Voorbereiding as bij zetting in Nederland
De oudste bewoonster van pratchinburi
Vanuit Bangkok nam ik de trein van rond 13.00 uur die zo'n 2,5 uur later in Pratchinburi zou aankomen. Het is een treinreis zoals zovele in Thailand, bij iedere halte zijn verkopers die drinken en eten verkopen. Zij rijden een traject op de trein mee, zodat zij meer tijd hebben hun waren te slijten. En dan stappen zij weer uit, waarschijnlijk nemen ze dan de volgende trein weer terug naar waar ze vandaan komen. Via de telefoon had ik Nok al geinformeerd welke trein ik had en hoe laat die ongeveer zou aankomen. Gaande de reis leken we een vertraging van een half uur te hebben opgelopen. Dus was rond 16.00 uur op het station van Pratchinburi. Hier stond de broer van Nok en Nok's zoon mij al op te wachten. En brachten mij in Nok's huis. Met Nok's nieuwe auto. Ken het merk of type niet, maar hij is dus wit en een automaat.
In Nok's huis waren weer veel familieleden in de weer vanwege de bijzondere gebeurtenis die 2 dagen later gepland stond, namelijk het bijzetten van de as van mijn moeder naast de as van mijn vader.
Er moet natuurlijk gegeten worden.
Zowel binnen als buiten is er wat schoonmaakwerk.
Het huis moet inwendig gereinigd worden.
En Thais houden van herrie. Heel veel herrie. Denk dat ze in Bangkok hebben gehoord dat er in Pratchinburi iets te doen was.
De meisjes oefenen nog even hun paaldans-act.
En de jongens spelen een computerspelletje
Ik zag weer vele bekende gezichten.
Poh met haar zoon Song
Papa Song
Ping
Nog een oom!
En ook nieuwe gezichten.
Ik hoorde dat zij 14 jaar is en niet meer naar school wil. En lesbisch. Nou ja, kan ze in ieder geval niet zwanger van worden.
Lucky de huishond
De huiskat
En nog een huisdier. Deze woont in de badkamer.
's Avonds effe zitten met bier en whiskey. Effe bijkomen.
Op het veld naast Nok's huis was men ook aan het werk.
Voorbereiding as bij zetting in Nederland
Om de as van mijn moeder mee te mogen nemen naar Thailand
moet er documentatie zijn. Ik heb daar ook geen ervaring mee, gelukkig niet.
Ik ben dus bij het crematorium begonnen met doorgeven wat we met de as willen
doen: meenemen naar Thailand. Mijn familie was er al direct van uit gegaan dat ik de
as naar Thailand zou willen brengen. Waar de as van mijn vader ten slotte ook
is. Bij aankomst thuis begon Nok daar ook over en dat zij daarover al haar
familie in Thailand had ingelicht.
Aan het crematorium heb ik dit doorgegeven en zij zouden ervoor zorgen. Ongeveer 4 weken na de crematie, mocht ik de as komen halen, inclusief de papieren. De as was opgeborgen in een verzegelde asbus en mocht absoluut niet geopend worden, voordat het in Thailand was aangekomen. De asbus zelf stelde niet zoveel voor en misschien wilde ik wel een mooiere asbus aanschaffen, maar dat kan in Thailand net zo goed en veel goedkoper.
Het document voor de douane was in het Engels. Dat was mooi, dan hoefde ik het niet te laten vertalen voor de Thaise douane. De dag dat ik de as en de papieren ophaalde, had ik mij voorgenomen om ook gelijk mijn visum voor Thailand te regelen en dan kon ik daar gelijk navragen of dat document zo voldoende is. Zodat ik straks op de dag van vertrek niet voor verassingen kom te staan.
