China reis organiseren

Visum China

Reispan China 

Het weer in China

Geld in China

Openbaar toilet

Het verkeer in Beijing

De Metro van Beijing

Controles in China

Internet in China.

Tiananmen Plein

Het zomer paleis

De Chinese Muur

De hemel tempel

Beijing

High Speed trein van Beijing naar Shanghai

Metro Shanghai

Oriental Pearl Tower

Historisch museum van Shanghai

Shanghai

Hotel in Zhangjiajie

Zhangjiajie Business wijk

The Glass Bridge Of Zhangjiajie

Tianzi Mountain

Zhangjiajie

Mode grill in China

Dit was het jaar van het 70 jarig bestaan van The People's Republic of China'.

China reis organiseren

Ik wilde het regelen van deze reis eens uitbesteden aan een reisbureau. Daarvoor ben ik eerst naar de vakantiebeurs geweest.
Jammer dat dat maar één keer per jaar is.

Ik heb bij wat stands informatie ingewonnen. Ik hoorde een interessant verhaal over die trein.
Reizen met de trein in China is als vliegen. Ruim vantevoren aanwezig zijn, paspoort controle en bagage inchecken.
En niets gaat in het Engels. Goed opletten dus.
 

En verder heb ik een lezing van Kras bijgewoond.
Maar eerlijk gezegd vond ik het aantal aanwezige experts van China op de vakantiebeurs wat tegenvallen.

Dus eenmaal weer thuis, heb ik kontakt opgenomen met 2 reisbureaus; Dim Sum reizen en 333Travel.

Van Dim Sum reizen kreeg ik een offerte van een reis van 10 dagen. Hierin zaten de hotels en binnenlandse transfers.
Er zaten geen excursies bij de prijs inbegrepen. Kostte raming was ruim 2500 Euro.
Van 333Travel kreeg ik een offerte van een week. Deze bevatte nagenoeg hetzelfde als die van Dim Sum,
maar nu inclusief de internationale vluchten. Dat betreft dus vlucht van Bangkok naar China en terug.
Kostte raming hier was ongeveer 3000 Euro.
Ik vond dat wat veel. En had zelf een kosten raming gemaakt, aan de hand van prijzen die ik vond via
Skyscanner.nl/ (voor de vluchten) en Booking.com (voor de hotels). Ik kwam op basis van 10 dagen op een schatting van 1300 euro.
Zonder excursies. Wat mij deed besluiten om het dan toch zelf maar te regelen.

Op dit moment heb ik het volgende geboekt:

In de schatting heb ik kosten van en naar het hotel opgenomen, omdat ik vermoed dat die uit deel uitmaken van de prijs
van de reisbureaus. Die heb ik alle op 50 euro geschat. Wellicht zal dat veel goedkoper uitpakken, daar Beijing en Shanghai
een uitgebreid metro netwerk hebben. Van Dayong naar het hotel in Zhangjiajie zal ik waarschijnlijk een taxi moeten regelen.

Vluchten heb ik geboekt via Skyscanner. En hotels via booking.com.

Visum China

Ook het visum voor China wilde ik zelf organiseren en niet via een of ander servicebureau.
Daarvoor ben ik ruim vantevoren naar de ambassade van China in Den Haag gegaan.
Het was nog 3 tot 4 maanden voor mijn aankomstdatum in China dat ik daar heen ging om te informeren
wat ik zoal nodig had voor een visum.
Buiten, bij de ambassade in Den Haag,  stond een beveiliger die mij binnen liet en binnen was weer een andere beveiliger die mij,
na mijn uitleg waarom ik daar was, verwees naar het visum service centrum voor China elders in de stad. En wel de Rijswijkse weg 60.
Daar kreeg ik de informatie die ik nodig had. En dat allemaal gewoon in het Nederlands. Maar wel van beveiligers die daar aanwezig waren.

Ik moest dus naar de website visa for china gaan. Daar is alles te vinden dat nodig is voor diverse soorten visa voor China
en voor diverse soorten entrees.
Op de site houd je de muis boven de Nederlandse vlag, er naast verschijnt de tekst “The Hague”,
klik daar op en klik daarna op de blauwe balk met Chinese tekst. Geen idee wat er staat, maar het zal zijn
dat je akkoord gaat met de regels van de website.
Klik op “start here” onder step by step guidance. Geef aan hoe je de visum gaat aanvragen en hoe je je paspoort weer in ontvangst wilt nemen.
Ik koos bij beide opties voor “by visiting the Visa Center”. Klik vervolgens aan welk soort visum je nodig hebt.
Voor mij was dat de 1^e optie; L (tourism).
Na de gekozen opties klik onderaan de pagina op “The next step”. Neem de “Terms and conditions” door,
completeer de puzzel en plaats een vinkje bij “I have read and agreed to the above Terms and Conditions” en klik weer op “The next step”.
Neem deze pagina goed door. Hier staan, waar de verschillende zaken die je nodig hebt voor de visum aanvraag, aan moeten voldoen, zoals:

Bovenstaand was op mijn situatie van toepassing. Maar wanneer jouw omstandigheden anders zijn, zal je gezien hebben, op deze pagina,
dat er andere voorwaarden van toepassing kunnen zijn.
Documenten dienen altijd vertaald te zijn naar of Engels of Chinees.

Wanneer je deze pagina door genomen hebt, klik dan op “The next step”. Hier vind je informatie over het aanvraag proces.
Je kunt de aanvraag met de aanwezige link ook als een ‘track and trace’ optie volgen.
Na klikken op “The next step” volgt er nog wat nadere informatie over het proces van betalen en het terug ontvangen van het paspoort.

Klik nu boven aan de pagina op de “Home” knop. En klik vervolgens onder “Quick access” op “Enter here”.
Op deze pagina kun je het visum aanvraag formulier invullen. Na de aanvraag ingevuld te hebben,
kun je via deze pagina ook een online afspraak maken, om het uitgeprinte formulier zelf bij het visum centrum in te leveren.
Het invullen van het aanvraagformulier kan te allen tijde onderbroken worden en het formulier op de website opgeslagen worden.
Het formulier blijft gedurende een maand beschikbaar via de website om verder af te ronden.

Ik had enige problemen om door de 1^e bladzijde van het visumaanvraagformulier te komen. Dat lag aan de door mij gekozen foto.
Op de 1^e foto’s die ik probeerde stond mijn gezicht blijkbaar niet goed belicht op. Na enkele foto’s geprobeerd te hebben, werd er een foto,
welke volgens de foto voorwaarden niet geschikte is, toch geaccepteerd. De bewuste foto had een donkere achtergrond
maar wel was mijn gezicht voldoende belicht, en deze werd onder voorwaarden geaccepteerd door de website,
zodat ik verder kon in het formulier. De foto mocht ik niet gebruiken om bij te voegen bij het formulier wanneer ik het zou inleveren bij mijn aanvraag.

