De vlucht met Egypt Air was niet bijzonder, maar je verwacht in het Midden Oosten wel wat strenger personeel op luchthavens. Tijdens de bagage controle verbaasde ik me over een van de beambtes. Hij zat helemaal niet naar die monitor te kijken waar mijn bagage op te zien moest zijn, maar alleen naar die 2 Hollandse blondjes die voor mij stonden.
De 2e vlucht was een beter toestel met persoonlijke inflight entertainment. Dus ieder zijn eigen tv scherm. Het had ook een beter beeld bij Egypt Air dan ik tot nu toe bij andere maatschappijen heb gezien.
De vlucht was al met al lekker vlug.
Na aankomst in Bangkok en het gebruikelijke ritueel voor de paspoortcontrole heb ik mijn bagage opgehaald. Daarna naar de kelder, want daar vind je de Airport Link die de luchthaven verbindt met de Sky train en metro van Bangkok. Deze keer was de rit 90 Baht. Duurder dan ik gewend ben, maar nu was het wel een rechtstreekse rit naar station Phaya Thai. In Phaya Thai kan ik dan overstappen op de Sky Train naar station Nana.
Ik heb weer mijn intrek in de Swan Inn in Sukhumvit Soi 4 genomen. Of te wel de "Nana"-wijk.
En ben hier eerst maar naar de kapper geweest. 250 Baht. Die kapster was wel een Petra Precies. Als je je daar door laat millimeteren dan gaat ze alle haartjes nauwkeurig opmeten.
Een van de 1e zaken die ik in Bangkok regel, is mobiel internet voor mijn Samsung. Daarvoor ga ik naar Central World. Een groot winkelcentrum in Bangkok. Buiten, voor de deur, komt zo'n beetje het gehele openbaar vervoer van Bangkok langs. Dus ook taxi's en ambulances.
Nana Plaza
De gogo bars in Nana zijn niet meer zo koud als tijdens eerdere bezoeken. Temperaturen zijn nu echt aangenaam. Wel staan de fans nog aan, maar dat is wel zo prettig.
Filmpje van de verrichtingen op de stier
Soi Cowboy
Jammer genoeg mag er in gogo bars niet gefotografeerd en gefilmd worden.
Op zondag ban ik van Bangkok naar Krabi gegaan. Ik vloog pas na 18.00 uur, dus kon het rustig aan doen. Zeker wanneer je dan voor 12.00 uur je hotel verlaat heb je geen haast.
Met de BTS naar Phaya Thay station. En daar weer een kaartje voor 90 Baht voor rechtstreekse rit naar Suvarnabhumi Airport.
Op diverse plekken in Bangkok zag ik al wat affiches, maar het is bijna weer nieuwjaar. Volgens de Chinese kalender dan. Dan merk je pas dat er in Thailand veel Chinezen wonen.
Maar op het vliegveld staan ook andere bezienswaardigheden.
Ik vloog dus met Air Asia.
Na aankomst in Krabi en het ophalen van mijn koffer een buskaartje gekocht voor de bus naar Krabi, en meer specifiek wilde ik naar Ao Nang Beach. Ik wilde weer in hetzelfde hotel als tijdens mijn vorige bezoek mijn intrek nemen. Maar bij aankomst zeiden ze bij de Blue BaYou dat ze vol zaten. Dus een ander hotel opgezocht. Onderweg had ik nog iets gezien. P.K. Mansion. 1200 Baht.
De volgende dag een brommertje gehuurd bij het lokale reisbureau bijna pal voor de deur van het hotel. Voor 2 dagen totaal 400 Baht dus.
En maar weer eens gereden richting de Emerald pool. Onderweg kwam ik langs een Hot Spring dat ik mij niet eerder herinnerde. Ik zag geen naam, puur simpel Hot Spring dus. Toegang is 50 Baht. Inclusief warm bad.
Bij de ingang allemaal beeldjes van Sneeuwwitje en de dwergen.
Hier ben ik dus effe in gaan zitten.
Eenmaal weer bij de Emerald Pond aangekomen, eerst maar weer eens een wandeling door het moeras gemaakt.
Het houten wandelpad had plaatst gemaakt voor een betonnen. Er hoefde ook niet meer over een boomstam gekluund te worden. Hier was het pad iets verlegd, er om heen dus.
Omdat ik eerder al bij de Hot Spring te water was geweest, ben ik er nu niet in gegaan.
De volgende dag ben ik wel weer op de brommer gestapt, maar mijn armen gingen steeds meer zeer doen en om verbranding dus te verkomen, ben ik maar niet teveel gaan rijden en veel in de schaduw gebleven.
Halverwege de middag heb ik de brommer dan ook terug gebracht. En ben wat langs het strand onder de palmbomen gaan lopen.
Bij het inleveren van de brommer heb ik bij dat zelfde reisbureau gelijk de oversteek naar Koh Phiphi, mijn volgende halte, geboekt. 600 Baht, inclusief ophalen bij hotel en afleveren aan de pier.
