Naar Pratchinburi vanuit Khorat
De uitreiking van het oranje monniksgewaad
Naar Pratchinburi vanuit Khorat
In Khorat nam ik de bus naar Pratchinburi. Er werd mij verteld dat ik in
Kabin Buri, een klein gehucht op het kruispunt van snelweg 304 en
snelweg 33, moest uitstappen. Hier werd ik dan geacht over te stappen op de bus
naar Pratchinburi-stad. Maar de familie die ik ging bezoeken woont niet in de
stad maar wel in de provincie Pratchinburi. Mijn Thais en hun Engels is niet
toereikend om dat uit te leggen, dus ik begin er dan ook niet aan.
De bus waarin ik instapte bleek helemaal naar Rayong, een industriestad ten zuiden van Pattaya, te gaan. Dus eigenlijk zat ik al in de goede bus. Want deze bus deed de hele route over snelwegen 304 en 331 waarover ik vanuit Nok's huis naar Pattaya al heel vaak gereden heb. Maar dit werd dus de 1e keer met de bus en alleen. Ik had van te voren met Nok afgesproken haar te bellen, dus belde ik haar vanuit de bus, en gaf haar de busconducteur om hem duidelijk te maken waar ik er uit moest. Die plek was zo'n 25 - 30 km na Kabin Buri. Dus bij die halte ben ik gewoon blijven zitten.
Enkele seconden voor we op de plek aankwamen die Nok de conducteur had verteld, waarschuwde hij mij. En inderdaad stond ik toen op een mij bekend kruispunt. Nok had verzorgd dat ik daar opgehaald zou worden. En inderdaad, net nadat ik de brommertaxi's had verteld dat iemand mij kwam ophalen, kwam Nok's broer aanrijden. En na enkele boodschappen nog gedaan te hebben bracht hij mij thuis.
Wanneer je in Thailand komt, dan zie je altijd de aanwezigheid van het Boeddhisme. Ieder dorp, gehucht heeft een tempel. Deze tempels zijn altijd prachtig vorm gegeven en beschilderd. Vaak heeft een tempel ook een bepaald thema.
Het is aan te raden tijdens je vakantie altijd eens een tempel (=wat) te bezoeken en binnen te gaan. Wees dan wel bewust van discrete kleding, vooral voor vrouwen geldt dit. Geen blote schouders en of, diepe decolletees. Broeken en rokken tot over de knie. Ook moet de kleding schoon zijn, zonder scheuren en zonder aanstootgevende teksten of afbeeldingen.
En altijd schoenen uit. De tempel is tenslotte een heilige plek. Dat geldt ook voor een Boeddhabeeld, hoe oud en beshadigd het ook mag zijn. Bij het betreden van een tempel is het niet gepast om op de drempel te gaan staan, maar daar overheen te stappen, hoe hoog de drempel ook mag zijn. Eenmaal binnen is het niet toegestaan om te blijven staan, tenzij langs een muur of bij een deur.
Het is belangrijk de gelovigen niet te storen bij hun bezigheden, dus niet al te luid praten is het devies. En maak foto's zonder flitser. uiteraard is het niet toegestaan op de beelden en dergelijke te klimmen.
Boeddhistische monniken moeten de verleidingen van het andere geslacht vermijden. daarom mogen zij geen vrouwen aanraken en ook geen dingen in hun handen aannemen. Daarom moeten vrouwen op straat, monniken de ruimte geven zodat kontakt vermeden kan worden. Dingen en voedsel dat door vrouwen wordt geven aan monniken, moet voor hen op de grond gezet worden, zodat zij dat dan kunnen pakken of het kan op een speciaal kleed geplaatst worden dat monniken altijd bij zich dragen.
Monniken mogen ook geen geld aannemen, het aanbieden van geld aan een monnik wordt beschouwd als disrespect. Daarom mag je monniken alleen eten geven. Monniken die geld vragen en aannemen zijn nepmonniken.
Er kan wel geld gegeven worden, maar niet aan individuele monniken maar aan de tempel. Want voor het onderhoud van de tempel is tenslotte geld nodig.
Bij de aankomst bij Nok's huis was het duidelijk dat hier iets te vieren is. Groot affiche met een foto van het feestvarken.
En zelfs een feesttent.
En ook binnen is het versierd.
In de bijkeuken waar veel mensen aan het helpen met het gereed maak van het vele eten.
Waar zoveel citroensap voor nodig is, begreep ik niet.
Niet alleen eten heeft werk nodig, ook de versieringen.
Kinderen moeten ook rustig gehouden worden.
Zij weet iets, of vermoed alleen maar dat het wel eens kan gaan regenen.