Tijdens het invullen, bleek bij werk gegevens, dat ik ook een referentie moest opgeven. Daarvoor heb ik mijn direct leidinggevende gevraagd,
inclusief zijn telefoonnummer op het werk. Bij die werkgegevens moest ik niet alleen mijn functie, maar ook “duty” invullen.
Ik wist eerlijk gezegd niet wat daarmee bedoeld werd, maar ik heb daar “full time” ingevuld.
Omdat mijn werk in de chemie ligt heb ik dus naar waarheid ingevuld dat ik daar training in heb gehad.

Daarna weer terug naar deze pagina om een afspraak te maken. Dit wijst zich zelf.
Je hebt je paspoortnummer en het nummer van het zojuist ingevulde formulier nodig. Het service centrum is dagelijks (ma-vr) geopend tot 15.00 uur.
Behoudens Chinese feestdagen vermoed ik.

Tijdens het inleveren van de documenten werd een en ander doorgenomen. Er werden vragen gesteld bij ontbrekende gegevens
van mijn ouders en van mijn vrouw. Ik vertelde dat mijn ouders overleden zijn en dat ik gescheiden ben, en dat deze velden
daarom niet zijn ingevuld. Verder waren er geen vragen.
Ik kon na 4 dagen en het betalen van de leges a 126.55 euro zonder problemen op halen.
De leges worden dus bij het afhalen pas in rekening gebracht.

Op het visum staan dan gegevens met de uiterste datum dat ik China binnen mag komen, hoeveel dagen ik mag verblijven (30 dagen)
en hoeveel keer ik China binnen mag komen (1x).

Reispan China 

Ik begrijp dat er in China wel internet is, maar bijvoorbeeld Facebook is niet beschikbaar. Ik ga dat wel proberen, met behulp van een VPN.
Maar mocht dat niet lukken, zal ik trachten wat regelmatiger mijn website te updaten tijdens mijn verblijf in China.
Waar ik normaliter tijdens mijn verblijf in Thailand vantevoren via Facebook meldde waar ik van plan was die dag heen te gaan,
in ieder geval de richting waarin ik reisde aangaf, zal dit nu dus achteraf zijn.

Wel heb ik al een reisplan. Dus dat staat hieronder.

En ik zal trachten aan het eind van deze pagina het bovenstaande kostenplaatje van de reis naar China kompleet weer te geven.
Maar dan inclusief de excursies en transportkosten.

Het weer in China

Thuis had ik alvast gekeken wat voor weer ik kon verwachten. Beijing zou rond de 20 °C zijn.
Voor Shanghai en Zhangjiajie zouden de temperaturen rond de 30 °C.

Daags voor vertrek naar Beijing kreeg ik een herinneringsmail van de website waar ik geboekt had,
met de temperatuursverwachting. Rond de 10 °C. Dat was andere koek.
Bij aankomst leek het luchtruim boven Beijing bewolkt of mistig. Maar toen ik het vliegveld verliet was
het een strak blauwe hemel met een aardige temperatuur. Lekker in de zon, fris in de schaduw.
De 2e morgen was het fris, maar later werd het weer aangenamer.
De 3e dag regende het tot het begin van de middag en was het iets fris.
Deze dag ben ik naar de muur geweest, en misschien waren daarom de rijen lekker kort.
De 4e dag weer volop een zonnige dag.
Prima weer in oktober in Beijing dus.

Tijdens de treinreis werd telkenmale bij stops de buiten temperatuur vermeld. Het was al van de 1e stop na vertrek 28 °C.
Dat zou moeten kloppen, we reden ten slotte naar het zuiden.
In Shanghai begon het net te schemeren bij aankomst, dus het was niet heet, maar aangenaam buiten.
De volgende dag was een mooie dag, dat ik er weer eens in een t-shirt uit ging. Strak blauwe hemel.
's Avonds werd het wel weer frisser, maar nog steeds te doen.
Op de dag ven vertrek uit Beijing zag ik lichte bewolking.
Maar het was best weer in Beijing in oktober.

Op de dag van aankomst in Zhangjiajie hing er een licht wolkendek boven de plaats.
De 2e dag regende het, bijna de hele dag. Het was rustig toen bij de 'Glass Bridge' van Zhangjiajie.
De 3e dag was het droog. Maar nog steeds bewolkt. Tianzi Mountain hing in de wolken.
Toch was het er drukker dan de dag ervoor bij de 'Glass Bridge'.
Het weer van Zhangjiajie had beter gekund. Maar als toerist ben ik er toch niet rouwig om.
Slecht weer betekent korte rijen bij attrakties.

Geld in China

Daar ik ervaring heb met het opnemen van geld uit automaten in Thailand en Cambodja. Meende ik dat Chinese banken ook kosten
in rekening brengen aan toeristen die geld opnemen. Dus kosten naast de koers opslag.
In Thailand is dit momenteel al 6 euro per transactie. Het maakt daarbij niet uit of je 100 euro in Baht pint of 400 euro.

Het werd mij afgeraden kontant geld mee te nemen. Maar ik blijf wel van mening dat pinnen op een vliegveld overal ter wereld het duurst is.
Ik heb daarom wel 200 euro mee genomen. En tot nog toe heb ik 50 euro kunnen wisselen. En zoals gezegd op het vliegveld.
Wisselkantoren heb ik hier niet gezien. Ook niet bij de toeristische attracties die ik tot nog toe gezien heb.
Banken zie ik bijna niet en ook pin automaten moet je goed zoeken.
Die staan vaak wel in metrostations. Maar niet in winkelcentra.

Dat wisselen op het vliegveld bleek dus inderdaad duurder dan pinnen.
Voor die 50 euro kreeg ik 295 Yuan. Uit het hoofd was dat dus zo'n 6 Yuan voor 1 euro.
3000 Yuan pinnen kostte mij 392 euro. En dit is zo'n 7,5 Yuan voor 1 euro.

Dus kontant geld meenemen naar China geen goed plan.

Openbaar toilet

In alle 3 de plaatsen die ik in China bezocht heb, kwam ik vaak bordjes als dit tegen.
Dit is er omdat het schijnt dat in veel huizen in China een toilet nog ontbreekt.

Gelukkig in hotels niet.

Het verkeer in Beijing

In China tijden ze rechts. Maar bij het oversteken bij groen is het wel opletten. Het verkeer dat met je op rijdt (of tegemoet) maar afslaat, heeft vaak ook groen,
en zullen je vaak afsnijden. Niet alleen auto's,  maar ook brommers en fietsers. Veel brommers en auto's zijn trouwens elektrisch, dus die hoor je bijna niet.

Maar ik heb geen echte ongelukken gezien, maar wel boze reakties naar elkaar. Automobilisten onderling, maar ook met andere verkeersdeelnemers.

Ook s avonds opletten. Veel fietsers en brommers rijden zonder licht. Maar dat is overal op de wereld de gewoonste zaak.

De Metro van Beijing

De Metro van Beijing dekt zo'n beetje de hele stad en een flink deel er buiten. Wanneer je  ergens heen wilt, dan moet je van tevoren weten waar je eruit wilt.
Een handige website kan deze zijn. Vaak staat hier hoe je bij de attrakties komt met de metro of bus. En voor de metro geldt dat soms de Exit erbij vermeld is.

Een station in Beijing herken je aan dit symbool.