Hier wat fotoos van het nachtleven in Krabi
Dit is aan het Centerpoint
Dit weer een ander straatje met allemaal barren.
En nog een filmpje van de feestgangers
's Ochtends zorgde ik dat ik op tijd uit mijn hotel was. Was dus ruim op tijd voor de bus die mij op kwam halen. Maar de bus liet toch bijna 1 uur op zich wachten. Uiteindelijk bleek ik niet de enigste passagier te zijn, voor deze bus. Er kwamen zelfs klanten die deze ochtend pas een kaartje kochten. Kan natuurlijk, maar dan zou ik dat kaartje eerst kopen en dan terug naar het hotel om mijn bagage op te halen, zodat ik niet weer terug hoef om te kijken of mijn kamer niet ondertussen vergeven is aan een andere klant. Ik doe dat dan vaak liefst de dag ervoor.
De meeste mensen bleven aan dek, in de zon. En om alles rondom de boot goed te bekijken en natuurlijk te fotograferen.
Na een half uur waren we bij, heb ik me laten vertellen tenminste, Railay Beach. Hier kwamen een half dozijn kleine bootjes van het strand naar ons toe gevaren. Nog meer mensen die mee wilden. Nog meer bagage, nog minder plek aan dek. Dus ben ik benedendeks maar eens gaan kijken. Daar bleek nog plek zat. En alle stoelen daar waren voorzien van zwemvesten.
Na zo'n 3 uur inclusief die onderbreking voor het in- en uitladen van passagiers kwamen we bij het eiland aan.
Op de kade werd ik al aangesproken door jongens die vroegen of ik al verblijf had geregeld. De jongen die mij aansprak nam daarop direct mijn koffer ter hand en bracht mij naar een vlakbij gelegen reisbureau, waar ze een kamer voor mij gingen regelen.
Ze waren druk aan het bellen voor allerlei net aangekomen toeristen of deden alsof. Hotels zaten flink vol zo deden ze voorkomen. Kon alleen terecht in wat duurdere hotelkamers.
Uiteindelijk werd het het Andaman Legacy Resort. Inclusief ontbijt, Wifi en zwembad. 2400 Baht. Mijn persoonlijke record dus. Ik hoefde niet zelf met mijn koffer er naar toe, nee, werd opgehaald. De koffer ging in deze kar en samen liepen we naar mijn verblijfsplaats voor 3 dagen op dit eiland.
Bij binnenkomst in het hotel bij de receptie kreeg ik enige uitleg. Hoe laat ontbijt. Waar de handdoek voor zwembad of strand te krijgen is. De receptie is 24 uur bemand, dus laat uw sleutel hier achter. Bij verlies wordt 1500 Baht in rekening gebracht.
Sluit 's avonds de kamer af. Gaat u de deur uit tussen 6 en 10 uur 's avonds laat dat dan weten. Dan sturen zij iemand langs de kamer om te spuiten tegen "mosquitos".
De TV op de kamer had maar 3 kanalen. Waarvan maar 1 beeld gaf. Cartoon Network. Van de 3 dagen heeft 1x de andere kanalen ook beeld gegeven. En wel BVN. Verder heeft de kamer een kluis.
Heb eigenlijk weinig foto's van het hotel, maar op de website van de Andaman Legacy Resort staan in hun gallery ook foto's. Hier in ieder geval een van de poolschoonmaker. Inclusief peuk in mond.
Koh Phiphi is een klein eiland, waar geen taxi's zijn. Er is eigenlijk nauwelijke gemotoriseerd vervoer. Heb sporadisch een brommer gezien, wel eenmaal de plaatselijke bromsnor op zijn motor en een kraanwagen die gebruikt werd voor werkzaamheden aan straatverlichting.
Op diverse plekken staan fietsen te huur. Ben er niet aan begonnen. De straatjes zijn vaak druk met wandelaars, mensen die stil staan bij een kledingzaak die zijn waren buiten in het zicht heeft gestald. Wanneer ik zelf rond loop, vond ik die fietsbellen erg brutaal worden. En al snel irritant.
Van de ene kant van het eiland is misschien 5 minuten lopen. Dus heb alles lopend gedaan daar.
Ook de bevoorrading van hotels, restaurants, winkels, et cetera gaat met handkarren.
Onderweg naar mijn resort moest ook nog een heuveltje geslecht worden, dat doen ze door even een aanloop te nemen. Naar beneden gaat met veel geschreeuw, omdat de controle over de last wat minder is en niet oplettende toeristen te waarschuwen.
De straatjes bestaan uit veel restaurants, snackbars en kledingwinkeltjes. Maar ook reisbureaus en duikscholen. Sommige hebben zelfs een oefenbadje in hun pand.
Ook mooi is het uitzicht over beide Baaien aan beide zijden van het eiland.