Het document bleek nog niet te voldoen. Ik moest het eerst op het ministerie van Buitenlandse Zaken laten legaliseren. Voordat het ministerie dit kon doen, moest eerst de ondertekening van de begrafenisondernemer door de Kamer van Koophandel worden gelegaliseerd. Het geluk is dat mijn moeder Haagse was en dat de crematie in Den Haag heeft plaats gevonden. Ik kon dus gewoon naar de Kamer van Koophandel in Den Haag. Iemand met een begrafenisondernemer in een andere plaats zal dus naar die Kamer van Koophandel moeten gaan waar de betreffende ondernemer staat ingeschreven. Bij de Kamer van Koophandel was ik snel klaar. Stond binnen 5 minuten weer buiten en slechts €10,50 armer weer buiten. Hierna weer terug naar Buitenlandse Zaken waar voor €20 het door de Kamer van Koophandel gelegaliseerde document werd gelegaliseerd door Buitenlandze Zaken. Hierna weer naar de Thaise ambassade waar het ook werd gelegaliseerd. Dit kostte dan weer €30 en 2 dagen later kon het dan opgehaald worden. En dan heb ik een document waarmee ik met de as van mijn moeder langs de douane van Nederland en Thailand kan.
Nok vertrok een paar dagen eerder dan mij naar Thailand, En zij nam de as van moeder mee. Uiteraard bij het inchecken van Nok gevraagd of we de as nog speciaal moesten aangeven bij een overheidsinstantie of de vliegmaatschappij. Maar dat was alles niet nodig. En ook in Thailand is niets noemenswaardigs te melden over het overbrengen van as. gewoon meenemen in zo'n geval met de vereiste documenten in de handbagage is voldoende.
Een jaar eerder was de as van mijn vader in deze tempel geplaatst. Nu gaan we de as van mijn moeder volgens Boeddhistische wijze hier bij zetten.
Deze hele ceremonie duurt 2 dagen.
In huis was de asbus van mijn moeder op een waardige wijze neergezet.
Buiten werden stoelen opgesteld. Alleen jammer dat ze in deze opstelling niet werden gebruikt.
En er is muziek. Thaise muziek en oorverdovend hard. Tijdens het gebed van de monniken ging het gelukkig uit.
Aan het eind van de middag komen de monniken aan en nemen plaats in huis.
Eerst volgt er een gebed.
Na het gebed krijgen de monniken eten en drinken. En na gegeten te hebben, worden ze weer naar hun tempel terug gebracht.
Ondertussen hebben anderen buiten de decoratie weer aangepast. Tafels gedekt en mogen wij ook eten.
En na het eten komt er drank op tafel.
De volgende morgen heeft iemand de stoelen enthousiast weer in zijn wederom niet gebruikte favoriete opstelling geplaatst.
Er wordt aan het eten gewerkt.
Redelijk vroeg waren de monniken weer aanwezig.
Er was zelfs een vrouwelijke monnik bij. En die mag apart in huis plaats nemen.
Uiteraard volgt er weer een gebed.
Maar na het gebed: eerst eten.
En nadat de monniken gegeten hebben gaan we de as van moeder daadwerkelijk in het tempeltje plaatsen. Ook dit gebeurt onder het uitspreken van een gebed.
En met 3 rondjes met zijn allen verbonden aan een draad om de tempel.
Na deze ceremonie worden de monniken weer terug naar hun tempel gebracht.
En dan mogen wij ook gaan eten.
En zo is het dan!
Lucky de hond vind het ook prettig om bij mijn ouders te zijn.
Zo af en toe eet ik iets in Thailand dat erg lekker is. Dit is gewoon een lekkernij. Het smaakt en ruikt als oliebollen, jammer alleen dat ze geen poedersuiker hebben. Er is wel iets aan zoetigheid aan toegevoegt in het meel. Maar een beetje meer zou ik prettiger hebben gevonden. Erg lekker, vraag mij af hoe ze dit in Thailand noemen?
Weer veel kinderen gezien bij de familie in Pratchinburi
Dit is NaamPang. Nichtje.
Song met zijn oma Nok/Kooy.
Song met zijn moeder Poh.
NaamWaan, dochter van Nok's vriendin Kung
Song weer.
Kinderen in Thailand gaan allemaal hetzelfde gekleed naar school. En dat heeft toch wel wat.
Van links naar rechts; Ping, Tjell, Book en NaamPang.
Eigenlijk wel een grote tas.
Die paarse overgooiers begrijp ik niet zo. Is het een schort, ter voorkoming van vieze kleding bij morsen van eten en drinken?
Book gaat weer naar een andere school, dus andere kleding. Of zou het zijn andere klas?
Ook best wel een grote schooltas.