Een kaartje kopen bij een loket vind ik lastig. Hoe spreek je al die lastige Chinese stationsnamen uit? De kaartjes automaat is dan handiger.
Je zet de automaat op 'English'. Knop onder aan.
Je geeft aan hoeveel kaartjes je nodig hebt. De knoppen links.
Vervolgens op welke lijn de halte ligt waar je er uit wilt. Die gekleurde knoppen boven aan.
De machine toont dan alle mogelijke stations van die lijn, je tikt vervolgens op dat station en het machine toont de prijs.
Je moet alleen nog even aan geven hoe je wilt betalen, contant of met een betaalkaart. Wat er gebeurd wanneer je voor de betaalkaart kiest weet ik niet.
Ik zie de Chinese namelijk net zoals bij ons in en uitchecken met hun kaart. Dat kan heel goed de Chinese versie van de OV chipkaart zijn.

Wanneer je dan je kaartje hebt, ga je voor het inchecken door een toegangscontrole. Eventuele bagage leg je op de band van de scanner.
Zelf ga je door een poort en zullen metro personeel een scanner langs je lichaam halen.

Met je kaartje kun je nu naar het perron waarvandaan je metro vertrekt. Gewoon de aanwijzingen met de juiste lijn volgen.
Op het perron moet je nog de juiste metro met de juiste richting kiezen.
Heb je een overstap dan bij dat station uitstappen en wederom de juiste lijn volgen naar de volgende metro.

Bij het eindstation kiezen voor je uitcheckt voor de juiste exit. Er kan vaak gekozen worden voor de Exits A t/m D.
Of zelfs nog meer wanneer een station nog meer uitgangen heeft.
Wanneer je bijvoorbeeld exit A moest hebben, kun je vaak ondergronds hier niet meer komen wanneer je uitgecheckt hebt bij exit D.
En bovengronds wordt het vaak ook niet direct duidelijker.

Er is met dat uitchecken nog iets eigenaardigs, maar je kunt niet iedere poort gebruiken met dat kaartje.
Wanneer je kaartje geweigerd wordt, word je hier vaak op gewezen door personeel. Zo niet de naast gelegen poort proberen.

De meeste ritten kosten rond de 4 Yuan.
De rit van het vliegveld naar Dongzhimen kost 25 Yuan, enkele reis. 

Controles in China

Zorg dat je in China altijd een geldig identiteitsbewijs bij je hebt.
Er kunnen overal controles zijn. Vaak bij metro's, parken en toeristische attracties. Of gewoon op straat.

Internet in China.

Internet is in China beperkt. En daarmee bedoel ik geen zwak signaal. Integendeel.
Verscheidene apps en diensten zijn er niet. Zoals Google, dus geen gmail, Maps of YouTube. Zelfs wikipedia
is geblokkeerd.

Maar dat betekent dus ook dat de google functie 'find' voor een android toestel niet bruikbaar is.
Dus wanneer je je toestel verliest of wanneer het gestolen wordt, is dat nog lastiger.
Dus het op afstand vergrendelen en wissen van het toestel zal ook niet werken.

Dus ook apps op een Android smartphone die normaal inloggen met je gmail adres hebben een probleem.
Een hotel uit kiezen met behulp van de kaart op de website van booking.com gaat niet. Van Agoda weer wel.

Gek genoeg kon ik ook niet bij mijn OneDrive bestanden. En dat vond ik gek omdat ik in een van de winkelcentra een Microsoft winkel tegen kwam.

Tiananmen Plein

Ofte wel het Plein van de Hemelse Vrede.

Het plein is simpel te bereiken met de metro. Vanaf mijn hotel kostte het 4 Yuan. Uitstappen op station Tiananmen East of West van lijn 1. Ik koos voor East. Eenmaal de metro uit, sluit je gewoon aan achter de menigte voor de toegangspoort. Hier wordt van iedereen de identiteit gecontroleerd. Dus je paspoort moet je bij je hebben.

Daarna de weg oversteken door, door de voetgangerstunnel te gaan.

De ingang die deze lui hier nemen is de toagang voor rolstoelers.

Ik nam deze trap.

En aan de overkant weer omhoog.

Voor de poort nog een mooie bloementuin.

Volg gewoon iedereen. Daarna ga je door een van de poorten van de toegang. Iedereen slenterde gewoon voort, dus ik ook.

De deuren van de poort.

Na de 1e poort is er een plein.

Best druk hier. Maar je kunt hier natuurlijk ook iets te drinoken of iets te eten kopen.

De Chinezen zelf hebben vaak eigen eten en drinken bij zich.

Daarna gaat de menigte door een 2e poort.

Met dezelfde grote deuren.

Omdat de toegang tot de Verboden Stad uitverkocht was en ik geen kans zag om online kaarten te kopen (dat werd aangeraden, maar weet geen website)
heb ik dat dan maar laten schieten..

Ik bedacht mij dat de volgende morgen vroeg nog eens te proberen. Ik was er toen om 09.00 uur, maar weer uitverkocht.

Die 1e dag zag ik links nog iets waar ik naar binnen zou kunnen. De toegangsprijs hiervoor was niet zoveel, maar er stond een rij
waar geen beweging in zat voor de kassa. Dus wilde dat ook de volgende morgen dan maar bekijken. De volgende morgen bleek dit dicht te zijn.
Of het ging later open. Maar ik had al andere plannen.

Ik ben toen links om het gebied gaan verlaten. Langs een gracht.

En langs een stuk buiten muur.

Er was ook de mogelijkheid tot een watertocht, maar daar maakte niemand gebruik van. Het leek mij ook niet interessant.

Het was ook mogelijk deze tocht langs de buitenmuur met deze karretjes te maken.

De volgende dag heb ik dezelfde aftocht maar dan naar rechts gemaakt.
Hier is te zien dat er mensen boven lopen.

Wanneer je het gebied weer wilt verlaten maakt het niet veel uit of je voor links of rechts kiest. Bij beide staan borden die je naar de metro of andere bestemmingen
van je keuze kunnen leiden.

Het zomer paleis

Ook dit is eenvoudig met de metro te bereiken. Met lijn 4 uitstappen bij station Beigongmen East gate. Neem de uitgang 'Exit D'.
Wandel een stukje richting het westen of vraag het iemand, en even later zie je de ingang aan je linkerzijde.

Doordat ik eerst nogmaals probeerde de verboden stad te betreden (weer uitverkocht) kostte het kaartje mij deze reis 5 Yuan.
Voor de toegang tot het zomerpaleis en alles dat daar bij zit, nam ik het duurste kaartje, all inclusive. 60 Yuan.

Hier ben ik eerst naar Suzhou straat gegaan.Voor de brug door een toegangspoort en dan afgedalen om een soort stadje langs het water te bezichtigen.
Het pad langs het water is smal, en niet egaal. Voorzichtigheid is wel geboden. Het water ziet er niet diep uit.

Je kunt ook een stukje met een boot mee. Het zag er niet bijzonder uit, dus ben aan de kant gebleven. 

Eerst enige foto's vanaf de brug.

En dan naar binnen.

