Het Nachtleven van Chiang Mai.
Vanuit Chiang Rai heb ik de bus naar Chiang Mai genomen. De rit duurde zoŽn 4 uur en kostte 300 Baht.
In Chiang Rai heb ik weer een kamer genomen in het Lai Thai gasthuis.
Blijkbaar is hier de recessie ook toegeslagen, want de prijzen waren hier duidelijk lager dan tijdens mijn laatste verblijf. Namelijk 590 Baht. Wel is het nog steeds zo, dat het verlaten van de kamer na 12.00 uur 300 Baht in rekening wordt gebracht.
En een voordeel heeft het ook die recessie. Nu geen last van die stomme toeristen die Žs morgens zeer vroeg hun handdoek over de ligbedden bij het zwembad leggen. Een ander wil ten slotte ook effe naast het zwembad in de zon liggen. Ga maar lekker kamperen in eigen land!
Ik dacht met al die regen die er is gevallen, ik ga weer die Doi Suthep op, en waarschijnlijk is het deze keer minder heiig, zoals die keer in 2005 of 2006.
Het leek minder, maar weet het toch niet zeker. Het uitzicht blijft prachtig, vooral het vliegveld.
Zag ook nog een vliegtuig opstijgen en over de stad verdwijnen. Van dichtbij is zoŽn vliegtuig een machtig machine, maar vanaf daarboven op de tempel stelt het niks voor. Alsof je naar een vliegje kijkt.
Behalve op de Night Bazaar, kun je ook in de Central Airport Plaza winkelen. Alle belangrijke winkels van Thailand zijn er vertegenwoordigd. En behalve winkelen kun je er ook eten. En ook hier vind je zoŽn foodland zoals je dat in bijna alle warenhuizen in thailand aantreft.
Verder zijn hier ook speelhallen en fitness ruimte aanwezig en de bioscoop is hier.
En hier een heus aquarium.
Ook in Chinag Mai gezellige regen. Wilde eigenlijk vanuit Chinag Mai op een brommer naar Mae Hong Son gaan, maar daar heb ik hierom maar vanaf gezien.
Het Nachtleven van Chiang Mai.
En hier weer wat fotoos van enige dames.
Op de eerste foto zijn het jongens, maar de echte kenners hadden dat allang door. Toch?
Vanuit Chiang Mai heb ik de bus naar Pitsanulok genomen. Voor 200 Baht mocht ik 6 uur in de bus zitten. Heb in Pitsanulok overnacht in het La Paloma hotel. Žs Avonds effe een biertje gedronken in de Maldives, ook weer zoŽn luidruchtige Thaise disco, met (uiteraard) leuke danseressen.
De volgende morgen de bus naar Loei (spreek uit: Leuj) genomen. 150 baht voor zo'n 4 uur.
De Tuktuk op het busstation stelde voor mij naar het Phu Luang hotel te brengen. Ik vond het best.
Ze hadden blijkbaar 3 soorten kamers, voor 350, 450 en 900 Baht. Op mijn vraag wat het verschil was, werd gemeld dat ze alle drie airco hebben. Ben dus maar voor de middelste gegaan, wil geen krent zijn, maar ook niet de hoofdprijs betalen. Kamers waren allemaal redelijk, niet bijzonder maar ruim voldoende voor mij. De kamers hadden zelfs bereikbaarheid voor Cyberpoint, kon ik mijn e-mail weer eens binnenhalen en lezen dat de Toppers ruim aan de verwachtingen hadden voldaan. Ze hadden de finale niet gehaald!
Loei is de hoofdstad van de gelijknamige provincie in het Noordoosten van Thailand en behoort dan ook tot de provincies die Isaan genoemd worden.
Het stadje stelt niet veel voor. De meeste mensen spreken alleen Thais en nauwelijks Engels. Ook menu-kaarten vind je er alleen in het Engels, behalve bij het Duitse restaurant dat ik er tegen kwam.