En iedere dag is weer anders en dus ook andere kleding gewenst.
Song wil ook naar school, hij heeft al vast een tas waar veeeeel boeken in kunnen!!!
Poh brengt ze uiteindelijk weg in de zijspan. De anderen worden met de auto weg gebracht of opgehaald. School is wat verder weg.
Noks broer heeft een nieuwe vrouw. Zij is lerares Duits in Pattaya. Maar boven al is zij lerares en altijd bezig de kinderen wat te leren.
In Pratchinburi was het vaak erg heet. En dan is een bezoek aan de Tesco Lotus erg aangenaam. Het is een groot warenhuis, met wat eet en drink kiosken. Zoals een KFC. Maar het belangrijkste; een airco. Dus een ijsje eten.
En voor Song de gelegenheid om zelf eens achter het stuur plaats te nemen.
Voor de jongens Ping en Book heb ik een fiets gekocht. Totaal 3000 Baht (=75
Euro).
Book stapte meteen op zijn fiets en maakte rondjes op het erf. Geen idee wie het
hem geleerd heeft!
Voor Ping was de fiets eigenlijk iets te groot. Ik moest hem helpen om erop te
gaan zitten, maar dan begon hij zonder angst al slingerend ook wat te fietsen.
Ik volgde hem, want was bang dat hij zich zou bezeren wanneer hij van de fiets
af wilde stappen. Inderdaad was dat wat lastig.
Hij ging daar eens over nadenken, die hulp van mij zag hij niet zitten, want hij
wist, straks ben ik niet meer in de buurt om hem te helpen.
Hij zocht een plek iets hoger om op te kunnen stappen en voor dat ik in de buurt
was, was hij al vertrokken. Ik rende er wel achter aan, maar hij had ook
nagedacht over afstappen.
Ik zag plots dat hij een been over de stang wierp en zich met zijn andere been
van de trapper afzette en zo naast zijn fiets sprong die hij nog keurig aan de
hand hield. Niemand had dit verwacht, maar iedereen die zat te kijken vond het
schitterend.
De oudste bewoonster van pratchinburi
93 jaar is deze vrouw en familie van Nok. Ze herkende Nok nog wel. Hoewel zij Nok kent als Kooy.
Een dochter van de oude vrouw stond in deze pot met Mangoes te roeren. Rook goed.
En een echte waakhond. De bonden hem vast, nadat mijn hand onder zijn bloed kwam te zitten toen ik met hem speelde.
Terwijl iedereen met de voorbereiding bezig was voor de ontvangst van de
monniken tegen het eind van de middag, kreeg ik het voorstel wat te gaan rijden
met de auto.
Ik had mijn TomTom meegenomen vanuit Nederland, waar ik ook een Thaise kaart op
heb staan. Dat is vooral handig dat ik ook de weg terug weer weet.
In TomTom heb ik opgegeven om te rijden naar een waterval. TomTom had er een aantal in de buurt gevonden. Waarna ik besloot daar heen te rijden.
Helaas waren de watervallen die ik vond allen droog.
De vorige keer in Koh Phangan en koh Samui waren de watervallen ook nagenoeg droog. Is er iets mis?
Op maandagmorgen werd mij weer voorgesteld wat te gaan rijden. Dat kwam mij goed uit, ik zat al te bestuderen hoe te brengen om wat te gaan rijden. Ik nam TomTom en plande een route naar Khao Yai Nationaal Park. Dat was maar 80 km van Noks huis verwijderd.
Op ongeveer 70 km reed ik het park al in, entree was 800 Baht, inclusief de auto. Er was maar 1 weg door het park. Het was lekker rijden door het park. Weinig anderen te zien. Ook geen dieren, wel kwam ik wat hopen olifantenstront tegen op de weg. Maar ruimte genoeg om daar om heen te rijden. Later bleek ik pas na zo'n 20 km wat richtingen te kunnen kiezen. Ik volgde maar weer een bord me "waterval".
Onderweg zag ik uiteindelijk wel wat dieren, zoals apen en herten. Dus ben wat rustiger gaan rijden.
Ook kwam ik langs een soort uitkijkpost. Hier ben ik effe gestopt.