De bootjes hebben geen motoren. Het is roeien met één peddel.

Veel lantaarns.

Er zijn diverse winkeltjes waar ze souvenirs verkopen, of waar je in Chinese klederdracht op de foto kunt. Eén soort Volendam dus.

Bij één van de winkeltjes heb ik een melk thee genomen. De vrouw in de winkel maakte het gereed. Het leek een kant en klaar pakket,
zoals je vaak die Aziatische maaltijden in onze winkels ziet.
In de beker zat een zakje met poeder en een bakje met vloeistof. Verder deed ze er heet water bij en werd een en ander door elkaar geroerd.
Was best lekker.

Daarna merkte ik dat er ook boten waren die verder gingen. Achteraf bleek je hiermee naar het meer te kunnen.
Maar ik heb de moeilijke route over de heuvel genomen.

Na dat kleine dorpje was het de klim over de heuvel. De trappen hadden grote en kleine treden, en het was soms zwaar.

En dan aan de andere kant weer afdalen.

Maar het was zo voorbij en toen was ik aan de andere kant, met zicht op het meer.

Na een wandeling langs het meer werd het weer tijd voor iets te drinken. En zijn verscheidene restaurants aanwezig.
Maar ik moest eerst naar het toilet. Dat bleek iets lastiger te vinden.
Tijdens deze zoektocht kwam ik langs een theehuis met tafels en stoelen van porselein met delfts blauw.
Eigenlijk had ik daar willen gaan zitten, maar door mijn toilet zoektocht wist ik dat niet meer terug te vinden.

Maar ik zag een heus theehuis aan het water. Op de bovenverdieping nam ik plaats op een smal balkon en had ik voor 68 Yuan
een glas thee met de perzik bloem besteld. En daar kwam ook een kan met heet water bij. Dus ik kon mij zelf een paar keer bijschenken.

En hier het theehuis gezien vanaf het water.

Het uitzicht vanaf het balkon was ook prima.

Nadat ik vond dat ik genoeg gedronken had, de kan met het water was nog niet leeg, ben ik verder gewandeld.

Even later ben ik voor 30 Yuan in de boot gestapt om mij naar de overkant te laten varen.

Het was een leuke, rustige tocht.

Daar werd ik afgezet naast een eiland dat via een brug met het vasteland verbonden is.

Heb een wandeling over het eiland gemaakt.

Er zijn ook waterfietsen te huur.

Filmpje.

Terug op de brug zag ik vliegers in de lucht. En ook de mensen op de brug die ze bestuurden.

Filmpje.

Daarna weer verder gewandeld. Maar wel richting een uitgang.

Daarna was het tijd om nog iets eten te nemen.

Na de maaltijd heb ik een uitgang opgezocht, maar hier was nog een museum met artikelen uit de oudheid.
Niet alleen Chinese, maar ook Europese alledaagse uitvindingen. De Wenchang Yuan gallerij.

Heeft een fraaie tuin.

Ook veel beelden van jade.

Een muziekdoos.

En een piano.

Daarna echt het zomerpaleis verlaten. De terug met de metro was nu maar 4 Yuan, maar hoefde nu niet zover te reizen.

De Chinese Muur

Voor het bezoek aan de Chinese Muur, heb ik gekozen voor het deel dat Mutianyu Great Wall genoemd wordt.

Ik heb hiervoor een website gevonden om dit te bereiken met het openbaar vervoer.

Dus ging ik vroeg op weg. Met de metro reisde ik naar het Dongzhimen station voor 4 Yuan.
Daarna met bus 916X (het X-teken staat voor een Chinees teken, dat is belangrijk voor de terugreis) voor 12 Yuan.
De reis met bus 916X staat in de boeken met een reisduur van ca 1 uur. Uitstappen moest gebeuren bij de 15e halte
en een foto van het gebouw achter de bushalte staat erbij.

Onderstaande foto heb ik zelf gemaakt aan de overkant. Links is nog niet de halte te zien waar ik op de heenreis uit bus 916X stapte.
En later uit bus H23.

Maar onderweg ben ik in slaap gedommeld. En wist niet of de halte al voorbij waren of niet. Ik zat bij elke stop te kijken.
Jammer genoeg was ik ook de enige westerling aan boord. Maar bij de bewuste halte tikte iemand op de ruit dat ik er daar uit moest.

Volgens instructie ben ik overgestoken naar de bushalte aldaar voor bus H23. De bus die mij voor 3 Yuan naar de muur bracht.
De rit met bus H23 duurde iets meer dan een half uur en toen stopte we bij een aquaduct, dat had die website ook vermeld, en ben ik uitgestapt.

Er waren hier meerdere mensen die naar de muur op weg waren, dus hier was het simpel. Gewoon de anderen volgen.

Eerst de tickets aanschaffen.
Ticket voor de shuttle bus van de ingang naar de Mutianyu Scenic Area, 15 Yuan.
Ticket voor toegang van de Mutianyu Scenic Area en muur, 45 Yuan.
En ticket voor de kabel kar naar boven op de muur, 120 Yuan. 100 Yuan wanneer je een enkele reis met de kabel kar wilt.

Dus verder wandelen met de andere bezoekers naar de shuttle bus.

Hierbij kwamen we langs enkele souvenir winkels die nu vooral paraplus en ponchos aan de man probeerde te brengen, want het regende.
En gelukkig regende, het daardoor was het ook niet heel druk.

In de rij voor de shuttlebus. Geen rij dus. Lekker.

En stond er een niet al te lange rij voor de kabel kar.

Bovenop de muur heb ik natuurlijk een stuk erover gewandeld. Door de regen moesten we wel voorzichtig zijn.
Het zag er gladder uit dan het was.

En ik heb mij bovenop de muur wel afgevraagd van welke kant de vijand toen kwam.

Ja, ik was daar toch echt.

Behalve de muur, is ook het uitzicht zeer fraai.

Na enige tijd kwam ik hier aan. Dus dat waren extra kleine treden omlaag en weer omhoog.
Ik had toen al een uur over de muur gelopen, en vond dat een mooi punt om weer terug te gaan.

Terug bij de kabelbaan heb ik eerst iets gedronken. Niet goedkoop trouwens.
Thee voor 25 euro. En koffie voor 7 euro is ook niet goedkoop. Maar dat kun je verwachten op de muur.

Op de heenweg met de kabel kar had ik foto's gemaakt, maar door de regen zijn die mislukt.
Op de terugweg was het droog.

Op de terugweg zag ik ook de alternatieve route naar beneden, de toboggan. Een soort rodelbaan.
Ook 100 Yuan. Voor de durfal, niet voor mij.

En tenslotte is het ook nog mogelijk een helikopter vlucht over de muur te maken. Bij 3 personen 1200 Yuan, en bij 2 personen 1700 Yuan.
Minimaal 2 personen. En er is te kiezen tussen 10 minuten of 15 minuten. Prijs dus ook.

Bij de souvenir winkel vroeg ik nog de prijs van zo'n t-shirt van de muur, 380 Yuan. Meer dan 50 euro. Laat maar.

Dus weer terug met de shuttle bus, die was betaald.

