De bus naar Khon Kaen waar ik opstapte bleek deze keer een VIP bus te zijn. En aan de prijs was het niet te merken. 150 Baht voor 220 km. De dag ervoor betaalde ik ten slotte voor de eerste 80 km van deze rit al 50 baht. En nu is de rit 3x zo lang en de prijs ook. Maar het comfort is dat beter.
De bus leek trouwens leeg te zijn toen ik in stapte. Maar die kleine Thaise mensjes vielen in eerste instantie helemaal niet op in die lekkere, grote stoelen. Zo'n VIP bus kan minder reizigers vervoeren, aangezien er aan de ene kant van het gangpad maar een enkele rij stoelen staat, terwijl de andere kant wel een dubbele rij telt, zoals gebruikelijk.
Bij binnenkomst in het Roma hotel vertelde men alleen een kamer met fan te hebben voor 230 Baht. De piccolo verontschuldigde zich nog dat hij geen warm water voor me had. Maar die kamer had helemaal geen koelkast, dus daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken, dat wordt vanzelf warm. Er was ten slotte alleen een fan.
Hij belde toen met de receptie of er nog een airco kamer beschikbaar was. En
ja hoor. Voor 800 Baht een lekker, ruime kamer.
Deze hotelkamer heeft 2 kamers en een badkamer. De woonkamer en de slaapkamer
hebben allebei een aparte TV en koelkast en in de woonkamer is er dan nog een
koelkast. En het hotel heeft gratis internet,
Op het plein bij het monument van Khon Kaen merkte ik gratis filmvoorstellingen. Gewoon in de openlucht en nog ouderwets met draaiende filmrollen. Helaas geen ondertitels voor mij. Misschien is dat niet altijd het geval. Maar was niet lang genoeg in Khon Kaen omdat uit te zoeken.
In Khon Kaen zijn een aantal barretjes. Veel van hen zitten rondom het Kosa hotel, maar ook richting Khon Kaen hotel zijn enkele barren te vinden.
Zo is er de Number 1 bar, met levende muziek van een paar jongens. Vond dit wel een verfrissend duo, want ze speelde niet het gebruikelijke repertoire dat veel andere barren brengen.
Zo'n tafereel zie ik vaker in Thailand. Begrijp dat nooit. Men gaat aan een tafeltje zitten en dat wordt vol drank gezet, er staan altijd meer drankflessen op tafel dan er mensen aan tafel zitten. Erg opvallend altijd, waar je ook komt in Thailand. En daar waar meer toeristen komen zie je dat veel minder.
Eric's bar vond ik erg ongezellig.
Silverstar Saloon was een aardige kroeg.
De Gucci Club en de Harem Club zijn meer gogo barren.
Voor de reis van Khon Kaen naar Nakhon Ratchasima stapte ik toevalligerwijs weer in een VIP-bus. Maar deze VIP bus was nog meer VIP bus dan de vorige. Deze had 2 verdiepingen, jammer genoeg zat ik beneden, boven heb je juist meer overzicht op de omgeving dat langs schiet. Voor deze nog geen 200 km moest trouwens 200 Baht betaald worden. Iets meer dan de vorige 200 km, maar er werd een koek, stuk fruit, flesje water en een kleine maaltijd uitgedeeld. En iedere passagier had een handdoek.
Tijdens de reis werd er een film gespeeld. Een Thaise film met veel vechten. Het naakt in de film werd heel preuts weggeblurd.
In Nakhon Ratchasima heb ik mij door een Tuktuk weer naar het Chomsurang hotel laten brengen. Ze kende mij nog, wist niet dat ik zo'n goede indruk had achter gelaten. En het was iets duurder geworden. Nu 900 Baht voor de kleine kamer, zonder ontbijt. De grote kostte 1250 Baht. Ben maar klein, dus heb de kleine genomen. Blijf een zuinige Hollander. Toch?
Tijdens een verblijf in Nakhon Ratchasima moet ook The Mall bezocht worden. En lekker effe zwemmen daar. Weet nu hoe het moet. Entree was nog steeds 80 Baht. het keppeltje nog steeds 10 Baht en de borg voor het keppeltje ook nog steeds 50 Baht.