Moet zeggen dat het tegen viel zoveel hondenstront op straat tegen te komen. veel meer dan ik gewoon ben in Thailand. In Pattaya en Bangkok verwacht je het, maar daar krijgt wel altijd direct iemand opdracht de straat schoon te maken. Hier wordt er wat minder opgelet klaarblijkelijk.
Maar de provincie Loei heeft een prachtige landschap.
Het Phu Kradung National Park ligt zo'n 80 km van Loei vandaan. Omdat het huren van een brommer of zelfs een auto in Loei niet mogelijk lijkt, dacht ik een taxi te nemen. Maar ik zag eigenlijk alleen Tuktuks in de stad. En Tuktuks zijn in de Isaan niet die race-monsters waar we ze van kennen in een stad als Bangkok. Hier lijken ze allemaal snelheidsbeperkers te hebben. En kunnen ze met moeite een bruggetje over. vaak komen ze vol gas op zo'n heuvel af, maar tot vlak bovenaan met er teruggeschakeld worden en lijken ze het heuveltje te nauwer nood te kunnen slechten.
Dus bracht de Tuktuk mij naar het busstation. Hier werd toevalligerwijs afgezet naast die bus die richting het plaatsje Phu Kradung gaat. Voor 50 Baht werd ik meegenomen. voor een reis van ongeveer een uur. Ik dacht bij het busstation in Phu Kradung uit te stappen, maar de conducteur vertelde dat hij mij bij de markt af zou zetten. Dichterbij volgens hem. Bij de markt was blijkens maar een klein stukje. Hiervandaan met een Tuktuk de laatste 5 km naar de voet van de berg die ik in de verte al zag.
De entree tot het park kostte 200 Baht, dat viel me mee, want het bord bij de kassa stelde 400 Baht voor een volwassene en 200 Baht voor een kind. Nu weet ik hoe ze mij zien. Trouwens dat bord gaf ook aan dat dat de prijs voor de westerling was.
De klim naar boven was het eerste stuk best stijl en toen ik dan ook op het eerste platform aan kwam, was ik al behoorlijk moe. Gelukkig waren er enige resturantjes, waarvan er blijken maar 2 open waren, voor zover er van open gesproken kan worden, want het zijn meer tafels met banken en keuken met een dak er boven, geen muren.
Hier trouwens ook een aardig uitzicht op de omgeving.
Heb er effe uitgerust en weer verder gegaan. Het volgende stuk was wat makkelijker, wat platter. Dat ging dan ook wat sneller, maar al snel werd het alweer wat steiler. Ook begon het te regenen. Wat de boel alleen maar gladder maakte.
Die regen, maar vooral die gladheid heeft mij doen besluiten om maar weer terug te gaan. Dat bleek alras enger. Naar boven lijkt dan toch veel makkelijker te gaan.
Eenmaal beneden heb ik de borden eens geraadpleegd tot waar ik gekomen ben en ik moet tot tussen de 1500 en 2000 meter gekomen zijn. Was ook behoorlijk nat, maar kon niet zeggen of dat dat regen of zweet was.
Beneden heb ik eerst nog iets fris gedronken en ben die 5 km richting bushalte maar gaan lopen aangezien er geen tuktuks stonden. ik hoopte er onderweg 1 tegen te komen. Dat klopte ook maar dat zag ik toen te laat, was toen net een ijsje aan het kopen bij een stalletje bij een school met een leuk gekleurde muur. Vraag me af wat de geaardheid van die schilder was.
Tijdens de terugtocht naar de bus kon ik nog leuke plaatjes schieten.
Weet nou waar magere melk vandaan komt!
Ben uiteindelijk weer bij de markt aangekomen en kon in zo'n huisje langs de weg wachten op de bus die mij terug naar Loei zou brengen.
Ben uiteindelijk deze dag vanaf 8 uur 's morgens tot 's middags 17.00 uur op pad geweest.
Wil nog meldde dat dit park jaarlijks in juni, juli en augustus gesloten is vanwege het regenseizoen, onderhoud en zelf-herstel van de natuur.