Over de reis zelf valt niet zoveel te vertellen. Ik houd dezelfde klachten die ik bij alle vliegmaatschappijen heb, en die je nooit in de top 10 van reizigersklachten ziet:
Het eerste stuk naar Honk Kong zaten wij drieen naast elkaar, de laatste rit van Hong Kong naar Bangkok niet.
Ik wilde deze keer eens in de regio van Khao San Road verblijven. Om mij zelf daar min of meer toe te verplichten heb ik dan ook vantevoren een kamer geboekt.
Ik vond via booking.com het Sawatdee Bangkok Inn voor 950 Baht voor 2 nachten. Het leek volgens de map aan de Khao San road te liggen. Maar je moest een steegje in lopen om er te komen. Op straat geen uithangbord met de naam, dus heb het diverse mensen moeten vragen.
De recensie gaven aan dat het er rustig zou zijn. Geluid van de drukke Khao San road was nauwelijks te horen. Dat viel dus behoorlijk tegen. De 2 persoonskamers was erg klein, het bed dus ook. De koelkast stond eigenlijk verkeerd, of het had er één moeten zijn met een andersom openende deur. Nu moest ik even wat meubels verplaatsen om in de koelkast te komen.
WiFi moest er zijn, maar heb ik niet eens geprobeerd.
Dit hotel maar snel vergeten.
Ik moest hier toch eens de avond door brengen. Maar dat was dus eens en voorlopig nooit meer. Ja, voorlopig. Want zeg nooit nooit.
Het begin van avond ging wel. Het was al vroeg druk. Er werden 's avonds geen auto’s toegelaten in de straat, maar wel brommers.
Veel mensen op straat. Toeristen en straatventers. En taxi chauffeurs en ronselaars. Er was ook markt. Avondmarkt met eten, drinken en kleding. Ook allerlei prullaria. Allemaal in die kleine drukke straat.
Later ging het geluidsniveau van de muziek omhoog. Vele gasten vonden dat geweldig. Midden op straat werd je horendol. De muziek kwam van alle kanten, niets was hetzelfde. Van levende tot muziek die door dj's verzorgd werd. Brommers hoorde je nu helemaal niet meer aankomen. Want die moesten zich toch heel nodig door de mensenmassa heen wurmen.
Dat was het sein voor mij om ergens naar binnen te gaan. Overal waar ik naar binnen wilde moest ik mij legitimeren en entrée betalen. Daar zat wel een consumptie bij.
Het viel mij eigenlijk tegen voor een stad als Bangkok dat om 01.00 uur de muziek op straat uit ging. Maar persoonlijk had ik er geen probleem mee.
De foto's hieronder heb ik 's avonds genomen, die zijn wat minder van kwaliteit.
Niet zo ver van Khao San Road ligt deze dierentuin. De entrée bedraagt 150 Baht.
Ik zag mensen fietsen, maar kon niet ontdekken waar deze te verkrijgen waren in de tuin. Maar het leken mij huurfietsen. Maar ik zag enkele toeristen op eigenlijk veels te kleine fietsjes, dus heb er verder geen moeite voor gedaan om te ontdekken waar de verhuur plaats vind.
Ik wilde deze dierentuin bezoeken omdat ik vernomen heb, dat deze tuin verplaatsts gaat worden.
Er zijn hier aardig wat dieren te zien, maar niet veel per soort. Ik zag één beer, één tijger, één nijlpaard. In het meer zwommen diverse hagedissen. Die liepen ook vrij door de tuin.
Ook was er een grote vogelkooi. Voor grote vogels.
En er was een theater. Ik had verwacht een show met dieren, het bleek er één met mensen te zijn. Donkere mensen; de Acrobatic Kenya show. Als Sylvana dat maar goed vind. Entrée voor deze show was 20 Baht. En na de show gingen de acrobaten met de pet (eigenlijk was het een doos) rond.
Je kunt je ook per trein door de tuin laten verplaatsen.
Het is warm, dus iets te drinken is welkom.
Je kunt ook een bootje huren om het meertje op te gaan.
Hier een filmpje van de in het meer zwemmende hagedissen.
De vogelkooi.
Zoals gezegd de acrobatic show. Niet van deze kinderen. Zij waren aan het dansen op de muziek die in het theater te horen was voor de aanvang van de show.
En ook hier heb ik een filmpje gemaakt.
Op weg naar de dierentuin kwam ik langs dit paleis. Respect voor zijn soldaat die een hele tijd moet staan in de hitte.
Daarna Siam Paragon, een winkelcentrum in Bangkok bezocht. Moest even internet regelen op mijn telefoon.