Je kunt ook plaats nemen in een restaurant langs de baai.
Het strand ziet er rustig uit.
Stranden hebben een afzetting voor zwemmers, maar heb toch wel eens zo'n longtailboot er dwars door heen zien varen.
Aan het eind van de middag wanneer de zee zich terug trekt, is er plek om effe te voetballen op het strand.
Maar ook moeten de voorbereidingen voor de avondklanten genomen worden.
Anderen die een potje hoog houden.
's Avonds zijn de restaurants klaar voor de hongerige gasten.
Veel vis, dat hoort op een eiland.
Je komt dat in Zuid Thailand aletijd tegen; Emmers. Maar hier ook grote emmers. Jammer genoeg is het prijskaartje van de grote emmer niet zichtbaar.
Na 3 dagen Koh Phiphi is het welletjes.
Kaartje gekocht voor 400 Baht voor de boot naar Phuket, inclusief vervoer op Phuket naar een bestemming naar keuze op Phuket. In mijn geval wordt dat dus Patong Beach.
De vaart van Phiphi naar Phuket duurde maar 2 uur. Na het uitschepen bleek het nut van de stickers die we op onze shirts geplakt kregen op Phiphi. Chauffeurs die ons op de kade opwachten konden zo snel een busje vol passagiers voor dezelfde wijk inladen.
Ik heb me maar weer af laten zetten voor de deur van Aloha Villa. Net als de vorige keer.
Het leek me ietwat veranderd. De receptie was verplaatst ten op zichte van de vorige keer. Prijzen ook licht gestegen. Betaalde nu 2000 Baht per nacht. Heb 5 nachten gereserveerd bij aankomst. Wat raar was, dat dit zonder ontbijt was. Maar toen ik na het inchecken en mijn bagage op de kamer had gebracht het hotel weer uit liep, kreeg ik als nog 5 coupons voor het ontbijt aangereikt. Dus toch inclusief ontbijt.
Het Aloha Villa heeft ook Wifi, maar tegen betaling kun je een de code aan de receptie verkrijgen voor een bepaalde periode. Er zijn een aantal mogelijkheden voor bij voorbeeld een uur of 1 hele dag.
Hier is het zwembad op het dak.
En nog wat fotootjes van het uitzicht vanaf het dak.
Omdat ik de vorige keer al heb rondgereden over Phuket, heb ik er nu puur een strandvakantie van gemaakt, van deze 5 dagen in Phuket.
Filmpje
Op zoek naar een ATM van de Krung Thai bank, waar ik een rekening + pasje van heb, kwam ik in een shopping mall terecht. Het is vlakbij mijn hotel, en je vind er van alles dat je vaak in Thaise winkelcentra ziet. Heb alleen een Foodland gemist.
En 2 flipperkasten.
In Patong kun je tegen betaling op de foto met een ladyboi uit het cabaret. Iedere avond gaan de jongens in vol ornaat de straat op. Er zijn altijd wel toeristen die voor een paar Baht op de foto willen met zo iemand.
In de vele zijstraten van Bangla Road, het uitgaanscentrum van Patong Beach, vind je andere ladybois. Ze staan vaak free-lance op de tafels te dansen en maken er een hele show van voor de toeristen. Het is er altijd erg druk. Uiteraard zijn ze ook niet vies van een fooi en een drankje.
Vaak nodige ze iemand uit het publiek uit om met hun te komen dansen.
filmpje
Voor het nachtleven echt op gang komt, zijn de barren al open. Dat geeft een aardig kijkje op Bangla Road.
Mensen die van het strand komen.
Taxi staat ook klaar.
Er moet gegeten worden.
Misschien zijn er toeristen die op de foto willen met een dier.
Waarschijnlijk net ontsnapt.
Hier wat foto's van de buitenkant van de Tiger bar.
En hier binnen in het complex van de Tiger bar.
Tiger bar
Soi Eric
Tijdens mijn verblijf op Phuket ook eens een reisbureau binnen gestapt voor een vliegticket terug naar Bangkok. Er is veel keus in reisbureaus. Uiteindelijk ergens binnen gestapt en voor 4000 Baht een vliegticket met Thai air geboekt en een taxi geregeld naar het vliegveld van Phuket. Voor 600 Baht wordt ik opgehaald bij mijn hotel en op het vliegveld afgezet.
Het was op de bewuste dag aardig bewolkt, maar geen regen van betekenis meegekregen. Dat was wel anders toen ik in de middag in Bangkok van het vliegveld vertrok. Het regende lichtjes. Dat leek me helemaal niet erg.
Hoe erg het geregend had, merkte ik pas in Soi Nana. Straat stond tot aan de stoep vol met water van de ongetwijfeld enorme hoosbui die nog maar net gepasseerd moest zijn, maar die ik dus gemist heb. Het water was met een uurtje, overigens, weer weg.