Met bus H23 voor weer 3 Yuan. Weer uitstappen bij dezelfde halte als waar ik eerder uit bus 916X gestapt was.
En weer oversteken naar die eerdere halte nu voor bus 916X. En ook nu weer voor 12 Yuan.
Bij deze halte is het dus zaak niét in bus 916 te stappen. Bus 916 rijdt namelijk niet terug naar het Dongzhimen metrostation.

En tenslotte nog de metro terug voor 4 Yuan.

De hemel tempel

Oftewel The Temple of Heaven

Voor de temple of Heaven nam ik de metro voor 5 Yuan. Ik nam de metro naar de Oost poort.
En een toegangskaart kost hier 34 Yuan. Je kunt ook voor 14 Yuan het park in, maar overal waar je extra in wilt,
kost dan apart 20 Yuan. Dus ik heb gelijk het duurdere kaartje genomen, zodat ik overal in kon.

Het was mooi weer. Het was aardig druk. Ook al door groepen kinderen op een soort schoolreisje.

Heb een leuke wandeling gedaan. Al met al een goede 3 uur door het park gelopen op mijn gemak.

Op veel plekken in het park kom je deze borden tegen. Het verteld je telkens waar je bent, zodat je kunt bepalen hoe je verder gaat.

En is eigenlijk een zeer mooi park, met een tempel. Of eigenlijk tempels.

Mensen komen niet alleen voor de bloemen of de tempel.

Deze man speelde op zijn viool.

En hier zijn ze lekker aan het bewegen.

Filmpje

Ook staan overal deze lantaarns. Maar het zijn denk ik niet allemaal lantaarns. Uit een aantal die hier op leken kwam geluid.
Maar ik denk ook niet dat ze allemaal speakers bevatten.

En dan is het na een wandeling van zo'n 3 uur wel weer welletjes.

En ga ik hier weer terug naar de uitgang.

Beijing

Hier onder dan nog enige foto's die ik overal in Beijing zo'n beetje geschoten heb,

Hier bus 105. Ik neem die soms in Rozenburg, maar nrn nooit verder dan Spijkenisse metro gegaan.
Wist ik veel dat die helemaal naar Beijing gaat.

De stad ziet er verder prachtig uit.

Daar doen veel mensen hun best voor.

Het kan fris zijn op de brommer.

Er zijn heel wat winkelcentra.

De Big Ben?

Fietsje huren?

Ik dacht ik koop een flesje water. Maar het had een smaakje. Ik dacht zelf aan 7Up, maar dan zonder prik.

Zou dit de verklaring zijn?

En ook 's avonds is het mooi.

Met grote reclames op de gevels van de winkelcentra.

En in winkelcentrum Joy City zijn ze helemaal gek van Marvel.

I'll be back.

En af en toe moest ik iets eten.

Ben alweer vergeten wat ik hier eigenlijk had.

Deze week ik wel; crepes.

High Speed trein van Beijing naar Shanghai

Ik wilde in China ook graag met de hoge snelheidstrein reizen. Dus heb ik via de website van China ticket online een treinticket
van Beijing naar Shanghai geboekt.
Maar voor een goed overzicht van beschikbare treinen in China moet je op travelchinaguide kijken.
Ik wilde overdag reizen en dan zijn er 5 treinen beschikbaar. Vertrek om 12.00 uur en aankomst om 16.30 uur, leek mij een uitstekende reistijden.
De stoel wilde ik niet het duurste maar ik wilde 4 uur lang ook niet op een houten bank zitten. Ik wist niet precies wat ik voor stoel kon verwachten,
maar heb voor de middelste klasse gekozen die aanwezig zijn. Dat werd dus Middle class voor 933 Yuan.

Dus dat ticket had ik zo'n 4 maanden voor vertrek geboekt en betaald.
Een maand voor vertrek ontving ik dan nog een mail, dat stond ook in de bevestigingsmail na boeking, met het voucher.
Daarmee kon ik op elk treinstation in China mijn eigenlijke treinkaartje halen.

Dus gedurende de 4 dagen verblijf in Beijing was ik al naar het station gegaan omdat te regelen. En om het station alvast te verkennen.

Het station is makkelijk bereikbaar met de metro. In de grote hal zag ik al vlug het bord met treintickets.
Er zijn verscheidene loketten en ieder had een kleine rij wachtenden ervoor. Ik koos voor het loket met de kleinste rij, verwachtend dat dit niet het juiste loket was.
Dat klopte ook, maar ik werd wel naar het juiste loket gestuurd.

Met het voucher en paspoort paraat, heb ik zonder problemen mijn ticket ontvangen. Daarna ben ik eens rond gaan kijken.
Er stond voor deze dag een zelfde trein gepland, en ik heb maar vast gekeken vanaf welk perron deze vertrok. Zo had ik in ieder geval de verdeling van alle perrons door.

Op de dag van vertrek was ik ruim op tijd naar het station afgereisd. Het ruim van tevoren inchecken zoals mij op de vakantiebeurs was verteld, bleek mee te vallen.
We moesten tot ca 35 minuten voor vertrek in de grote hal wachten. Toen gaf het paneel pas de naam van onze trein aan, en konden we door de 1e controle.
Eerst ticket en paspoort controle. Daarna bagage check en vervolgens moesten we nog 5 minuten wachten totdat we naar het perron mochten.

Alle omroepen gingen wel in het Chinees, maar op de borden kon ik in ieder geval de nummers af lezen. Op mijn kaartje stond wagon en stoel nummer.
En ook dat was makkelijk te vinden.

In de trein werden er wel weer mededelingen in het Engels gedaan. Ook is er een gids met veiligheidsregels en waarschuwingen in het Engels bij iedere stoel beschikbaar.
Bij de ontsnappingsramen moeten hamers liggen.
Verder bevatte de gids info over reizen met kinderen ; tot 1,2 m reizen die gratis. Tussen 1,2 en 1,5 m op een kinderkaartje. En grotere kinderen op een volwassene kaart.
Kinderen mogen niet alleen met de trein reizen. En ieder kind dient een eigen identiteitsbewijs te hebben. Elke volwassen reiziger mag één kind onder de 1,2 m gratis meenemen op reis.
Voor de overige kinderen moet betaald worden.

Tijdens de reis worden er een paar gratis koekjes uitgedeeld en kun je kiezen uit water of cola. Verder is er tegen betaling een magnetron maaltijd te krijgen.
Er waren tijdens de reis 3 tussenstops, iedere stop duurde ca 5 minuten.
De reis ging goed. De trein rijdt gladjes. Op het lichtbord in de wagon wordt de snelheid weer gegeven; de hoogdte snelheid die ik het bord zag aangeven, was 351 km/uur.
En bij de tussenstops werd nog de buiten temperatuur gegeven.

Het is prettig reizen op deze manier. Weinig last van luchtzakken.

Vertrek van perron 16.

Lekkere comfortabele stoelen. Veel beenruimte.

De conductrice is eerder stewardes op deze trein.

Aankomst in Shanghai.

De aankomsthal.

Metro voor rit naar hotel in Shanghai.