En later met de Tuktuk terug naar mijn hotel in Khao San Road.
Wat Sam Pran ligt in een buitenwijk van Bangkok.
TomTom kende de tempel niet, maar wel de plaats Sam Pran. Dus daar maar heen gereden. Toen ik de auto stopte om de exacte plek van de tempel
op te zoeken, bleek ik er praktisch naast te staan.
Het is een zeer herkenbare tempel. Met een slang die omhoog kronkelt aan de buitenkant van de tempel.
Via de slang kun je omhoog lopen.
En boven kun je de omgeving bekijken. Jammer wederom, dat het heiig is.
De hoofdstraat heeft aparte straatlantaarns.
In Kanchanaburi verbleef ik deze keer in het River Kwai hotel. Het ligt op een paar honderd meter van het beroemde kerkhof.
Ik betaalde 841 Baht per nacht. Dat is inclusief ontbijt. Het hotel heeft ook nog een buiten zwembad.
Ik heb eigenlijk geen foto's van het hotel genomen. Maar wel zag ik deze motoren. Later bleek er ook een hele motorclub in Kanchanburi te verblijven.
Ook hier weer straatlantaarns.
En behalve allerlei toeristische attracties, heeft Kanchanaburi een prachtige natuur. Daarom hier een paar foto's.
Ik heb het deze keer eens anders aangepakt dan
anders. In mijn hotel heb ik de attracties van Kanchanaburi, die op mijn lijstje
staan,
opgezocht op Google. En dan vooral naar de lokaties gekeken, en zo de volgorde
bepaald. Eigenlijk is dit logisch, maar meestal ga ik
eerst naar die lokatie die mij het interessants lijkt van dat lijstje. Dus dat
werd eerst:
Entrée tot het park bedraagt 200 baht. Je kunt in het park gewoon met de eigen auto rond rijden.
De wikipedia pagina bevat weinig info. Maar je hoeft niet alleen voor de ruines hier te komen.
Het is een prachtig onderhouden park. En het is altijd genieten van de stilte van de natuur.
En dan zijn er natuurlijk nog de overblijfselen uit een ver verleden.
Een beetje park heeft een informatie hoek.
En een beetje park dat de techniek van vandaag
benut, gebruikt QR-codes om de bezoekers informatie te geven in de eigen taal.
Of wat net in de buurt komt.
Een stuk verderop op de vantevoren vastgelegde route lag de Lawa grot.
Entrée 300 baht. Best aan de prijs eigenlijk en naderhand vraag ik mij dan af, waarvoor?
Voor de verlichting binnen waarschijnlijk. Het is een wandeling van slechts een paar honderd meter door de grot. Aangeraden wordt, in geval van lichtuitval een eigen lamp mee te nemen. Maar dat kan tegenwoordig heel goed met de app op de slimme telefoon.
Eerst moet er via een aangelegde trap naar boven geklommen worden. Dat is altijd pittig in Thailand. In verband met de warmte vaak.
In het begin bij het betreden van de grot even voorzichtig zijn, niet je hoofd te stoten. Verder in de grot is er voldoende sta ruimte. Vaak.
ic Sans MS">Deze waterval stond niet op mijn lijstje, maar ik maakte hier even een pauze. En had niet direct in de gaten dat ik bij een waterval was.
Ik ben hier al 2x eerder geweest en beide keren was hier erg druk. Dat was nu niet het geval.
Het was erg rustig bij de winkeltjes. Dat is wel eens anders geweest.
Maar toch even wezen kijken. De waterval is wat timide deze dag.
Deze boerderij stond niet op
mijn lijstje. Die heb ik op de dag van aankomst in Kanchanaburi toegevoegd.
Ik zag namelijk een reclamebord hiervoor langs de weg.
Het viel nog niet mee om deze
boerderij te vinden. Een paar km van de Lawa grot stond namelijk een Banana farm
genoteerd, maar
dit bleek een olifantenboerderij te zijn.
Maar ik ben er gekomen, door te
rijden richting Nong Khao. Eigenlijk had ik deze attraktie opgegeven, maar zocht
ik
een andere van mijn lijstje. Die kon ik niet vinden, maar kwam wel langs de
Banana Farm dus.
Bakken met Bananen planten.
Bij de boerderij is een restaurant, de hoeveelheid aanbiedingen met bananen producten viel mij erg tegen.
Er is een loopbrug om boven de
planten te kunnen lopen, maar deze was op het moment van mijn bezoek nog in
aanbouw.
Misschien een volgende keer.
