In 2017 werden we bericht dat oma oveleden is. De crematie had natuurlijk al
lang plaats gevonden. Maar nu Nok en Somphit weer
thuis zijn, wordt er weer een herdenking georganiseerd.
Dat gaat op de gebruikelijk wijze.
Eten en drinken. Stoelen en tafels huren.
En muziek regelen.
En ook het huis krijgt een 'make-over'.
En iedereen draagt zijn steentje bij.
En worden monniken ingehuurd.
Een dweilorkest.
En nadat de monniken gegeten hebben, is het de beurt aan de overigen.
En een gokje wagen kan ook nog steeds.
Na het etn en het gebed gaan de monniken weer.
Buiten zit iedereen nog te eten.
En daarna nog de nieuwe rustplaats van oma en anderen die we verloren hebben eren.
De tempel ligt op slechts 300 m van Noks huis. Dus dat stukkie loop ik wel.
Moppie muziek erbij.
Ook het tempelhuisje van mijn ouders staat hier.
En 's avonds nog een drankje en hapje.
Even wat nieuwe fotootjes van thuis in Prachinburi. Het is ten slotte weer een paar maanden geleden dat ik hier was.
Trampoline even gestald.
3 generaties op rij.
Ben er nu eindelijk achter hoe dit dorpje waar Noks huis staat, nu eigenlijk
heet. Het heet hier namelijk Wa En.
Met dank aan Google maps.
Ik had al eerder en vaker op google maps gekeken hoe deze plek heette, maar
dat stond er altijd in het Thais. En nu eindelijk,
in het Engels.
De school hier wordt dan weer de Wa En school genoemd. Tenminste op Google
maps. En daar houd ik het dan maar op.
Want ik weet niet wie verantwoordelijk is voor de naamgeving op Google maps.
In ieder geval werd mij verteld dat Nok en haar zusters op school eten gingen
uitdelen. Toen ik daar was dacht ik aan
een buurtprogramma, waarbij steeds wisselende familieleden op school assisteren
met kleine taakjes als deze.
Achteraf bleken Nok en Somphit tafels en stoelen aan de school gedoneerd te
hebben. En zich aangemeld te hebben
voor de lunch. Het verstrekken ervan aan de kinderen dan.
Schoolwinkeltje.
Ik kan mij mijn eigen school nog herinneren met de jassen rekken bij de klas. Hier dus een schoenenrek.
En dan het uitdelen.
Hier de nieuwe stoelen.
De leraren eten ook.
En ik heb nog een beetje gefilmd ook.
Zoals sommigen gaan terwijl we in Nederland zijn, geberd het helaas ook
tijdens ons verblijf in Thailand.
Deze oom overleed dus terwijl wij in Thailand waren.
Dus wat fotoos van de ceremonie en de tempel. Ik rijd hier zo vaak voorbij,
maar was er nooit binnen geweest.
Waarschijnlijk kan dit van vele tempels gezegd worden. Van buiten 10 in een
dozijn, van binnen bijzonder.
Ook hier wordt gegeten, en ook hier zorgen de mensen daar zelf voor.
Ik dacht een colaatje te krijgen.
Zwarte koffie. Zo goor!!!
Hier een bescheidener orkest.
De tempel is van binnen mooi versierd.
Toen 2 danseressen. De ene ken ik, dat is Nam. De dochter van de overledene, familie dus.
En dan moet het lichaam naar de over vervoerd worden.
Naam doet nog een dans voor haar vader.
En ik heb deze dans nog een stukje gefilmd ook.
We gingen naar Chanthaburi werd mij verteld. Want daar hebben ze Lamyai. Nou
gelukkig is er dus Google, waat Google
is mijn vriend.
Longan dus.
En wat wil, deze groeien in Chanthaburi aan de bomen. Dat wil niet zeggen dat
je ze zo maar kunt plukken. Want de
bomen hebben eigenaars, en dus de vruchten ook.
Maar gelukkig kennen Noks familie mensen met een Longan boomgaard.
Dus daar zijn we heen geweest.
Hier een schaaltje Lamyai dus.
Ban Laem markt is een markt op de grens tussen Thailand en Cambodja.
En zoals op allle grensplaatsen veel handel dus.
Internet toonde aan de overkant van de
grens een hotel met casino. Aangezien een casino in Thailand niet toegestaan is,
zullen vele Thai hier af en toe wel een oversteek wagen en een gokje.
Busstation.
Ook in de provincie Chanthaburi ligt deze waterval in het gelijknamige nationale park.
De hoeveelheid water van de waterval viel tegen, dus op een later tijdstip (ander jaargetijde) misschien nog eens kijken.
Voor de toegang tot het park bij deze waterval moest ik 200 baht betalen. Ik dus, de Thai bij mij in de auto uitdrukkelijk niet.
De waterval stelde niet veel voor.
Althans wij mochten vanwege het late middaguur niet verder dan het onderste
level.
Het park gaat om 17.00 uur dicht en we zouden voor de echte waterval nog een
wandeling van 2 km moeten maken.
En blijkbaar geen makkelijke tocht. En dat moeten we dus ook terug.
Dus op een later tijdstip (ander jaargetijde) misschien nog eens kijken.
Dit item hoort geografisch hier niet thuis. Want Pattaya park ligt bij Pattaya en daarom zou het eigenlijk op deze pagina horen.
Maar dit was een familie uitstapje. En wanneer ik in Thailand ben neem we de
kinderen vaak mee naar een plek waar ze in het
water kunnen spelen. Vaak komen we dan bij het zwembad van een van de hotels in
de buurt van Prachinburi.
Maar ook de kinderen vinden andere plekken ook wel eens leuk.
Strand is natuurlijk het meest voor de hand, maar de laatste tijd zijn de
stranden in het zuiden van de provincie Chonburi erg vervuild.
Dus Pattaya park.
We gingen erg vroeg de deur uit en Pattaya park was nog niet open. Dus eerst iets eten aan de boulevard van Jomtien.
Even poseren voor een foto.
En dan naar Pattaya park.
En eenmaal binnen liggen ze gelijk in het water.
Na Pattaya park gingen we naar Bang Saen. Een badplaats dat voornamelijk door de Thais bezocht wordt.
We overnachten hier in een 'bungalow'. Maar wel een bungalow met 3
verdiepingen in een straat met allemaal
rijtjeshuzen. Ik begreep dat dit voor één nacht 3000 baht moest kosten. Maar
daar zat eten en drinken ook bij.
En het ligt op een steenworp afstand van het strand. Daar gingen we volgende
morgen heen, voordat we weer naar
huis gingen.
Voor het eten eerst naar het strand en de ondergaande zon aanschouwen.
En even iets drinken.
Weer een ritje gemaakt vanaf Noks huis naar deze oude tempel.
Valt verder weinig nieuws over te vertellen.
Dus bekijk mijn fotoos maar.
Maar wat de juiste spelling moet zijn, blijft mij een raadsel.
Ben eerlijk gezegd vergeten wat het kaartje kostte. Maar Nok heeft betaald.
Mooie tuin ook.
Na de bezichtiging even afkoelen met een ijsje.