Verderop kwam ik langs een waterval
Maar weer geen water te zien!!!
Uiteindelijk kwam ik bij een parkeerplek met een kiosk. Hier waren nog wat mensen. Hier kon je dus wat eten en drinken kopen. En dat lokte de apen van het park naar deze plek. Want mensen die wat kopen, geven ook wat weg aan de apen is hun ervaring.
De apen bleken zeer brutaal want ze kaapte het eten onder je handen weg.
Vlakbij was een waterval.
Eindelijke weer eens een waterval, maar helaas mocht hier niet gezwommen worden.
Later kwam ik langs nog een paar plekken met watervallen, maar hier ook geen water te zien.
Op dinsdag met Nok, haar moeder en tante en haar zoon naar familie in de provincie Buriram gereden.
Leuk hondje hadden ze trouwens.
Op de achtergrond zie je een pompstation. Eigendom van de oom van Nok. Dit is nu alleen nog een station voor LPG, maar er wordt uitgebreid om ook benzine te kunnen verkopen.
En een stuk verderop is hij een resort aan het bouwen.
Nu ik weer in Buriram ben, hebben we ook deze tempel op de berg weer eens bezocht.
Hier was ik in januari 2004 al eens geweest.
Het was zoeken naar een makkelijk pad om bij de ruïne te komen.
Aan de zijkant loopt makkelijker.
Volgens mij kunnen ze in Thailand niet zo goed puzzelen?!!
De dag erop zijn we nog naar de provinciehoofdstad Buriram gereden, maar hier hebben we alleen door heen gereden. Daarna heeft TomTom de kortste route naar huis getoond.
Aan de snelweg die Pratchinburi en Nakorn Ratchasima (Khorat) met elkaar verbindt, ligt deze tempel.
Mooie tempel, we waren er tegen het einde van de dag, dan gaat iedereen zijn winkeltjes sluiten. Dus geen eten of drinken meer verkrijgbaar.
Vanwege de zon was het lastig om de tempel goed op de foto te krijgen. Sommige plekken waren te dichtbij, of te ver. Of er stond iets in de weg.
Deze wat ver en een boompje er voor.
Hier weer te dichtbij.
Deze was aardig, maar dan is het weer jammer van dat schuine hek.
Binnen een levensgrote monnik van goud.
Rondom de monnik een rij potten, waar je geld in kunt doen voor goed geluk.
Hier weer jammer van de bomen.
Hier ver en een stelling in de weg.
In ChaChoengSao stad staat deze tempel. Vlakbij een markt. Dus erg druk daar.
Binnen was er een dansgroep aktief.
Ook hier kun je geld geven voor geluk.
Vanaf ChaChoengSao terug naar Pratchinburi, moesten we een klein stukje van de snelweg af, om bij deze tempel te komen.
Lekker aan het water. Met een fris windje, is het daar heerlijk vertoeven.
Maar het oog wil ook wat, dus foto's.
Het is niet alles goud, wat er blinkt.
Terwijl zij even door de monnik persoonlijk onder handen werden genomen, zat ik even uit te blazen aan het terras langs de rivier.
Nieuwe attrakties zijn in aantacht.
En ten slotte nog wat foto's van een bezoek aan de dierentuin van Khorat. Ik was hier natuurlijk al een keer geweest. Maar heb de dierentuin van Blijdorp al verscheidene malen gezien. Dus waarom niet?
Van alle kinderen ging uiteindelijk alleen Book mee. De anderen moesten naar school, iets belangrijks zeiden ze. Examens.
Er zijn verscheidene manieren om je door het park te verplaatsen. Behalve lopen. Een trein, een eigen golfkarretje of een fiets huren.
Wij kozen dus voor het treintje.
Oma wilde op de foto met haar kleinzoon.
Krokodillen, brrr.
Een gevaarlijke schilpad achter het hek?
Ceasar met zijn zoon (Apenplaneet)
De dames zijn een beetje moe.
He, kijk eens naar het vogeltje!!!
Behalve dieren kijken kun je nog aktief zijn ook.
Hier een filmpje van het voeren van een giraffe door Kung. En Book in sneltreinvaart over de go-kartbaan.
En hier een kat die de natuur volgt. Arm vogeltje.