Metro Shanghai

De metro in Shanghai is toch net even anders dan in Beijing. Ik vond het in Beijing prettiger. Alles was in Beijing prettiger.
De kaartjes automaat is toch iets lastiger.
Het is eerst zoeken naar de knop voor "English". Vervolgens wel weer de lijn selecteren van je station van bestemming.
Dan verschijnt het bedrag, en na inworp van je geld, komt je kaartje.
Het komt op hetzelfde neer, maar je moet ze beide mee gemaakt hebben.

Vervolgens mis ik op sommige stations een overzicht kaart van het metre netwerk van Shanghai. En in de treinen waarin ik zat,
werd niet bij gehouden op een overzichtelijke lijn waar de trein is.
Wel was er soms een lichtbalk die die informatie gaf. Maar ook niet altijd. En door de drukte was de omroepinstallatie niet goed verstaanbaar.

Metrostations in Shanghai zijn herkenbaar aan dat rode symbool.

Oriental Pearl Tower

Er zijn een aantal hoge gebouwen, maar dit is denk ik wel de opvallendste.

Kaartje was 220 Yuan. Dat was niet het duurste kaartje, er zijn duurdere. Een veel duurdere is inclusief een diner of lunch.
Of ook duurder, maar minder duurder was een kaartje inclusief rivier cruise, maar dan ging je weer niet naar 351 m.
Maar ik wilde wel zo hoog mogelijk gaan.
Voor kinderen onder 1,4 m betaal je de helft.

Hier de verschillende verdiepingen.

En dan sta je onder die toren.

Naar de lift. In de rij.

Er mogen geen aanstekers mee.

Zo'n rij lijkt mee te vallen. Maar links buiten beeld staan ook nog mensen. Er gingen tussen de 10 en 15 personen in de lift.

Kon in ieder gecal nog een verdieping lager kijken, een soort winkelcentrum. Met souvenirs en eten en drinken.

En dan zijn we op 263 m hoogte. Die lift bracht mij daar sneller heen dan de lift thuis mij naar de 4e verdieping brengt.

Je ziet dat het nevelig is in de verte.

Aan deze kant van de toren heb ik was last van de zon.

En dan een stukje verder, naar 351 m.

Er zijn prachtige souvenirs verkrijgbaar.

En wat dacht je van dit flesje water. Slechts 8 Yuan.
Dit was trouwens water.

Dan naar 259m voor de glazen vloer.

Viel me op dat de meeste kinderen het niet boeide. Een meisje schuifelde voorzichtig die glasplaat op, komt een klein jongetje voorbij stappen, gewoon over die glasplaat.
Boeien!!!

Daarna bracht de lift mij naar 98 m. Daar was een game hal.
En daarna met de trap naar 95m voor de rollercoaster. Die bleek niet in mijn pakket te zitten, daar moest ik nog apart voor bij betalen, 70 Yuan.
Ik had eigenlijk een groot scherm verwacht met een 3D video van een rollercoaster. Er bleken inderdaad een rij rollercoaster karretjes te staan,
wat ik niet verwacht had. Maar vlak voor vertrek, het duurde even want er waren niet veel liefhebbers voor,
kwam iemand vertellen dat ik mijn bril af moest doen. Die kon ik op een dienblad naast het karretje leggen.
Naast ieder karretje viel mij nu pas op dat er dus een dienblad lag. En ik kreeg een duikbril op.
Toen wist ik dat dat karretje show was, maar de rit was net echt. Buiten langs boven in de toren, en in de diepte beneden zag je Shanghai.

Mijn bril lag nog precies waar ik hem neer gelegd had, op het dienblad naast mijn karretje.

Daarna nog iets verder naar beneden.Weer met de trap naar 78 m. Voor de "Future Shanghai multimedia show".
Terwijl je op een langzaam draaiende vloer staat, zie je een beeld voorbij komen dan misschien de toekomst wordt.
Erg fraai allemaal. Maar de auto's in deze multimedia show hadden nog steeds wielen. Nog steeds geen vliegende DeLorean.

En als laatste met de lift naar de begane grond, op 0 m.

Historisch museum van Shanghai

Onder de Oriental Pearl tower bevindt zich nog het Historisch museum. En een bezoek hier aan zat inbegrepen bij de prijs van 220 Yuan aan de toren.
De geschiedenis van Shanghai tot nu toe. Erg mooi. Was nog best groot en er was veel ten toon gesteld.

Oude tram.

En oude auto's.

Oude bus.

Nog oudere vervoersmiddelen.

Oude handwerken.

Oude schepen.

Thee drinkers.

Glorieuze tijden.

Dubbele rechtssytemen.

Opiumrokers.

Het oude opera gebouw van Shanghai.

De leeuw van Shanghai.

Shanghai

En hier nog enkele foto;s van Shanghai terwijl ik door een deel van de stad liep.

Ik had de metro naar het station Century Avenue genomen. En dacht vandaar zie ik wel. Ik wil in ieder geval de
Shanghai Tower in en daarna met de hop on-hop off bus mee.

In ieder geval was het mooi weer.

\

Cristiano Ronaldo zie je ook overal.

Vanaf het station zag ik de Oriental Pearl Tower al, maar dit is de eerste foto die ik nam waarop hij op mijn foto's herkenbaar is.

Die toren met die draai erin, dat is de Shanghai Tower. Die zou ook te bezoeken moeten zijn.

En vanaf hier loop ik op een promenade boven de weg.

Valt best mee met verkeer. Maar het is zondag.

Het Shanghai aquarium naast de Oriental Pearl Tower.

En na het museum iets gegeten. Bordje nasi en eend.

En 's avonds nog even op Nanjing road geweest.

Vanaf daar naar de rivier gewandeld om een verlichte Oriental Pearl Tower te zien.

En nog meer fraais bij de rivier.

Hotel in Zhangjiajie

Ik had vanaf het vliegveld naar mijn hotel een taxi voor 50 Yuan.
Hij zette mij echter niet voor de deur af, maar hij wees mij hoe ik moest lopen.
Na veel 5 en 6'n heb ik het gevonden, moest het aan mensen vragen, sommige probeerde ook het telefoonnr dat ik had
te bellen. Maar geen gehoor. Eenmaal kon ik mee luisteren met de reaktie van de telefoon centrale in het Engels.
Het bleek dat het nummer was afgesloten omdat de rekening niet was betaald.
Maar dat ik het gevonden had, was dus niet het einde. Het hotel bleek gewoon gesloten.
Dus moest ik op zoek naar een ander hotel.
Gelukkig was dat niet moeilijk. Het is zelfs iets goedkoper dan wat ik geboekt had.

Dit is het dan geworden, het Home Inn. Er was slechts één persoon die Engels sprak.
Ook de dame in het reisbureau bij het hotel sprak geen Engels. Maar het is me toch gelukt om 2 tours bij haar te boeken.
En goed geregeld allemaal.

Zhangjiajie Business wijk

Dat wijkje het de Business wijk begrijp ik. Maar de hoofd Business zijn dus allemaal barretjes hier.
Een straatje waar je een rondje kunt maken met voornamelijk barretjes en wat Chinese snackbarren.

