veel eerder, dus heb ik die genomen.
Deze bus nam de route: Phrae, Lampang, Lamphun. Kostte 164 Baht, en deze reis duurde zo'n 7 uur. Toen we eindelijk in Chiang Mai aankwamen was het dan ook al donker. De rit liet weer heel veel mooi Thais landschap aan me voorbij schieten.
Omdat het oorspronkelijke plan was om Phayao op de brommer te doen, ben ik vanuit Chiang Mai op de brommer naar Phayao gereden. Dat was een mooie rit door de bergen.
Tijdens de rit kwam ik ook nog langs deze geiser. Volgens een opschrift is dit de hoogste geiser van Thailand.
En hier een klein geisertje.
Dit is de laatste rustplaats voor Phayao.
Het is jammer dat het wat heiig was, daardoor is het meer van Phayao niet goed te zien op de foto's.
In Phayao heb ik mijn intrek genomen in het
Phayao Northern Lake hotel. Is best een goed hotel op het oog, kamer kostte
mij maar 400 Baht.
En toch is alles aanwezig. tv, koelkast, airco en mooie badkamer.
Voor het hotel was een markt opgesteld, met vele kraampjes en van alles te eten.
Toen ik Phayao binnenreed volgde ik al direct de borden "Kwan Phayao", "kwan" betekent dus "meer". Bij het meer langs gereden, was men al druk doende met het opstellen van de markt die er 's avonds zou volgen. De boulevard daar wordt daarom ook wel "Walking street Phayao" genoemd.
Verder lijken de mensen hier bezig te zijn zich te oefenen en bekwamen in een voorstelling van het zwanenmeer. Het lijkt me hier elke avond erg gezellig, alleen staat de muziek wel erg hard, en moet je je niets aantrekken van die zwermen mugjes in de lucht.