Ze had gelijk.
Zij zitten tenminste droog.
Maar het was weer een klein buitje.
Verder met de voorbereidingen.
Binnen uit de zon bij een fan is ook lekker.
Nog wat beelden van alle drukte voor zo'n feest.
De volgende morgen naar de naast gelegen tempel om daar nog het nodige voor te bereiden.
Achter de tempel staan allemaal shrines met de assen van overleden personen.
In de bijkeuken van de tempel is nog het een en ander te doen.
En daar kan bij gedronken worden.
Er moet natuurlijk ook wel eens wat afgewassen worden.
De mannen zitten stiekem achter het huis te roken en te drinken. Betrapt!!!
Die wat gezette vrouw die ergens naar lijkt te wijzen is Nok's schoonzus. Zij is lerares. Zij geeft Duits aan Thaise mensen die dat willen leren, en Thais aan, voornamelijk, grensarbeiders.
De drank moet ook effe weggebracht worden, naar de tempel even verderop. Want daar is het vanavond feest.
Tjell toont haar jurk voor vanavond.
Er is ook nog een beetje geluid nodig, dus komen deze jongens dat installeren.
Ook stoelen gehuurd en tafels, want we moeten kunnen zitten.
Ook is er een dweil-orkest.
Maar we kunnen alleen muziek maken op een volle maag!!!
Op naar de tempel voor de 1e ceremonie.
Nu gaat het gebeuren. Eerst dat haar eraf.
Wel een muziekje er bij, he!!
En er mag gedanst worden!!!
Dan naar binnen voor de volgende stap.
Hier een filmpje
He, een spiekbriefje!!!
Dan naar buiten naar de shrines toe.
Nu tijd voor een toer door het dorp.
Drankje erbij.
Muziekje erbij.
En dansen maar.
Kom er maar bij, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Effe langs onze oude school.
Effe uit de zon is ook lekker.
En weer verder met de tour.
Daar is de waterwagen.
Flauw gevallen of zag za een Bahtje op de grond liggen?
Lekker he?
Volgende stop.
Deze oude vrouw zegent de jongens ook nog even.
Nog een stop.
Kunnen we gelijk effe pauzeren.
Weer iemand flauw gevallen?
Hier een filmpje
Terug thuis weer serieus.
Terug naar de tempel weer, voor het avond feest. Dus eten en drinken en optredens van artiesten.
Maar eerst nog effe poseren.
Tang klust bij in de bediening.
Ik zit aan tafel met mijn moeder en de vriendin van Nok, Kung en haar man en kinderen. En de Duits lerares niet te vergeten.
Iedereen wil altijd met mij proosten.
Er is ook nog een officieel dingetje.
Zijn ze allemaal serieus, he?
En dan nog langs bij alle bezoekers.
En dan zijn er nog bewegende beelden van het optredens van zangers, zangeressen, maar veel belangrijker; de danseressen.
De uitreiking van het oranje monniksgewaad
De volgende dag is ook nog wat te doen.
Na de nodige foto's, naar een andere tempel. In kolonne.
Het dweilorkest is er ook bij, dus dat wordt weer feest.
Iedereen klaar!!
Tijdens de 3 ronden om de tempel met muziek en dans werden er pakjes in de menigte gegooid. Daar zie je de kinderen naar zoeken om ze snel op te rapen. Sommige bevatten en snoepje en andere een 5 Baht muntje.
Hier wat bewegende beelden van de ronde
Hier worden de aspirant monniken de tempel ingevoerd.
En hier krijgen ze hun oranje monniksgewaad.
Voor de linderen is dit een lange zit.
En gelijk aantrekken, die nieuwe kleding.
En weer poseren in hun nieuwe tuniek.
En dan weer thuis.
He, er was gisteravond nog wat over.
Het affiche is ook weer terug.
Toen ik later weer bij de familie was, werd er een waterbuffel afgeleverd op het erf.
Dit wordt zijn nieuwe thuis.
Hier de beelden hoe het allemaal zo'n beetje verliep
Hier de tempel met de as van mijn vader.
Nok's zus, Somphit uit Italie, was er ook.
Dit is Ping, de zoon van Lap en Tang. Lap is Nok's jongste broer.
Hier is On, Nok's jongste zus.
Ook voor de kleintjes. Dit is Song, Nok's kleinzoon.
Dit is Poh, de dochter van Nok.
En dit is haar 2e zoon, Song. Dit gaat graag in bad.
Zij vind Song ook leuk.
Dit is de jongste dochter van Lap en Tang.
Dit is Ping, de oudste zoon van Tang en Lap.
Hier zie je dat Song het wel naar zijn zin heeft in zijn badje