En zo is het dan 's avonds. Er zaten overal maar enkele personen binnen.

The Glass Bridge Of Zhangjiajie

Toen ik 's morgens open stond, bleek het te regenen. Maar de toer was geboekt, en ik ben hier maar 2 dagen, dus opgeven is geen optie.

Om 7.30 uur stond de chauffeur klaar met een minubusje en gingen we op weg. Hij maakte nog een stop om nog een paar mensen op te pikken.
En daarna reden we verder naar een groot hotel. Een verzamelpunt waar we overstapte in een grote bus. Al snel ging de bus op weg.

De gids begon een verhaal in het Chinees. En hij deelde passen uit. Ik dacht aan een soort skipas om bij de verschillende poortjes waar we door wilde
snel door gelaten te kunnen worden. Dat bleek het niet. De pas zat aan een koord. In ons geval een rood koord. Andere groepen hadden een koord
met een andere kleur. Het was dus om de verschillende groepen uit elkaar te kunnen houden.

Ondertussen ging de gids verder met zijn verhaal, de bus reed niet hard, had van mij harder gemogen. Maar waarschijnlijk hoorde de snelheid van de bus
bij het verhaal van de gids. Want einde verhaal = 1e bestemming beriekt.

Het ging om een klein dorpje. Maar waarschijnlijk door de regen was veel hier gesloten.

Als het beter weer was geweest, had deze berg er vast beter uit gezien.

Maar het ging meer om het museum, een zilver museum.
Ik vermoed dat de naam is; Xangsi zilver museum.

Dit voorwoord van het museum hing bij de uitgang. Zal wel komen omdat Chinezen van achter naar voor lezen.

Ik moet straks mijn baco maar begraven en hopelijk graaft iemand het over 1000 jaar op.
Wat zouden ze dan denken?

Het verhaal van de gids grijpt je wel bij de strot.

Ik heb ook nog een kopje thee gekregen uit een zilverkopje.

Het zilver ziet bij iedereen uit deze streek dus in de genen.

Buiten regende het nog steeds.

Na het museum aan de andere kant het dorp uit over deze brug. Aan de overkant kwam de bus ons weer oppikken.

Na een half uur rijden kwamen we bij de 2e bestemming. Een restaurant voor de lunch.
Daar zat ik aan tafel met Chinezen om mijn stokjes eet techniek te domstreren.
En zo'n draaiende tafel is best handig, je hoeft nooit te vragen "Kun je mij de zout even aangeven?"

Daarna weer terug de bus in. En na een half uurtje was daar het hoofddoel van deze toer en mijn reis naar China;
The Glass Bridge Of Zhangjiajie.

Maar niet te vlug even spanning opbouwen.

Eerst zigzaggend naar de ingang, terwijl het dus niet zo heel druk was.

Daarna verzamelen bij de maquette van de brug.
De toer kwam er op neer dat we de brug overstaken. Aan de overkant naar beneden gingen en dan naar rechts door de canyon wandelen.

Bij dit verzamelpunt werden de tickets uitgereikt. Die we bij diverse poortjes nodig hadden.

Voor de brug eerst overschoenen aanschaffen.

En dan daar ie!!!

Het uitzicht was helaas beperkt.

En het bewijs. Mijn voeten op de glasplaat van de brug.

Ik ben door het midden dus over al die glasplaten naar de overkant gelopen.
Waar ik begon zag je langzaam de ondergrond zakken, alsof je steeds dieper de zee inloopt.
Het went dus geleidelijk.
Door de regen had ik eigenlijk het idee over een aquarium te lopen.

Aan de overkant konden de overschoenen weer uit.

En kwamen we een stuk over dit glazen wandelpad heen te lopen.

Daarna weer verzamelen om met de lift een gedeelte naar beneden te gaan.

En vanaf beneden ziet de brug er dan zo uit. Ik heb nog een paar van die plaatjes.

Het was toch nog een mooit uitzicht.

Een stukje door een tunnel heen.

En weer verzamelen. Nu voor een glijbaan naar beneden.
Op een TV scherm was een instruktie filmpje hiervoor.

We kregen een schort die we om ons achterwerk moesten binden en om onze broekspijpen en handschoenen.
En dan naar beneden. Was lang geleden. Een glijbaan.

En zo belanden we beneden in de canyon.

Hier volgde we een stroom. Over diverse paden.

Het was een lange wandel route. Dus sommigen wilden wel even uit rusten.

De route leidde ook door een grot.

En nog een stukje tunnel.

En dan weer naar buiten.

Het pad was ook steeds weer anders.

En soms moest je even bukken.

Denk dat de wandeling in de canyon gauw een uur heeft geduurd.

En aan het eind werden we in de boot genomen.

En na zo'n 10 minuten varen waren bij het einde gekomen.

En hier kan gegeten en gedronken worden. Souvenirs aangeschaft en zo.

Ik heb 2 kipsates genomen voor 20 Yuan. Maar ik vond het niet naar kip smaken. Maar waar naar wel?

Tianzi Mountain

Tianzi mountain is een aantrekkelijke berg in Zhangjiajie om te bezoeken volgens alle reisadviezen. Dus moest ik daar ook heen.
Het reisbureau van mijn hotel heeft de tour hiervoor in de aanbieding dus heb ik het daar geboekt voor 340 Yuan. Ze raden mij nog aan,
om de volgende dag te gaan, want dan kostte het maar 260 Yuan. Geen idee waarom, maar het is geen optie, want het is mijn laatste dag
in Zhangjiajie en in China. Dus het is deze dag voor 340 Yuan.

Eenmaal op de berg twijfel ik over de naam. Op internet wordt gesproken over Tianzi mountain ter plaatse boven op de berg is er blijkbaar sprake van
Tianmen mountain.

Ik zou om 8 uur opgehaald worden bij het hotel, maar dat ging even mis. Ik kreeg als uitleg dat de auto vast stond in het verkeer.
Ik vermoed een aanrijding. Ik heb gezien hoe men hier rijdt.
Als alternatief reed een hotel medewerker mij naar het verzamelpunt. Dat was maar 10 minuten rijden.

Hier werd het dus verzamelen voor mijn 2e groeprtoer deze week. Achter het witte vlaggetje aan. Toch is dat handig.
Deze keer heb ik aanspraak aan iemand. Een Canadees. Ze hadden hem blijkbaar vertelt dat ik een Amerikaan was.
Hij is met zijn Chinese vrouw. Ze communiceren via een vertaal app. Leve internet dan maar.

Dit verzamelpunt is een beslissingspunt. Welke route neem je.
A Eerst omhoog met de kabelbaan, en terug met de bus.
B Eerst omhoog met de bus, en daarna omlaag met de kabelbaan.
C Zowel omhoog als omlaag met de bus.

Wij deden route B.

De gids haalt onze kaarten op terwijl alvast in rij staan voor de 1e busrit deze dag.

Vervolgens konden we in de bus plaats nemen. En gingen we omhoog naar de 1e etappe van vandaag.

Lage hangende wolken ging de pret niet drukken.

Dit bord had beter beneden kunnen hangen, waar je nog kunt kiezen welke route je gaat nemen. De route was voor mij
al door anderen beslist.

Aansluiten voor de volgende rij. De 2e busrit de berg op.

Dit lijkt mee te vallen.

Daar gaan we naar toe.

Die busrit was net een ritje in een achtbaan. Zoals die bus de bochten in ging, met iedere keer aan de verkeerde kant
de afgrond. En andere bussen precies, want we bleven lekker achter elkaar rijden. En er kwamen natuurlijk ook weer
bussen omlaag. Dus dat betekende tegenliggers en bochten.

Ik heb een stukje gefilmd, maar het filmpje van mij kon de beleving niet goed weer geven.

Het was best nog een lange rit, het leek wel eindeloos. Maar dat was het niet.

Hier hebben we dus zojuist gereden met de doodsbus.

Na deze rit gingen we eerst weer verzamelen. We zaten namelijk niet allemaal in dezelfde bus van onze groep.

Hier zaten we al bijna in de wolken.

Ik dacht dat we deze trap gingen klimmen, maar toch niet. Er is een roltrap.

Er kan wel iets te snacken of drinken aangeschaft worden. Maar alle Chinezen hebben hun picknick tas met thermosfles
bij zich. En ik zag geen tijd om iets te halen, de groep wilde verder.

Eventueel kun je er wel bij gaan ztten.

Kon hier wel al even proeven van de glasplaat. Ik had het eerst niet eens in de gaten. De vloer was glad, dus ik keek naar de vloer.

En ineens was die wolk even weg en kregen we een blik van de top.

He, was dat nou?

En dan op naar de volgende rij. Voor de roltrap door de grot omhoog.

Dit was trouwens nog een kleine rij.

Het was een set van 5 roltrappen omhoog.

Na deze 1e set stonden we dus bovenaan die trap.

Met een mooi uitzicht op waar we zojuist vandaan kwamen.

Ergens ben ik er niet rouwig om dat we niet met deze trap zijn gegaan. Die treden lijken mij glad.

Bovenaan moest iedereen deze leeuw aanraken. En vooral dat fallus symbool in zijn nek.

Op naar de volgende etappe. De 2e set roltrappen.

De wanden hingen trouwens vol met deze reclamezuilen van de berg.
Het ziet er indrukwekkend uit.

Dit bleek wederom een set van 5 roltrappen.

Een weer zo'n mededeling die toch beter beneden bij de 1e set roltrappen had kunnen hangen.

Eerst weer allemaal verzamelen. Voor de wandeling langs de bergwand.

De Canadees en zijn vrouw waren even zoek. Ze waren een snack kopen.
Ze vrouw had opdracht gegeven om er voor mij ook een mee te nemen.
Aardige vrouw, toch? Alleen even geen foto's, want vette handen.

Daarna op naar de volgende etappe; het glazen wandelpad langs de bergwand.

Daarvoor eerst nog een stukje lopen.

Jammer van die wolken, mist een hoop uitzicht.

En daar is het dan. Wel eerst weer overschoenen aan.

De rode schoentjes.

Het ultieme bewijs dat ik ook hier op de glasplaat stond.

Een selfie?

Armen wijd voor de foto.

Na het glazen pad eerst weer verzamelen.

En dan een stukje terug en dan via een tunnel naar de kabelbaan.

Dit is een rookplek, terwijl ik toch een bord heb gezien dat op de berg niet gerookt mag worden. Ja, ja.

Info over vegetatie op de berg.

En na de tunnel dus naar de kabelbaan.

En de 1e rij voor de kabelbaan.

De 2e rij is gelukkig binnen. We moesten in iedere ruimte even wachten tot de rijen voor ons, weggewerkt waren.
Het waren een stuk of 4 van deze ruimtes.Steeds dacht ik, nu komt de kabelbaan, maar dan kwamen we in de volgende wachtruimte.

Hier was de kabelbaan ook niet niet. De veiligheidsman hield het hekje nog even dicht voor ons.

En achter ons, kwamen ook alweer mensen erbij die ook met de kabelbaan naar beneden wilden.

Maar eindelijk staan we voor aan om in te stappen. Er kunnen 8 personen per kar mee.

En nu we naar beneden gaan, begint het wat op te klaren.

Duidelijk te zien waar die bussen des doods rijden.

De rit per kabelbaan terug is één hele etappe, direct weer helemaal terug naar het punt waar ik deze groep voor het eerst ontmoet heb.

En zo staan we weer in de stad. De gids zorgde dat ik weer terug naar mijn hotel gebracht werd. Was weer goed geregeld.

Zhangjiajie

Ook moet er in Zhangjiajie gegeten worden. Hiereen pannetje op het vuur.

Eten in een snackbar, goed betaalbaar. 15 Yuan.

Ik wist niet was voor saus die Shan Xi Chen Cu was. Maar het smaakte zurig.
Dus het vertrouwde sojasaus maar genomen.

Colaatje erbij voor 5 Yuan.

Die flesjes drank kostte 20 Yuan.

Beslissen wat je gaat eten, kan lastig zijn.

Maar zo is het eenvoudiger je maaltijd te kiezen.

Een stukje Zhangjiajie zelf.

Veiligheid voorop.Helm verplicht.

Dit is best handig in de regen. Zou ik zoiets voor mijn fiets kunnen aanschaffen?

Ik zag een aantal van deze constructies in aanbouw. Ik had de indruk dat er een metro werd aangelegd.

Maar een straat verder zag ik hier mensen in en uit gaan, dus ik dacht ik ga die route van die metrolijn beneden eens bekijken.

Daar zag ik eerst dit bord.

En toen ik verder liep, bleek het een heel winkelcentrum onder de grond te zijn. En een hele lang gang was dat daar beneden.
Met winkels met avn alles en nog wat; kleding, schoenen, tassen, manicure's, eten en drinken, speelgoed, etc.

Een tempel in Zhangjiajie.

Maar gesloten?

En in heel China ben ik een enkele hond tegen gekomen. Maar die waren altijd aan de lijn. Dit is de eerste die ik zag en los was.

Ben toch weinig dieren tegen gekomen in China. Tijdens d treinreis zag ik boerderijen en bijbehorende stukken
land. Maar geen vee.
In het hotel in Shanghai lag er een kat op de stoel in de lobby.
Toen ik dat hotel verliet in de ochtend, werd ik opgeschrikt door 2 tegen elkaar blaffende honden.
Die kwamen elkaar tegen, terwijl ze aan de lijn uitgelaten werden.
In Zhangjiajie zag ik in de meren enkele eenden zwemmen, maar dat zullen er niet meer dan 10 zijn geweest,
die ik zag.

Mode grill in China

Het is waarschijnlijk raar om dit heimelijk geschoten plaatje van deze persoon te plaatsen.
Maar ze is toch anoniem zo? Ze zal zich zelf ook niet herkennnen denk ik, mocht ze dit ooit zien.

Ik heb in alle plaatsen steeds vrouwen gezien met zulke panty's.
Van wit tot lichtgeel. En ze lijken mij iets dikker dan panty's, maar dunner dan majo's.

Ik vind het een wat typisch beeld voor China.